Η επίσκεψη υποτίθεται ότι θα ήταν έκπληξη, αλλά μάλλον το νέο είχε διαρρεύσει. Ηταν 5 το απόγευμα της Τετάρτης στον Ομιλο Αντισφαίρισης Γλυφάδας και είχε μαζευτεί ένα μικρό πλήθος, με μια έντονη αίσθηση προσμονής.
Oταν έφτασε ο Στέφανος Τσιτσιπάς στο κλαμπ, το μέρος απ’ όπου ξεκίνησε την πορεία που θα τον οδηγούσε πιο ψηλά από οποιονδήποτε άλλον Ελληνα τενίστα, η αντίδραση των επίδοξων ανήλικων μιμητών του ήταν ενθουσιώδης. Αλλά και ο ίδιος έμοιαζε να απολαμβάνει την περίσταση. Αντάλλαξε μερικές μπαλιές μαζί τους στα χωμάτινα γήπεδα, φωτογραφήθηκε, κάθισε υπομονετικά να υπογράψει αμέτρητα αυτόγραφα, διαχειριζόμενος ντροπαλούς μικρούς θαυμαστές και φορτικούς γονείς. Κάποια στιγμή φάνηκε να συγκινείται.
Αργότερα, στα γραφεία της Adidas όπου έγινε η συνέντευξη, τον ρώτησα τι σήμαινε γι’ αυτόν η επιστροφή στον όμιλο της Γλυφάδας. «Ημουν όντως συγκινημένος, περισσότερο από όσο περίμενα», λέει στην «Κ» ο Τσιτσιπάς. «Ηταν κάτι που προσπαθούσα να οργανώσω τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά δεν είχαμε καταφέρει, μαζί με την Adidas, να μπουν όλα τα κομμάτια στη θέση τους και να γίνει πραγματικότητα».
«Σε αυτά τα γήπεδα έμαθα να παίζω τένις. Οφείλω την καριέρα μου σε αυτό το ξεκίνημα στον Ομιλο Αντισφαίρισης Γλυφάδας». Ο Τσιτσιπάς εκφράζει την ευγνωμοσύνη για τους δύο πρώτους προπονητές του στον όμιλο, τους οποίους είχε συναντήσει νωρίτερα, τον Γιώργο Σπηλιόπουλο και τον Γιώργο Φουντούκο. «Ο Γιώργος Σπηλιόπουλος μου έμαθε να είμαι πειθαρχημένος, να δείχνω σεβασμό μέσα στο γήπεδο· με έκανε να αγαπήσω το τένις. Ο Γιώργος Φουντούκος με έκανε να καταλάβω πού μπορώ να φτάσω τενιστικά – ξεκλείδωσε το ταλέντο μου».
Ο Ελληνας πρωταθλητής βρέθηκε στην Αθήνα για να συμμετάσχει αυτό το Σαββατοκύριακο στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδος κατά της Σλοβακίας στο Καλλιμάρμαρο, στο πλαίσιο των προκριματικών για το Davis Cup – την πιο σημαντική διοργάνωση στο τένις σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Στη συζήτησή μας αναφέρθηκε στη σημασία που έχει γι’ αυτόν να παίζει με τα εθνικά χρώματα, σε ένα άθλημα ιδιαζόντως μοναχικό.
«Ηταν στόχος μου από την αρχή να ανεβάσω την Ελλάδα στο World Group του Davis Cup, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία του τένις στη χώρα», λέει, αναφερόμενος στην ομάδα των 18 εθνικών ομάδων που συμμετέχουν ετησίως στην κυρίως διοργάνωση – γνωστή ως το «Παγκόσμιο Κύπελλο του Τένις». «Θα είναι ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα αν το καταφέρουμε, αντίστοιχο με προημιτελικό ή και ημιτελικό σε ένα Μουντιάλ». Στο Davis Cup και σε αντίστοιχα τουρνουά, συνεχίζει, «γίνεται συχνά μία υπέρβαση». Οι παίκτες ξεφεύγουν από το μοναχικό πλαίσιο που είναι η κανονικότητά τους στο ATP Tour: «Συχνά τους βλέπω να παθιάζονται περισσότερο όταν παίζουν για το εθνόσημο – αυτό μου έχει συμβεί κι εμένα».
