Η Αγγελική είναι 59. Στα 47 της χρειάστηκε να κάνει ολική μαστεκτομή. «Κάτι σαν περηφάνια ένιωθα, όπως τα μικρά παιδιά που κρυφά περηφανεύονται όταν μιλούν για τα σημάδια στα γόνατά τους. Η έλλειψη του στήθους, ναι, αυτή μου κόστισε. Αργησα να την αποδεχτώ. Σχεδόν απαρνήθηκα τη γυναικεία μου φύση. Κάποια στιγμή άρχισα να συμφιλιώνομαι μαζί της. Και να την αγαπάω. Γιατί μου θυμίζει αυτό που χρειάζομαι να θυμάμαι. Να μην ξεχνάω να με ακούω».
Η Κατερίνα Βρανά είναι κωμικός, «αν και νομίζω ότι στην Ελλάδα έγινα ευρέως γνωστή ως “αυτή η κοπέλα που σχεδόν πέθανε… στην Ταϊλάνδη/Φιλιππίνες/Βιετνάμ; Που έμεινε ανάπηρη; Που έχει λίγο πλάκα;”. Πλέον πιστεύω ακράδαντα ότι είμαι εδώ που είμαι χάρη στη δύναμη της αγάπης και του γέλιου», λέει.
Η Βερόνικα είναι τσελίστρια. «Μια φορά στις 14 Φλεβάρη, τα χάλασα με το αγόρι μου, μετά έχασα την πτήση μου για πίσω και δεν είχα καθόλου λεφτά στις τσέπες μου ώστε να αγοράσω ένα άλλο εισιτήριο! Ετσι αποφάσισα να παίξω έξω από το αεροδρόμιο για να μαζέψω χρήματα. Κατάφερα, λοιπόν, να μαζέψω μέσα σε 30 λεπτά όλο το ποσό που χρειαζόμουν ώστε να αγοράσω ένα εισιτήριο και να επιστρέψω στην πατρίδα μου».
«Ηθελα να χρησιμοποιήσω το μπαλκόνι σαν πεδίο ενδυνάμωσης της γυναικείας φωνής. Να δημιουργήσω ένα χώρο όπου η καθεμία μπορεί να είναι ο εαυτός της».
Η Βικτωρία Γιαννάκη είναι 54 και μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αποκαλύπτουν τις πιο βαθιές σκέψεις τους, να απελευθερώνει τα μικρά τους μυστικά. Είναι η δημιουργός του λογαριασμού στο Ιnstagram με τον τίτλο balconystoriesgr, όπου φιλοξενεί σύντομες συνεντεύξεις γυναικών της διπλανής πόρτας στα μπαλκόνια τους. Ολα ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια, μεσούσης της πανδημίας. Ιδιοκτήτρια εδώ και 35 χρόνια μιας βιοτεχνίας ρούχων, η Βικτώρια ζητούσε από τις φίλες της να ποζάρουν με τα ρούχα της στις βεράντες τους για να τις φωτογραφίζει. «Τρώγαμε, τραγουδούσαμε, περνάγαμε ωραία», λέει στην «Κ». Ιδίως εκείνες τις ημέρες, τα μπαλκόνια μας ήταν η διαφυγή μας. Εκεί απολαμβάναμε τον καφέ και το ποτό μας, εκεί μάθαμε να καταπιανόμαστε με τα φυτά, από εκεί αρχίσαμε να γνωρίζουμε τους γείτονες. Οι συζητήσεις με τις φίλες λάμβαναν εξομολογητική διάθεση. Τι είχαμε να χάσουμε, ο κόσμος είχε έρθει τα πάνω κάτω. Το αποτέλεσμα ανέβαινε στο Ιnstagram και άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον. Ομως το παζλ ήθελε συμπλήρωμα.
Κάπως έτσι, το πρότζεκτ που ξεκίνησε αυθόρμητα και κάπως για πλάκα συνεχίστηκε λίγο πιο συνειδητά. Η Βικτώρια άρχισε να προσεγγίζει γνωστές της και άγνωστες γυναίκες ζητώντας τους, χωρίς φτιασίδια, χωρίς να το πολυσκεφθούν, να βγουν στη βεράντα τους, στο μπαλκονάκι τους, να ποζάρουν στον φακό της και να μιλήσουν λίγο για τον εαυτό τους. Θυμάσαι το πιο ευγενικό πράγμα που έκανε κάποιος για σένα; Τι φοβάσαι περισσότερο; Για ποια πράγματα αισθάνεσαι περήφανη; Τι αναπολείς από τα παιδικά σου χρόνια; Ποιο είναι το plan B στη ζωή σου, εάν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να σταματήσεις αυτό που μέχρι τώρα κάνεις;
Μέχρι στιγμής, το παζλ έχει κάτι παραπάνω από 100 κομμάτια, από γνωστές καλλιτέχνιδες και επιστήμονες μέχρι μια γυναίκα που βγήκε να φωτογραφηθεί στο μπαλκόνι του σπιτιού που καθάριζε. «Παρατηρώ πόσο σημαντικό είναι για κάθε μία το μπαλκόνι της. Οπως κι εγώ που έχω μια αιώρα στο δικό μου και το απολαμβάνω, το μπαλκόνι παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας στην Ελλάδα. Εγώ ήθελα να το χρησιμοποιήσω σαν πεδίο ενδυνάμωσης της γυναικείας φωνής. Να δημιουργήσω ένα χώρο, όπου η καθεμία μπορεί να εκφράσει και να εξωτερικεύσει την αλήθεια της, βασικά να είναι ο εαυτός της». «Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά τού να δίνεις συνέντευξη φρεσκολουσμένη στο μπαλκόνι σου στεγνώνοντας τα μαλλιά σου», όπως είπε η Κατερίνα Βρανά.
