«Σαν βομβαρδισμένη πόλη. Ετσι μοιάζει τώρα η Αγχίαλος από μακριά». Χθες το βράδυ στις 8.30, ο Δημήτρης Νομικός με το ναυαγοσωστικό σκάφος Βόλου είχε απομακρυνθεί από τη Νέα Αγχίαλο. Από τα ανοιχτά της Χρυσής Ακτής Παναγίας, η εικόνα της πόλης ήταν απόκοσμη. «Μας είπαν να απομακρυνθούμε από το λιμάνι Αγχιάλου. Κάποιοι εκφράζουν φόβους για μεγαλύτερη έκρηξη, αλλά δεν ξέρω…». Είχε περάσει κάτι λιγότερο από μία ώρα από την τελευταία μεγάλη έκρηξη. Η αντίστροφη μέτρηση προς το άγνωστο ήταν αφόρητη.
Ο Δημήτρης ήταν σε επιφυλακή από το πρωί έπειτα από κάλεσμα του λιμεναρχείου. Ο ίδιος είναι εκπαιδευμένος να παρέχει τις πρώτες βοήθειες, ενώ το σκάφος του έχει απινιδωτή. «Η δύσκολη φωτιά ήταν ανάμεσα στη Χρυσή Ακτή Παναγίας και στην Αγχίαλο. Στην αρχή απειλούνταν η Χρυσή Ακτή. Οταν πλησίαζε η φωτιά προς τα χαμηλά σπίτια της θάλασσας, ειδοποίησα όσους μπορούσα να φύγουν προς Βόλο. Το απόγευμα γύρισε ο αέρας και πήγε αντίθετα, προς Αγχίαλο, που την περικύκλωσε. Ντουμάνιασε η πόλη. Ο καπνός ήταν έντονος. Κι εγώ με μάσκα ήμουν στο σκάφος. Μετά άρχισαν οι εκρήξεις». Αρχισαν να συγκεντρώνονται και άλλα σκάφη, ακόμη και από ιστιοπλοϊκούς αγώνες, για παροχή βοήθειας.
Χθες το βράδυ, περίπου 2.500 κάτοικοι μεταφέρθηκαν στο εκθεσιακό κέντρο του Βόλου, το οποίο διαμορφώθηκε σε χώρο φιλοξενίας.
Την ίδια στιγμή, η Αγχίαλος είχε μετατραπεί σε έρημη πόλη. Τα μαγαζιά όλα κλειστά, τα τηλέφωνα κουδούνιζαν χωρίς να υπάρχει κάποιος εκεί να απαντήσει. «Μας διώχνουν, βγαίνουμε έξω», φώναξε πριν κλείσει το ακουστικό μια κυρία που σήκωσε το τηλέφωνο στο ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος». Ο Βασίλης Ασδεράκης, ιδιοκτήτης του Protessilaos Hotel στη Νέα Αγχίαλο και μέλος της Ενωσης Ξενοδόχων Νομού Μαγνησίας, είχε κάνει εκτροπή το τηλέφωνο της ρεσεψιόν στο κινητό. «Επιστρέφω από Λάρισα όπου μετέφερα όλους τους επισκέπτες μου. Τριάντα δωμάτια, Ελληνες και ξένους, μία έγκυο, πολλά παιδιά». Οταν η φωτιά έφθασε στην 111 Πτέρυγα Μάχης, επικράτησε πανικός, λέει. «Ευτυχώς μας ακολούθησαν όλοι κατά βήμα. Μία Ελληνίδα μόνο πανικοβλήθηκε. Της φώναξα και ηρέμησε». Επέστρεφε στην πόλη για να δει τι άλλο θα μπορούσε να κάνει. Πριν κλείσει, έβαλε τα κλάματα.
Στην καφετέρια Aiolia, στην παραλία της Νέας Αγχιάλου, είχε μαζευτεί κόσμος. «Δεν μπορούμε να φύγουμε», είπε ο ιδιοκτήτης Στάθης Σοφιανόπουλος στην «Κ». Το αίσθημα του καθήκοντος και της αλληλεγγύης είχε υπερισχύσει του φόβου. «Εχουμε μαζέψει πολύ κόσμο εδώ, δίνουμε νερά. Στη χειρότερη θα βουτήξουμε στη θάλασσα», λέει. «Είναι δύσκολα όμως», παραδέχεται. «Εφυγε αρκετός κόσμος. Ο καπνός είναι πολύς, ακούμε πολλές εκρήξεις. Η τελευταία έκανε “μανιτάρι”. Εχουν κατέβει όλες οι τζαμαρίες από σπίτια και καταστήματα».
«Πώς να φύγω;»
Υπήρχε και κόσμος, όμως, που δεν ήξερε πώς να φύγει. Και προς τα πού. «Γίνεται χαμός, δεν ξέρω τι να κάνω», έλεγε η κ. Αργυρώ Παπαϊωάννου. «Εχω ανάπηρο παιδί με 95% αναπηρία που είναι στο κρεβάτι, πώς να φύγω; Περνάει από Αλμυρό, μπορείς να μάθεις και να μου πεις;».
«Νέα καταστροφή για τη Νέα Αγχίαλο, παραμονή του ολοκαυτώματος της Αγχιάλου, 30 Ιουλίου 1906. Οι Αγχιαλίτες φεύγουν ή καταφεύγουν στη θάλασσα», σχολίαζαν κάτοικοι.
Χθες το βράδυ, περίπου 2.500 κάτοικοι από τη Νέα Αγχίαλο μεταφέρθηκαν στο εκθεσιακό κέντρο του Βόλου, το οποίο διαμορφώθηκε σε χώρο φιλοξενίας.
