Την ημερομηνία την είχαν κλείσει έναν χρόνο πριν. Ο γάμος τους θα γινόταν στις 17 Σεπτεμβρίου, ένα υπέροχο φθινοπωρινό Σάββατο. Το μέρος το ήξεραν. Θα ήταν στον τόπο καταγωγής της νύφης, τα Φάρσαλα και συγκεκριμένα στην εκκλησία όπου η μητέρα της ένιωσε τις πρώτες οδύνες πριν την γεννήσει. Είχαν κανονίσει τα πάντα.
Το μόνο που δεν μπορούσαν να προβλέψουν η Βασιλεία Προσμίτη και ο Βασίλης Ζουρλαδάνης, αμφότεροι κάτοικοι Λαρίσης, ήταν ο καιρός. Οσο πλησίαζαν οι ημέρες για τον γάμο, η χαρά τους αυξανόταν. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει ωστόσο, πως ο γάμος τους θα τελούνταν μετά τη μεγαλύτερη κακοκαιρία που έχει βιώσει η Θεσσαλία και πριν από μια μικρότερη που θα κατέστρεφε ό,τι άφησε «όρθιο» η πρώτη.
Αναρωτηθήκαμε τι να κάνουμε. Ο κόσμος κατέρρεε και εμείς το βιολί μας;
«Αρχισε να βρέχει την Τετάρτη, δύο εβδομάδες πριν τον γάμο. Η βροχή ήταν ασταμάτητη, τόνοι νερού. Το μόνο που κάναμε είναι να πηγαίνουμε στη δουλειά και να γυρίζουμε. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο», είπε η Βασιλεία, επιστρέφοντας νοητά στις ημέρες εκείνες που το ζευγάρι έντρομο παρακολουθούσε τι γινόταν γύρω του. Παρότι το δικό τους σπίτι στο κέντρο της Λάρισας δεν έπαθε τίποτα, πλημμύρισε ο χώρος εργασίας του Βασίλη. Τα πράγματα χειροτέρευσαν όταν σταμάτησε να βρέχει και το νεαρό ζευγάρι άρχισε να βλέπει το νερό στην Πηνειό να φουσκώνει και γύρω του να απλώνεται η καταστροφή. Οπως περιγράφει η Βασιλεία, άρχισαν να πλημμυρίζουν χωριά, να εκκενώνονται περιοχές και να κλείνουν οι δρόμοι. Φίλοι και συγγενείς άρχισαν να τους καλούν περιγράφοντας τις καταστροφές που υπέστησαν ενώ η περιοχή αποκόπηκε από τη Θεσσαλονίκη και την Κοζάνη, όπου έμεναν πολλοί προσκεκλημένοι. «Τα αδέλφια μου ζουν στην περιοχή Γιάννουλη που βυθίστηκε. Ο αδελφός μου για έναν δρόμο πέντε λεπτών, θα έκανε μία ώρα μόνο για να μπορέσει να μας δει», σημείωσε ο Βασίλης.
Τις στιγμές εκείνες που επικρατούσε παντού η καταστροφή και η λύπη, ήταν αποφασισμένοι να είναι μαζί, να βιώσουν αλλά και να χαρίσουν λίγη από τη χαρά τους.
«Αναρωτηθήκαμε τι να κάνουμε. Ο κόσμος κατέρρεε και εμείς το βιολί μας; Τα συναισθήματα μας ήταν ανάμεικτα, ανέφερε η Βασίλεια. Το ζευγάρι ωστόσο ήταν αποφασισμένο. Θα παντρεύονταν ακόμα και αν ήταν μόνο οι γονείς τους εκεί. Οπως συνειδητοποίησαν αργότερα, τις στιγμές εκείνες που επικρατούσε παντού η καταστροφή και η λύπη, ήταν αποφασισμένοι να είναι μαζί, να βιώσουν αλλά και να χαρίσουν λίγη από τη χαρά τους.
