Τι κοινό μπορεί να έχει ο Μπάμπης που έχει περάσει τα 30 από τα 54 χρόνια της ζωής του στη φυλακή, με ένα χάκερ των Anonymous; Σε τι μοιάζει η Αλίκη που παλεύει με την οριακή διαταραχή προσωπικότητας με έναν 92χρονο μαραθωνοδρόμο; Πού «συναντιούνται» μια τυφλή γυναίκα, ένα παρενδυτικό άτομο και ένας σεξουαλικός βοηθός για άτομα με αναπηρία; Μα στις παρυφές της κοινωνίας, στους λιγότερο περπατημένους δρόμους, εκεί ακριβώς όπου τα όρια θολώνουν. Εκεί όπου αποφάσισε να ρίξει φως ο 47χρονος φωτογράφος Ελισσαίος Κόντης με τους Outsiders, το κανάλι που ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά στο ελληνικό YouTube.
Ολα άρχισαν το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν ο Κόντης πέτυχε στο YouTube το Soft White Underbelly, το κανάλι του Αμερικανού φωτογράφου Μαρκ Λέιτα με συνεντεύξεις «θαμώνων» του διαβόητου Skid Row του Λος Αντζελες, στο μαλακό υπογάστριο της Αμερικής («Ενα παράθυρο στην άλλη Αμερική», «Κ», 2/3/2020). «Εντυπωσιάστηκα από την ωμότητα των ιστοριών και την ειλικρινή κατάθεση ψυχής των ανθρώπων που τις περιέγραφαν», λέει ο Ελληνας φωτογράφος στην «Κ». «Ο Λέιτα δίνει λόγο σε ανθρώπους να ξεδιπλώσουν την ιστορία τους, ώστε ο κόσμος να κατανοήσει γιατί ήταν στην κατάσταση αυτή. Ολοι έχουμε ξαναδεί ιστορίες ανθρώπων που η κοινωνία περιθωριοποιεί από φόβο ή από άγνοια, αλλά όχι μέσω της ολοκληρωμένης προσωπικής τους ιστορίας». Ενα βράδυ, βλέποντας ένα επεισόδιο γύρισε και είπε στη γυναίκα του: «Μπορώ να το κάνω κι εγώ αυτό». «Και βέβαια μπορείς», αποκρίθηκε εκείνη, στήριξη που απέδειξε και στη συνέχεια όταν ο Ελισσαίος έφευγε τις νύχτες για να συναντήσει τρανς γυναίκες και crossdressers, να γυρνάει στα στέκια τοξικομανών, ξοδεύοντας χρήματα από τον μικρό οικογενειακό προϋπολογισμό.
Κάτι, όμως, βαθύτερο τον παρακινούσε. Ισως ότι έχει νιώσει στη ζωή του outsider. Με πατέρα ανάπηρο, που είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα πολλοί από τους φίλους του να είναι επίσης άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, είχε αρχίσει από νωρίς να βλέπει τη διαφορετικότητα με άλλα μάτια. Αλλά και να αντιμετωπίζει το στίγμα της κοινωνίας.
Με πατέρα ανάπηρο, που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στο νοσοκομείο, είχε αρχίσει από νωρίς να βλέπει τη διαφορετικότητα με άλλα μάτια.
Με το νέο του πρότζεκτ ήθελε να δώσει φωνή σε εκείνους οι ιστορίες των οποίων συχνά παραβλέπονται, που περιθωριοποιούνται ή στιγματίζονται από την κοινωνία, να τους κάνει να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, τις δυσκολίες που πέρασαν, τις συνθήκες που τους οδήγησαν εκεί. Δεν ήταν εύκολο να βρει τους πρωταγωνιστές του. «Εψαχνα από τα social, τις ειδήσεις, από γνωστούς και φίλους, στους δρόμους με άπειρες ώρες αναζήτησης και πολύ μικρή ανταπόκριση. Εχω προσεγγίσει χιλιάδες και έχω μιλήσει με εκατοντάδες. Στις 50 επαφές έπαιρνα δύο απαντήσεις, μία αρνητική και μία θετική. Δεν μπορείς να πείσεις κάποιον να ανοίξει την καρδιά του αν δεν το θέλει. Το μόνο που κάνω είναι να προσπαθώ να τους δώσω να καταλάβουν ότι θα αντιμετωπιστούν με σεβασμό».
Η πρώτη συνέντευξη ήταν με την crossdresser Nικόλ και έγινε μέσα στο άγχος. «Εκλεισα ένα Airbnb σε μια μακρινή περιοχή εκτός Αττικής και άφησα την κυρία που το νοίκιαζε να καταλάβει ότι είμαι ο άνδρας ενός παράνομου ζευγαριού που περίμενε την κοπέλα να έρθει αργότερα. Η συμφωνία μου με τη Nικόλ ήταν ότι δεν θα δω ποτέ το πρόσωπό της, κι έτσι έγινε. Εστησα φώτα, κάμερες και της έστειλα ένα βίντεο με το πώς θα μπει στο δωμάτιο και πού θα πάει. Οταν έφτασε απέξω άνοιξα την εξωτερική και εσωτερική πόρτα και κλείστηκα στην τουαλέτα. Πάντα θα της χρωστάω ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε να μιλήσει και να βοηθήσει το project να ξεκινήσει».
Ο Κόντης δεν είναι δημοσιογράφος, διατηρεί τον ρόλο του συνομιλητή. Εχει ενδιαφέρον ο τρόπος που επιτρέπει στον καλεσμένο του να ξεδιπλώσει την ιστορία του ανεμπόδιστος, διορθώνοντας με χειρουργικές ερωτήσεις τη «ρότα» της κουβέντας. Προσπαθεί να μένει ουδέτερος, αλλά δεν είναι πάντα απλό. Οπως στη συνέντευξη με τη Ράνια που κάνει ηρωίνη ή με τον Ντάνι, που υπέφερε από διατροφικές διαταραχές όταν εξιστορούσε την εμπειρία στην κλινική όπου τον έδεναν στο κρεβάτι και τον μπούκωναν με φαγητό. «Στενοχωρήθηκα πολύ που ένα παιδί σε τέτοια ξέγνοιαστη ηλικία προσπαθεί να αγαπήσει τον εαυτό του, στενοχωρήθηκα με την ιστορία του τρανς Αγγελου, μιας τόσο ευγενικής ψυχής που απορρίφθηκε από την οικογένειά του. Εντυπωσιάστηκα με την ευφυΐα της Εύας mli (σ.σ. δημιουργός περιεχομένου στο onlyfans), την ειλικρίνεια του Μπάμπη και με τον τρόπο που βλέπει ο Βασίλης τη ζωή που γλίτωσε τον θάνατο από COVID στο παρά πέντε. Δεν κατανόησα πως η Nyuu Chann νιώθει ελεύθερη όταν αιωρείται ακινητοποιημένη με σχοινιά, γιατί ο Γιώργος κάλυψε το πρόσωπό του με τατουάζ, αλλά ούτε και πώς κάποιος διεγείρεται σεξουαλικά με τον απόλυτο εξευτελισμό. Δεν χρειάζεται να καταλάβουμε και ούτε οι άνθρωποι αυτοί μας το ζητούν, αυτό που ζητούν είναι να το σεβαστούμε και να τους αποδεχτούμε σαν ισότιμες ανθρώπινες υπάρξεις με τις διαφορετικότητές τους».
