Είχε ξημερώσει Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου. Οι δευτεροετείς φοιτητές του Τμήματος Ναυτιλίας & Επιχειρηματικών Υπηρεσιών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου έδιναν ακόμη ένα μάθημα ενόψει της εξεταστικής τους.
Ωστόσο ο τίτλος του μαθήματος έμοιαζε ειρωνικός και παρ΄ότι οι περισσότεροι ήταν διαβασμένοι, η κόλλα χαρτιού ήταν δύσκολο να γεμίσει. «Το εξεταστέο μάθημα είχε όνομα «Διοίκηση Επιβατηγού Ναυτιλίας», αλλά πώς εγώ να εξηγήσω τις βασικές συνιστώσες της βιομηχανικής οργάνωσης της ελληνικής ακτοπλοϊκής αγοράς, όταν ο Αντώνης έχασε τη ζωή του μία ημέρα πριν με αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο στο λιμάνι του Πειραιά;», λέει στην «Κ» ο προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος, Βλάσσης Τσανσίζης.
Πάντα προέχει η διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής, μετά του περιβάλλοντος και τελευταίο το υλικό φορτίο.
Ο ίδιος υπογραμμίζει πως το πρώτο πράγμα που άκουσε στο πρώτο του μάθημα ως φοιτητής ήταν: «Πάντα προέχει η διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής, μετά του περιβάλλοντος και τελευταίο το υλικό φορτίο».
Τόσο ο Βλάσσης όσο και άλλοι φοιτητές κατανοήσαν πως έπρεπε με κάποιον τρόπο να εκφράσουν την οργή τους και κυρίως να δείξουν πως η αξία της ανθρώπινης ζωής, είτε είμαστε στην ξηρά είτε στη θάλασσα, είναι πάνω απ΄όλα. Το ανησύχο βλέμμα τους είχε ήδη δει προηγουμένως η κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών της Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, καθ. Μαρία Λεκάκου, η οποία είχε ήδη συγκαλέσει μία σύσκεψη με διδάσκοντες αλλά και διδακτορικούς φοιτητές για να δουν πώς μπορούν να εκφράσουν τη λύπη τους αλλά να περάσουν ένα μήνυμα ευαισθητοποίησης.
«Τόσο εγώ όσο και τα παιδιά ήμασταν σοκαρισμένοι. Προσωπικά μόλις χθες είχα μπει σε ένα πλοίο της ίδια εταιρίας ώστε να έρθω στη Χίο, οπότε και μόνο στη σκέψη πως θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του Αντώνη, αναστατώνομαι», αναφέρει η κοσμήτορας τονίζοντας πως καθηγητές και φοιτητές αποφάσισαν άμεσα να προχωρήσουν σε μία σιωπηλή διαμαρτυρία στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου.
Πόσες αποφάσεις-συνθήκες-ενέργειες χρειάζονται για να επικρατήσουν επιτέλους τα αυτονόητα;
Τον συντονισμό και την επιμέλεια αυτής της συμβολικής κίνησης ανέλαβαν οι συνάδελφοι και υποψήφιοι διδάκτωρες Μαρκέλλα Γωτα και Σταύρος Καλόγνωμος, ενώ η Στεφανία Στεφάνογλου ανέλαβε την καλλιτεχνική επιμέλεια της φωτογραφίας ως υπεύθυνη του Future Lab του τμήματος. Μάλιστα, όπως τονίζει η ίδια, παρ΄ότι σε πρώτο πλάνο το αποτέλεσμα μοιάζει να είναι ασύντακτο, υπάρχει λόγος που είναι έτσι.