Το «σταυροδρόμι»
Η ατομική του καριέρα, από την άλλη, βρίσκεται σε ένα «σταυροδρόμι», όπως το χαρακτήρισε μετά την πρόωρη ήττα του στο πρόσφατο US Open ο Κρίστοφερ Κλάρι, o βετεράνος Αμερικανός τενιστικός δημοσιογράφος. Ξεκίνησε τη σεζόν με μία εντυπωσιακή πορεία στο Australian Open, φτάνοντας στον τελικό. Η κατάκτηση του τίτλου, πέρα από το πρώτο του Γκραν Σλαμ, θα τον οδηγούσε στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Δυστυχώς, βρήκε απέναντί του τον τοίχο που λέγεται Νόβακ Τζόκοβιτς.
Μετά την ήττα εκείνη, οι επιδόσεις του 25χρονου Τσιτσιπά έχουν υπάρξει μάλλον απογοητευτικές. Παραμένει πολύ ψηλά στην κατάταξη –στην πέμπτη θέση– αλλά πληθαίνουν οι φωνές που διερωτώνται αν έχασε την ευκαιρία του, αν η σκυτάλη θα περάσει απευθείας από τους μεγάλους της χρυσής γενιάς (Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς) στα χέρια του Κάρλος Αλκαράζ και των άλλων πολλά υποσχόμενων 20άρηδων. Τον ανησυχεί αυτό το ενδεχόμενο;
«Υπήρχε ένα κενό, περίπου μεταξύ του 2018-20, πριν τον Αλκαράζ, τον Σίνερ και τον Ρούνε. Τότε, όλα τα φώτα ήταν πάνω σε μένα, στον Ζβέρεφ, στον Ντόμινικ Τιμ. Πλέον το σκηνικό έχει αλλάξει», παραδέχεται. «Δεν είμαστε πλέον τόσο νέοι».
Οι νέοι παίκτες «έχουν τρομερή ενέργεια και δίψα και μηδέν φόβο», παρατηρεί. «Παίζουν ελεύθερα, δεν σκέφτονται τίποτα». Το ύφος με το οποίο τα λέει αυτά έχει κάτι το νοσταλγικό, σαν να μιλάει για τον εαυτό του πριν από πέντε χρόνια. Τον ρωτάω αν εξακολουθεί να έχει τη δίψα που είχε παλιά, αν ξυπνάει και κοιμάται σκεπτόμενος το πρώτο του Γκραν Σλαμ, την κορυφή των ATP Rankings. «Σίγουρα είναι κάτι που το σκέφτομαι πολύ, αλλά δεν είναι το παν. Μικρός ήμουν εθισμένος σε αυτό – και αυτό μου στερούσε κάτι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έχω καταφέρει· θέλω να βελτιωθώ σαν παίκτης. Αλλά το κλειδί για μένα είναι ισορροπία, μεταξύ της προσωπικής ζωής, του να χτίζεις κάτι με κάποιον, και να προχωράς στην καριέρα σου, με τη βοήθεια αυτού του ανθρώπου».
Η Πάολα Μπαντόσα, η Ισπανίδα τενίστρια και σύντροφος του Τσιτσιπά, ήταν μαζί του στην Αθήνα. «Με βοηθάει πάρα πολύ η παρουσία της στη ζωή μου», λέει. «Εχει αλλάξει την προσέγγισή μου στο άθλημα, με τρόπο που δεν θα το περίμενα ποτέ».
