ΚΑΡΔΙΤΣΑ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Το ταξί σταματάει πρόχειρα έξω από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Καρδίτσας, εκεί όπου φιλοξενούνται άνθρωποι από τα πλημμυρισμένα χωριά. Ο οδηγός βγαίνει, ανοίγει το πορτμπαγκάζ και βγάζει με προσοχή ένα μεγάλο κουτί. Από τις πίσω θέσεις έχει, εν τω μεταξύ, αποβιβαστεί μια ηλικιωμένη κυρία. Προπορεύεται προς το αυτοσχέδιο γραφείο στην αυλή του σχολείου. «Εφερα 50 κρέμες, να τις παραδώσω και να φύγω γιατί θέλω να προλάβω να μαγειρέψω κιόλας». Είναι λίγο μετά τις 10 το πρωί. Η Ναυσικά Κουβάρα κάνει την πρώτη παράδοση της ημέρας. Η ίδια ζει μόνιμα στην Αθήνα. Η καταστροφή τη βρήκε στην Καρδίτσα απ’ όπου και κατάγεται και δεν την άφησε ασυγκίνητη. «Καθημερινά μαγειρεύω ό,τι μπορώ στο σπίτι, ένα ταψί παστίτσιο, 5-6 κιλά κρέας κοκκινιστό, και το φέρνω εδώ για να μοιραστεί στους ανθρώπους που βρέθηκαν χωρίς στέγη μέσα σε μια νύχτα», λέει. Αγόρασε και τις 50 κρέμες και τις έφερε.
Είναι μια μόνο περίπτωση από το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης και προσφοράς που ενεργοποίησε η τεράστια καταστροφή στον Θεσσαλικό Κάμπο. Ηδη από τις πρώτες ώρες της πρωτοφανούς πλημμύρας, όταν οι άνθρωποι στα χωριά που βρέθηκαν κάτω από το νερό συνειδητοποίησαν ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται από τη δική τους κινητοποίηση. Τότε που όσοι ζουν σε υπερυψωμένα σπίτια άνοιξαν την πόρτα τους σε εκείνους που ζουν σε ισόγεια. Τότε που όσοι διαθέτουν βάρκες, ακόμα και παιδικές, φουσκωτές, άρχισαν να τριγυρίζουν από σπίτι σε σπίτι για να βοηθήσουν εγκλωβισμένους.
Στις μέρες που ακολούθησαν η διάθεση προσφοράς και αλληλεγγύης έλαβε μορφή μεγάλου κύματος, που ενισχύεται διαρκώς. «Δεν θέλω να παραγνωρίσω την προσφορά κανενός, αλλά για μένα είναι ίσως πιο σημαντική η απόφαση του ανθρώπου που λίγο πριν σταμάτησε έξω από τον χώρο που συγκεντρώνουμε βοήθεια εδώ στον Παλαμά, και κατέβασε από το αυτοκίνητο δύο τσάντες με είδη πρώτης ανάγκης, σαπούνια, πάνες για μωρά, μωρομάντιλα που ψώνισε από το σούπερ μάρκετ», λέει ο Βαγγέλης Τρουβάς, που συμμετέχει σε ομάδα περίπου 100 εθελοντών.
Ο ίδιος είδε το σπίτι του να πλημμυρίζει και σχεδόν μία εβδομάδα μετά ζει σε ένα χωριό χωρίς τρεχούμενο νερό. «Αναγκαζόμαστε και πηγαί-νουμε στην Καρδίτσα, κάποιοι στη Λάρισα, άλλοι σε χωριά που δεν επλήγησαν, για να κάνουμε ένα μπάνιο. Ξέρεις τι είναι να είσαι όλη μέρα μέσα στη λάσπη;».
Σε όλη την πόλη της Καρδίτσας υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση, ενώ διαρκώς μέσω των social media οργανώνονται δράσεις.
Αυτό το ερώτημα βασάνιζε από την πρώτη στιγμή της καταστροφής τον Βάιο Κουκουλέτσο, ιδιοκτήτη γυμναστηρίου στην Καρδίτσα. Οτι πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν να ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και τρεχούμενο νερό και έπρεπε να δίνουν καθημερινή μάχη με βρώμικα, λιμνάζοντα νερά και λάσπες για να καθαρίζουν τα σπίτια τους. Ετσι, αποφάσισε να βοηθήσει με τον τρόπο που μπορούσε αυτός. Διέθεσε τις εγκαταστάσεις του γυμναστηρίου για όσους ήθελαν να κάνουν ένα μπάνιο. Και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ήρθαν. Και συζητώντας μαζί τους, προέκυψε μία ακόμα ανάγκη. Η φύλαξη και απασχόληση των παιδιών για κάποιες ώρες την ημέρα, ώστε οι γονείς να μπορούν απερίσπαστα να ασχοληθούν με τον καθαρισμό των σπιτιών. Και τα ίδια τα παιδιά να μπορούν να παίξουν χωρίς την υγειονομική απειλή των βρώμικων, στάσιμων νερών και χωρίς να βλέπουν γύρω τους εικόνες καταστροφής συνεχώς. Ετσι, ένας χώρος των εγκαταστάσεων διατίθεται καθημερινά για δημιουργική απασχόληση παιδιών, με επίβλεψη. Οι δύο γιοι του κ. Κουκουλέτσου είναι στους εθελοντές που προσφέρουν βοήθεια. Στους απεγκλωβισμούς και στην καταγραφή διασωθέντων, στη συγκέντρωση και διανομή ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης, όπου απαιτείται συνδρομή.