Άνθρωπος, αυτός που αναλογίζεται αυτά που βλέπει
«Μπορεί να φαίνεται λάθος τοποθετημένη η σειρά των λέξεων, αλλά δεν είναι. Η αλήθεια είναι πως στο σύνθημα «Κράτει, άνθρωπος στη θάλασσα», τα τελευταία χρόνια η πρώτη λέξη έχει εξαφανιστεί με αποτέλεσμα να λέμε «Άνθρωπος στη θάλασσα». Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η λέξη άνθρωπος, προέρχεται από τη συγχώνευση της φράσης ἀναθρῶν ᾰ ὄπωπε, «αυτός που αναλογίζεται αυτά που βλέπει». Για τον λόγο αυτό εμείς επιλέξαμε να κρατήσουμε εντονότερα τα γράμματα «ΑΝ» και «ΠΟΣ» θέλοντας να δώσουμε μια νέα ερμηνεία της λέξης, μέσω της εντολής ΑΝ και του ειδικού επιρρήματος (σε ακουστική μορφή) ΠΩΣ ή του ποσοτικου επιρρήματος ΠΟΣ(Ο). Συμπερασματικα προκύπτουν οι δύο παραδοχές: 1.Αν γίνονται όλα έτσι όπως πρέπει τότε…. ΠΩΣ οδηγηθήκαμε στο σήμερα; 2. Εντολή Αν (Μία απόφαση – Μία συνθήκη – Μία Ενέργεια) ΠΟΣ(ΕΣ) αποφάσεις-συνθήκες-ενέργειες χρειάζονται για να επικρατήσουν επιτέλους τα αυτονόητα;», εξηγεί η κα. Στεφάνογλου.
Ωστόσο, αναπάντητο ερώτημα παραμένει ακόμη πώς αξιωματικοί που έχουν λάβει πιστοποιήσεις ώστε να κάνουν το συγκεκριμένο επάγγελμα προχώρησαν σε αυτή την απάνθρωπη αντιμετώπιση προς τον συμπολίτη τους. Όσα καταγράφηκαν σε βίντεο είναι όχι μόνο αντίθετα στις ηθικές αξίες όλων, αλλά και σε αυτά που διδάσκονται στις σχολές που σχετίζονται με τη ναυτιλία.
Ξηρά και θάλασσα λειτουργούν σαν ένα
«Ένα από τα βασικά σεμινάρια που παρακολουθούν οι φοιτητές του Τμήματος Ναυτιλίας & Επιχειρηματικών Υπηρεσιών σχετίζεται με τον τρόπο διάσωσης και διασφάλισης της ανθρώπινης ζωής. Έτσι, μέσα από προγράμματα, όπως το θερινό σχολείο που πραγματοποιήθηκε στις Οινούσσες, οι φοιτητές έμαθαν εκ των έσω από επαγγελματίες του χώρου τι ενέργειες θα πρέπει να κάνουν αν κάποιος βρεθεί σε αυτόν τον μέγιστο κίνδυνο», εξηγεί η κ. Λεκάκου.
Από την πλευρά της η κ. Στεφάνογλου ξεκαθαριστεί είναι ότι ξηρά και θάλασσα λειτουργούν σαν ένα. «Το πλοίο δεν είναι μια ανεξάρτητη οντότητα, είναι κομμάτι αυτής της συνύπαρξης. Και ως μελλοντικοί επιστήμονες και μέλη της ναυτιλιακής “ομαδας” είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε τις περιπτώσεις που απειλούν τη ζωή των ανθρώπων που μας εμπιστευονται την ασφάλειά τους».
Ακόμη και οι γλάροι στο πλοίο μας θεωρούνται φιλοξενούμενοι
Με τα παραπάνω συμφωνεί και ο διδάσκων του Τμήματος και εν ενεργεία πλοίαρχος, Γιώργος Γεωργούλης. «Θεωρώ πως ένα απο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ναυτιλιακές σήμερα είναι πως υπάρχει ένα κενό στην επικοινωνία μεταξύ των εργαζομένων στο πλοίο και εκείνων της εταιρίας. Με λίγα λόγια θεωρώ πως πρέπει να γίνουν περισσότερες δράσεις ώστε ουσιαστικά η επιχείρηση να έρθει πιο κοντά με το πλοίο. Δυστυχώς αυτό το τραγικό γεγονός που είδαμε όλοι επιβεβαιώσε την οπτική μου», επισημαίνει ο ίδιος στην «Κ».
«Το περιστατικό απλά είναι απίστευτο. Όταν ταξίδευα παλιά σε χώρες μακρινές, θυμάμαι βρίσκαμε ανθρώπους στα αμπάρια που δεν άνηκαν στο πλήρωμα. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να τους βάλουμε σε κίνδυνο. Σκεφτείτε πως για εμάς τους πλοιάρχους ακόμη και οι γλάροι θεωρούνται φιλοξενούμενοί μας», καταλήγει ο κ. Γεωργούλης τονίζοντας πως η ναυτιλία θέλει «χαρακτήρα» και πρωτίστως «καλόν χαρακτήρα».