Στο σημείο αυτό αναδεικνύει από μόνος το ζήτημα της κριτικής που έχει δεχθεί, για τη σχέση του με την Μπαντόσα (ότι τον αποσπά από το τένις) αλλά και με τον πατέρα και προπονητή του. «Εχω ακούσει εκατοντάδες φορές ότι πρέπει να τον αλλάξω. Αυτά όμως τα λένε άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την καθημερινότητά μου. Προπονούμαι έξι μέρες την εβδομάδα, περνάω περισσότερη από τη μισή μέρα καθημερινά κάνοντας γυμναστική, φυσιοθεραπεία, μιλώντας με την ομάδα μου για διατροφή – κάνοντας ό,τι μπορώ για να φτάσω στο επόμενο επίπεδο».
Ο καθένας βλέπει τα πάντα από τη δική του πλευρά. Εχω παρεξηγηθεί πολλές φορές, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Θα συνεχίσω να είμαι ο εαυτός μου.
Ο Ελληνας πρωταθλητής επιβεβαιώνει το τέλος της –πολύ σύντομης– θητείας του Ελληνοαυστραλού Μαρκ Φιλιππούση ως προπονητή του. «Αυτό που είχαμε πει με τον Μαρκ ήταν να κάνουμε μαζί, ως δοκιμαστικό, τo αμερικανικό κομμάτι της σεζόν: Μεξικό, Καναδάς, Σινσινάτι και US Open. Αυτή η συνεργασία έκλεισε και τώρα παίρνει ξανά τη σκυτάλη ο πατέρας μου».
Το φαινόμενο
Τρεις μέρες πριν από τη συνάντησή μας, ο Τζόκοβιτς, 36 ετών πλέον, κέρδισε το US Open και ανέβηκε ξανά στην πρώτη θέση στην κατάταξη του ATP. Ηταν το 24ο του Γκραν Σλαμ – κατέχει περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο παίκτη στην ιστορία του σπορ. Ρώτησα τον Τσιτσιπά πώς εξηγεί αυτό το φαινόμενο και αν θεωρεί πλέον ότι ο Σέρβος υπεραθλητής είναι αδιαμφισβήτητα ο σπουδαιότερος τενίστας όλων των εποχών.
«Αν πάμε με τους αριθμούς, σίγουρα είναι ο καλύτερος. Σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο», λέει. Και διατηρεί τη δίψα, ενώ δεν έχει τίποτα πια να αποδείξει, αναφέρω. «Αυτός είναι ο χαρακτήρας του. Δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, είναι σαν πάντα να θέλει να αποδείξει κάτι σε κάποιον. Δεν ξέρω τι και σε ποιον. Είναι σαν να θέλει να πάρει ρεβάνς. Γυαλίζει το μάτι του». Μιλάει συγκεκριμένα για τη νίκη του επί του Αλκαράζ στο Σινσινάτι τον Αύγουστο: «Δεν θα πίστευα ποτέ ότι ο Αλκαράζ θα έχανε αυτό το ματς. Κι όμως, ο Τζόκοβιτς βρήκε τον τρόπο».
Από την άλλη, αν το κριτήριο είναι «ποιος έχει εμπνεύσει περισσότερο τον κόσμο και ποιος είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο, σίγουρα είναι ο Φέντερερ, με μεγάλη διαφορά». «Η φινέτσα και η ομορφιά που έφερε στο τένις, τα μαγικά που έκανε μέσα στο γήπεδο, δεν νομίζω ότι θα υπάρξει άλλος που θα μπορέσει να του μοιάσει», σχολιάζει για τον Ελβετό σούπερ σταρ, δείχνοντας την πραγματική του προτίμηση. Τέλος, για τον Ράφα Ναδάλ λέει είναι «ο μεγαλύτερος μαχητής που έχω δει, όχι μόνο στο τένις, αλλά σε οποιοδήποτε άθλημα».