Τα τεχνικά ζητήματα ωστόσο που προέκυπταν ήταν συνεχή. Ο οίκος νυφικών ήταν κι αυτός στη Γιάννουλη, που είχε πλέον αποκλειστεί. «Επρεπε να κάνω την τελευταία πρόβα, αλλά η Γιάννουλη ήταν απροσπέλαστη. Κάποια στιγμή με πήρε ο Βασίλης από το κατάστημα νυφικών και μου είπε ότι ήθελε να μου φέρει το φόρεμα με ερπυστριοφόρο, ήταν το μοναδικό όχημα που περνούσε. Ηταν Παρασκευή και δεν είχα ακόμα το φόρεμα μου». Μετά ακολούθησε το τηλεφώνημα του DJ. Oταν κατάφερε μετά από μέρες να μπει στο σπίτι του, είδε όλα του τα μηχανήματα να επιπλέουν στο νερό. Ο μόνος τρόπος να παίξει μουσική στον γάμο τους ήταν να δανειστεί τα συστήματα κάποιου συναδέλφου. Την ίδια στιγμή, τα τηλέφωνα άρχισαν να χτυπούν ασταμάτητα από φίλους που τους έλεγαν ότι δεν θα μπορούσαν να έρθουν εξαιτίας των κλειστών δρόμων. Οπως περιγράφει το ζευγάρι, τόσο οι συνεργάτες όσο και οι συγγενείς τους ρωτούσαν και κάποιες φορές τους προέτρεπαν να αναβάλουν τον γάμο. «Εμείς παραμείναμε αισιόδοξοι», είπαν.
Λίγο φως μέσα στη μαυρίλα
Η επιμονή τους αντάμειψε. Ξημερώνοντας 17 Σεπτεμβρίου, ο ουρανός ήταν καταγάλανος και ο καιρός σχεδόν καλοκαιρινός. Μόλις την προηγούμενη ημέρα είχε ανοίξει η εθνική οδός επιτρέποντας στους καλεσμένους από τη Βόρεια Ελλάδα να έρθουν στη Λάρισα. Αντίστοιχα είχε ανοίξει και ο δρόμος από όπου θα αποστέλλονταν το φόρεμα της νύφης. Η Βασιλεία ετοιμάστηκε και μπήκε στο αυτοκίνητο. «Πήγαινα νύφη στην εκκλησία και γύρω μου επικρατούσε το χάος: λάσπες παντού, κομμένα δέντρα, κλαδιά ξεριζωμένα. Σκέφτηκα “που πάω τώρα”, “τι γίνεται;”». Η 31χρονη γυναίκα περιγράφει πως τα συναισθήματα ήταν πραγματικά ανάμεικτα καθώς ετοιμαζόταν να ζήσει μια προσωπική στιγμή ευτυχίας με φόντο την απόλυτη καταστροφή, τις λάσπες και τη δυστυχία που είχε φέρει η φονική κακοκαιρία στον τόπο της και τους ανθρώπους του.
Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν ότι την είδα να φτάνει στην εκκλησία. Εκλαψα, τα είχαμε καταφέρει μετά από όλα αυτά.
Πήγαινα νύφη στην εκκλησία και γύρω μου επικρατούσε το χάος: λάσπες παντού, κομμένα δέντρα, κλαδιά ξεριζωμένα.
«Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν ότι την είδα να φτάνει στην εκκλησία. Εκλαψα, τα είχαμε καταφέρει μετά από όλα αυτά», περιγράφει ο Βασίλης ανακαλώντας τη στιγμή. «Μέσα στη μαυρίλα, είχα ζήσει λίγο φως», προσθέτει η πλέον σύζυγος του.
Στον γάμο της Βασιλείας και του Βασίλη ήρθαν 170 άτομα. Ανάμεσα τους ήταν πλημμυροπαθείς από τις γύρω περιοχές. «Μια φίλη μου είπε ότι ήρθε για να χαρεί λίγο, μέσα σε όλο αυτό που πάθαμε». Οι μόνοι που δεν κατάφεραν να έρθουν ήταν συγγενείς της μητέρας της νύφης από τον Αγιο Δομίνικο. «Δεν το μετανιώσαμε. Ισως ήταν και καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε», συμφώνησαν αμφότεροι λέγοντας πως σε ένα πλαίσιο άγχους, καταστροφής και δυστυχίας, εκτιμάς ακόμα περισσότερα αυτά που έχεις. Στη δική τους περίπτωση: ένα στεγνό σπίτι και πολλή αγάπη.
