Το σκηνικό μοιάζει απαράλλαχτο τις τελευταίες ημέρες. Συνέβη στην Κάρυστο, τη Ρόδο και τη Μαγνησία. Το μέτωπο των πυρκαγιών μοιάζει κάποια στιγμή να περιορίζεται, ώσπου προκύπτει μια αναζωπύρωση που δεν μπορεί να αναχαιτιστεί και η πυρκαγιά παίρνει ξανά ανεξέλεγκτες διαστάσεις οδηγώντας σε διαδοχικές εκκενώσεις περιοχών. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και το 2021 στην Αττική, όταν δεν ελέγχθηκε σωστά η φωτιά στη Βαρυμπόμπη και από μια αναζωπύρωση χάθηκε ξανά ο έλεγχος και συνεχίστηκε η καταστροφική πορεία της.
Θεωρείται κοινός τόπος, από δασολόγους καθώς και ορισμένα έμπειρα στελέχη της Πυροσβεστικής που έχουν μιλήσει στην «Κ», ότι οι καμένες εκτάσεις «πρέπει να περπατηθούν». Τα πεζοπόρα τμήματα θα πρέπει να εργαστούν στο πεδίο, να χωρίσουν το καμένο από το άκαυτο, να αποκλείσουν την πιθανότητα να φουντώσει και πάλι η φωτιά.
«Θέλει τσάπα και φτυάρι, πρέπει να γίνεται συστηματικά. Εάν φυλάς τη φωτιά από μακριά, από τον δρόμο, θα ξεφεύγει. Οσο καλύτερος είναι ο τοπικός συντονιστής τόσο καλύτερη δουλειά γίνεται σε αυτό το κομμάτι», λέει στην «Κ» ο Γαβριήλ Ξανθόπουλος, ερευνητής στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων και ειδικός σε θέματα δασικών πυρκαγιών.
Τα πεζοπόρα τμήματα θα πρέπει να εργαστούν στο πεδίο, να χωρίσουν το καμένο από το άκαυτο, να αποκλείσουν την πιθανότητα να φουντώσει και πάλι η φωτιά.
Στην πράξη αυτό είτε δεν γίνεται πάντα είτε δεν κατορθώνεται κατά την επιχείρηση να περικλειστεί από το έδαφος μια πυρκαγιά και να μην «ανοίξει», ενδεχομένως γιατί το βάρος των δυνάμεων μπορεί να πέσει παράλληλα στη φύλαξη σπιτιών και έτσι να προχωρήσει μια φωτιά. Οσο μεγαλώνει η περίμετρός της τόσο πιο δύσκολο είναι έπειτα να εξασφαλιστεί ότι δεν θα προκύψουν αναζωπυρώσεις. Εάν δεν αρκούν μετά οι επίγειες δυνάμεις, που θα πρέπει όμως να μπουν μέσα στα καμένα, καθίσταται ακόμη πιο περίπλοκη η φύλαξή τους.
Οπως εξηγεί ο κ. Ξανθόπουλος, είναι λάθος το δόγμα ότι το κύριο έργο γίνεται μόνο από τα εναέρια μέσα στην κατάσβεση των πυρκαγιών. Υπό συνθήκες χαμηλής σχετικής υγρασίας και καύσωνα, όταν είναι ιδιαίτερα εύφλεκτη η συσσωρευμένη καύσιμη ύλη στα δάση, το πρόβλημα δεν θα εξαλειφθεί με την εναέρια πυρόσβεση, όπως παρατηρεί ο ίδιος, εκτός «και αν μια περιοχή πνιγεί στο νερό». «Κάποια στιγμή ακόμη και έπειτα από ημέρες θα δεις έναν καπνό εδώ, έναν εκεί, μέχρι μια καύτρα να συναντήσει άκαυτο κομμάτι», λέει.
Η «Κ» το διαπίστωσε από κοντά στη Ρόδο. Είχε συμπληρωθεί μία εβδομάδα από τότε που η πυρκαγιά είχε περάσει από τον Προφήτη Ηλία και είχε αντιμετωπιστεί. Δεν υπήρχε ενεργό μέτωπο πλέον εκεί. Ομως ακόμη και τόσες ημέρες μετά προέκυπταν αναζωπυρώσεις σε άκαυτα σημεία, τα οποία γειτνίαζαν με την καμένη περιοχή. Ο κίνδυνος δεν είχε εξαλειφθεί.