Σε όλη την πόλη της Καρδίτσας υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση και αλληλεγγύη προς τους πληγέντες. Αλλωστε, οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης έχουν καταγωγή από τα γύρω χωριά και η καταστροφή τούς αγγίζει άμεσα. Διαρκώς μέσω των social media οργανώνονται δίκτυα αλληλεγγύης.
Στον δρόμο της επιστροφής από τον Παλαμά προς την Καρδίτσα δύο νέα παιδιά ταΐζουν αδέσποτα σκυλιά στην άκρη του δρόμου. «Να μη μείνει κανείς αβοήθητος. Κι αυτά, όπως και άλλα σκυλιά που συναντήσαμε αυτές τις μέρες, είχαν ένα σπίτι, είχαν φροντίδα πριν από την πλημμύρα. Κάποια τα έχουν περισυλλέξει ομάδες εθελοντών, έχουν βρεθεί οι ιδιοκτήτες τους και τα έχουν ήδη παραλάβει», λέει ο Γιώργος Μπρούτσος.
Στον Παλαμά ήδη από το περασμένο Σάββατο οργανώθηκε διανομή φαγητού από εθελοντές της περιοχής που συγκέντρωσαν τα απαραίτητα και μαγείρεψαν. Και σε άλλα χωριά, όπως στο Ριζοβούνι, υπάρχουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες.
Παράλληλα, επιχειρήσεις από τον χώρο της εστίασης στην Καρδίτσα προσφέρουν εκατοντάδες μερίδες έτοιμου φαγητού καθημερινά για τις ανάγκες των πληγέντων. Στον Παλαμά, όπου καλύπτεται μια μεγάλη περιοχή και σε χωριά που είναι ακόμη απροσπέλαστα λόγω νερών που λιμνάζουν, έχει εγκατασταθεί πλέον η κοινωνική κουζίνα «Ο άλλος άνθρωπος». Οπως λέει ο Βαγγέλης Τρουβάς, μαγειρεύουν για περισσότερους από 1.000 ανθρώπους καθημερινά. «Δεν ξέρω πώς ήταν στην Κατοχή. Από φωτογραφίες που έχω δει, με την Κατοχή μπορώ να συγκρίνω αυτό που βλέπω εδώ. Ανθρωποι να περιμένουν στην ουρά στην πλατεία για να πάρουν μια μερίδα φαγητού. Ανθρωποι να περιμένουν εδώ, στον χώρο που συγκεντρώνεται βοήθεια και προσφορές που φτάνουν από παντού, για να πάρουν ρούχα», περιγράφει.
Η εθελοντική δράση που ξεκίνησε στο χωριό την επομένη της καταστροφής συγκέντρωσε περισσότερους από 100 νέους ανθρώπους που τρέχουν και δε φτάνουν. Συγκεντρώνουν τις προσφορές, που αυξάνονται καθημερινά. Ολες οι μεγάλες επιχειρήσεις της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλίας, που είναι σε θέση να προσφέρουν, το έχουν κάνει. Μεγάλες και μικρότερες επιχειρήσεις από όλη τη χώρα. Ιδιώτες που από το υστέρημά τους θέλουν να βοηθήσουν. Προσφορές ακόμα και από το εξωτερικό, από επιχειρήσεις αλλά και από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Θεσσαλών, που δεν έμεινε ασυγκίνητη στην εικόνα χωριών να κινδυνεύουν να σβηστούν από τον χάρτη.
«Πάμε εμείς σε αυτούς»
Η συγκέντρωση βοήθειας είναι η μία άκρη της αλυσίδας. Η διάθεσή της σε όσους έχουν ανάγκη, είναι η άλλη. «Υπάρχουν άνθρωποι αδύναμοι, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, που δεν μπορούν να έρθουν να πάρουν τρόφιμα, ρούχα, νερό. Υπάρχουν άλλοι που έχουν καταστραφεί τα οχήματά τους και επίσης δεν μπορούν να φτάσουν έως εδώ. Οι εθελοντές πάμε σε αυτούς», λέει ο κ. Τρουβάς. Και, πάρα τη μεγάλη προσφορά, υπάρχουν είδη που εξαντλούνται αμέσως και χρειάζονται κι άλλες ποσότητες: «Καθαριστικά πρώτα από όλα. Μιλάμε για μια περιοχή χωρίς νερό και με διαρκή υγειονομική απειλή. Χλωρίνη, υγρά γενικού καθαρισμού, απολυμαντικά, μαντιλάκια καθαρισμού, μωρομάντιλα, δεν φτάνουν. Επίσης, υπάρχει ανάγκη για κουβέρτες, παπλώματα, μαξιλάρια, εσώρουχα. Μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα», προσθέτει ο ίδιος.
Η μεγάλη αγωνία όλων είναι η υγειονομική βόμβα που απειλεί την περιοχή. Τα σκουπίδια που βγάζουν οι κάτοικοι από τα σπίτια, τα κατεστραμμένα ρούχα, έπιπλα, συσκευές, μαζεύονται σε δρόμους και αυλές και η αποκομιδή γίνεται με αργούς ρυθμούς. Ταυτόχρονα, η μεγάλη απειλή είναι από τα κουφάρια ζώων που ακόμα δεν έχουν μαζευτεί. Και πολύ περισσότερα που ίσως ακόμα δεν έχουν φανεί.