Η αλλοτρίωση του Tour
Το τένις, τουλάχιστον για όσους φτάσουν ψηλά, είναι ένα εξαιρετικά προσοδοφόρο άθλημα (μόνο από τις αμοιβές των διοργανώσεων, ο Τσιτσιπάς έχει ήδη βγάλει περισσότερα από 27 εκατ. δολάρια). Είναι όμως και ιδιαίτερα απαιτητικό, με ένα εξαντλητικό αγωνιστικό πρόγραμμα. Ποια είναι η πιο δύσκολη πτυχή της ζωής στο Tour;
«Το ότι κοιμάμαι σε ένα διαφορετικό κρεβάτι σχεδόν κάθε επτά μέρες. Καινούργια πόλη, καινούργιο ξενοδοχείο, να πρέπει να ξεπεράσω το jet lag, να αρχίσω τις προπονήσεις πριν το τουρνουά… Το να το κάνεις αυτό 32-34 εβδομάδες τον χρόνο έχει μεγάλες επιπτώσεις στο σώμα και στο μυαλό».
Πώς προσπαθεί να διαχειριστεί αυτή τη φθορά, την κόπωση των συνεχών μετακινήσεων; «Προσπαθώ να μένω σε ξενοδοχεία που είναι καθαρά, όπου νιώθω άνετα – είχα εμπειρίες στο παρελθόν που μου άφησαν πολύ κακές αναμνήσεις, εξαιτίας των οποίων πήγα με κακή ψυχολογία στο γήπεδο. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις σαν να είσαι σπίτι σου, να δημιουργείς μια ατμόσφαιρα που σου επιτρέπει να χαίρεσαι να επιστρέφεις στο δωμάτιό σου. Το ίδιο ισχύει και για την ομάδα σου – πρέπει να σε εμπνέει, να σε κάνει χαρούμενο, να θέλει το καλύτερο για σένα αντί να κοιτάνε το δικό τους συμφέρον».
Στη δίνη των social media
Η κουβέντα δεν μπορούσε να μην αγγίξει την ευρύτερη δημόσια περσόνα του Τσιτσιπά – και τις αντιδράσεις που προκαλεί συχνά με τα σχόλιά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Κοιτάξτε, εργάζομαι πολύ σκληρά και προσπαθώ, εκτός γηπέδου, να ανταμείψω τον εαυτό μου με κάποια ωραία πράγματα», λέει.
Αναφέρεται στο tweet του για τα Harrods: «Ηταν η πρώτη φορά που πήγα, εξεπλάγην, μου άρεσε πάρα πολύ η αίσθηση που μου έδωσε σαν τουρίστας στο Λονδίνο. Και η πρώτη μου σκέψη ήταν το πόσο ωραίο θα ήταν να έχουμε κάτι αντίστοιχο στην Αθήνα για τους τουρίστες – πόσο θα βοηθούσε την οικονομία και τη φήμη μας σαν χώρα». Αλλά δεν εξελήφθη έτσι, παρατηρώ. «Καθόλου. Ο καθένας βλέπει τα πάντα από τη δική του πλευρά. Εχω παρεξηγηθεί πολλές φορές, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Θα συνεχίσω να είμαι ο εαυτός μου. Ολοι έχουμε τις δικές μας απόψεις και μπορούμε να τις εκφράζουμε ελεύθερα». Απλά, αντιτείνω, δεδομένου και της προδιάθεσης ορισμένων ενδεχομένως να τον παρεξηγήσουν, κάποια πράγματα είναι καλύτερο να μη λέγονται. «Σωστά».
Στο τέλος της συνέντευξης, μιλήσαμε λίγο για τένις – μεγάλους παίκτες του παρελθόντος, που μεσουρανούσαν πριν γεννηθεί. Μιλούσε ζωηρά, με ενθουσιασμό· φαινόταν η αγάπη του για το άθλημα. Θυμήθηκα το ύφος του νωρίτερα όταν υπέγραφε τα αυτόγραφα. Είχε χαρεί την επίσκεψη στον όμιλο, αλλά η ρουτίνα της διαχείρισης της φήμης είχε ρίξει μία μελαγχολική σκιά στο βλέμμα του. Πού και πού όμως, έβλεπε κάποιον γνωστό του και το πρόσωπό του φωτιζόταν. Μένει να φανεί αν η επιστροφή του πατέρα του θα δημιουργήσει τη θαλπωρή που χρειάζεται –και αν διατηρεί τη δίψα– για να πετύχει νέες υπερβάσεις.
