«Όπου και αν γυρίσω το βλέμμα μου, καμμένα δέντρα. Δεν υπάρχει πουθενά πράσινο στον ορίζοντα». Ο Μπάμπης Παντελίδης είδε μέσα σε μια ημέρα το δάσος που περιέβαλε το χωριό του, Νίψα, να γίνεται στάχτη.
«Το μόνο που μας εφησυχάζει είναι πως δεν έμεινε να καεί κάτι άλλο», ανέφερε σκωπτικά ο κάτοικος του χωριού, που βρίσκεται 20 χιλιόμετρα βορειανατολικά της Αλεξανδρούπολης, μιλώντας στην «Κ». Όπως είπε η φωτιά στην κυριολεξία πήδηξε προς το χωριό σε μεγάλη ταχύτητα. Παρότι οι φλόγες έφτασαν την Κυριακή στα όρια του χωριού, τα σπίτια σώθηκαν και οι απώλειες εντός του οικισμού περιορίστηκαν σε δυο αποθήκες εγκαταλελειμμένων σπιτιών και ένα εκκλησάκι.
Νέοι και ηλικιωμένοι που προσπαθούσαν με κλαδιά, τσουγγράνες και γεωργικά μηχανήματα να περιορίσουν την ορμή της φωτιάς.
Σύμφωνα με τον κ. Παντελίδη, πίσω από τη σωτηρία της Νίψας βρίσκεται η αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός των κατοίκων που ενώθηκαν με τους πυροσβέστες στη μάχη της κατάσβεσης. Στην προσπάθεια συμμετείχαν νέοι και ηλικιωμένοι που προσπαθούσαν με κλαδιά, τσουγγράνες και γεωργικά μηχανήματα να περιορίσουν την ορμή της φωτιάς δημιουργώντας αντιπυρικές ζώνες και κοπάζοντας τις φλόγες. Τα συναισθήματα που βίωσε εκείνες τις στιγμές που προσπαθούσε με τους συγχωριανούς του να σώσουν τις περιουσίες τους δεν περιγράφονται. «Είμαι αστυνομικός και έχω δει πολλά περιστατικά. Τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό που ζήσαμε. Πιστέψαμε ότι θα καούν τα σπίτια μας. Το μόνο που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή είναι να καταφέρουμε να βγούμε ζωντανοί. Ο εθελοντισμός έσωσε το χωριό μας».
Παρότι ο οικισμός σώθηκε, η πυρκαγιά κατέστρεψε ανθρώπινες περιουσίες και σκότωσε δεκάδες ζώα. Ο κ. Παντελίδης έκανε λόγο για καμμένους ελαιώνες, αμπέλια, και τρία μαντριά. Τα δύο ανήκουν σε συγγενή του, ο οποίος καταφερε να διασώσει τα περίπου 400 κατσίκια οδηγώντας τα σε παρακείμενο σκοπευτήριο. Περίπου 50 άλλα ζώα κάηκαν στις στάνες.
Όσο ζούσα το δάσος αυτό δεν είχε καεί. Τώρα βλέπουμε μόνο μαύρο.
«Προσπαθήσαμε να σώσουμε τις περιουσίες μας με κάθε τρόπο. Δεν θα αφήναμε τον κόπο μιας ζωής να καεί έτσι», είπε η Φωτεινή Κυριακίδου, κάτοικος της όμορης κοινότητας του Δωρικού, λίγα χιλιόμετρα μετά τη Νίψα. Όπως περιέγραψε μιλώντας στην «Κ», ομάδα κατοίκων προσπάθησε με τρακτέρ, ψεκαστικά και όποιο άλλο μέσο είχε να ανακόψει την πορεία της πυρκαγίας που εν ριπή οφθαλμού έφτασε στο χωριό. «Βλέπαμε τη φωτιά στο Αετοχώρι, τουλάχιστον 1,5 χιλιόμετρο μακριά από εμάς, πάνω στα βουνά. Μέσα σε μόλις δύο ώρες βρέθηκε έξω από το χωριό μας».
Η κ. Κυριακίδου ανέφερε πως παρά τις προσπάθειες της πυροσβεστικής η εστία της φωτίας ήταν τόσο μεγάλη που οι πυροσβέστες δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. «Όσο ζούσα το δάσος αυτό δεν είχε καεί. Τώρα βλέπουμε μόνο μαύρο», είπε, επισημαίνοντας πως οι κάτοικοι που δεν έχουν προβλήματα υγείας παραμένουν σε επιφυλακή ώστε να προλάβουν τυχόν αναζωπυρώσεις. «Η ατμόσφαιρα είναι ακόμα αποπνικτική από τους καπνούς», ομολόγησε.
Κάνοντας έναν πρώτο απολογισμό, η Ελένη Ιντζεπελίδου, αντιδήμαρχος Τραϊανούπολης μίλησε για εννιά σπίτια καμμένα σε Αετοχώρι και Πεύκα, δυο αποθήκες και μια κεραμισκεπή στη Νίψα αλλά και τουλάχιστον δυο σπίτια στον Άβαντα. «Είναι δραματική η εικόνα. Είμαστε αγανακτισμένοι. Δεν έχουμε άλλο κουράγιο». Η αντιδήμαρχος υπογράμμισε πως οι φωτιές πρέπει να προλαμβάνονται γιατί αν ξεφύγουν, δεν τις φτάνεις. Όπως είπε, πολλοί εθελοντές συνέβαλαν ώστε να μην καούν τα χωριά της περιοχής. «Το χωριό όμως δεν είναι μόνο τα σπίτια, είναι το φυσικό τοπίο, ο φυσικός πλούτος».
