Στις 26 Δεκεμβρίου 1995, το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσάραξε στα Ιμια και εξέπεμψε σήμα βοήθειας. Στη συνέχεια, ελληνικό ρυμουλκό έπλευσε προς βοήθεια, αλλά ο κυβερνήτης του πλοίου επισήμανε ότι οι νησίδες των Ιμίων ήταν τουρκικές, επομένως ήταν ευθύνη του τουρκικού λιμενικού να αποκολλήσει το πλοίο. Λίγες ημέρες αργότερα, η Τουρκία επέδωσε ρηματική διακοίνωση στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας τα Ιμια ως «Καρντάκ», νήσο εγγεγραμμένη στα κτηματολόγια της νομαρχίας Μπόντρουμ. Η Ελλάδα ανταπάντησε ότι βάσει της συνθήκης των Παρισίων του 1947, η βραχονησίδα των Ιμίων εκχωρήθηκε στη χώρα μας από την Ιταλία, μαζί με τα Δωδεκάνησα.
Στις 25 Ιανουαρίου 1996, ο δήμαρχος της Καλύμνου και ο διοικητής του A.T. ύψωσαν την ελληνική σημαία στη βραχονησίδα. Δύο ημέρες αργότερα, τρεις Τούρκοι δημοσιογράφοι της «Χουριέτ» υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική, σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση στη γειτονική χώρα. Την επόμενη ημέρα, περιπολικό του ελληνικού Π.Ν. αποκατέστησε την ελληνική σημαία. Η ένταση κορυφώθηκε με τις δύο χώρες να φτάνουν ένα βήμα πριν από την ένοπλη σύρραξη. Tρεις Eλληνες αξιωματικοί του Π.Ν. (Χρ. Καραθανάσης, Π. Βλαχάκος, Εκ. Γιαλοψός) έχασαν τη ζωή τους όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στη θάλασσα. Το ατύχημα αποδόθηκε στις κακές καιρικές συνθήκες και στην απώλεια προσανατολισμού του πιλότου. Η ένταση εκτονώθηκε μετά την παρέμβαση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Μπορεί η σύρραξη να αποφεύχθηκε, δόθηκε όμως η αφορμή στην Τουρκία να θέσει για πρώτη φορά θέμα γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. «Τα Ιμια ήταν το πρώτο επεισόδιο…», έγραφε σε τίτλο της η «Κ» στις 2 /2/1996. «Ενόψει όλων αυτών», συνέχιζε, «(…) θέση του υπουργού Εθνικής Αμυνας κ. Γεράσιμου Αρσένη είναι ότι πρέπει να εκπονηθεί μια νέα στρατηγική, η οποία να βασίζεται στην πεποίθηση ότι “ίσως χρειαστεί να πολεμήσουμε”».
