«Προσπαθώ πολύ. Προσπαθώ να λέω στον εαυτό μου ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Πως ο αδελφός μου είναι καλά και θα γυρίσει. Ομως, όσο περνούν οι ημέρες, γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Προσπαθώ παρ’ όλα αυτά, να μένω αισιόδοξος», λέει στην «Κ» ο Ιλάι Νταβίντ, αδελφός ενός εκ των 240 Ισραηλινών τους οποίους κρατά ομήρους η Χαμάς από την 7η Οκτωβρίου, όταν και ξεκίνησε να γράφεται μία από τις πιο αιματηρές σελίδες στην ιστορία του πολέμου ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους.
Εναν μήνα (παρά μία ημέρα) αργότερα, ο Ιλάι στέκεται όρθιος στη σκηνή της αίθουσας «Αλεξάνδρα Τριάντη» στο Μέγαρο Μουσικής, κρατώντας μία φωτογραφία του αδελφού του στο ύψος του στήθους του.
Περιστοιχίζεται από μέλη της ισραηλινής κοινότητας στην Ελλάδα, τα οποία του εύχονται κουράγιο και δύναμη. Η βαλίτσα του βρίσκεται δίπλα από το κάθισμά του στην πρώτη σειρά της αίθουσας. Εχει έρθει κατευθείαν από το αεροδρόμιο.
Παρότι χαμογελάει γλυκά κι ευγενικά καθόλη τη διάρκεια της εκδήλωσης, την οποία έχουν διοργανώσει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών, τα μάτια του δεν μπορούν να κρύψουν τη θλίψη και την ανησυχία που βιώνει.
Ο αδελφός του Ιλάι, ο Εβιατάρ Νταβίντ, θα γίνει 23 ετών στο τέλος Δεκεμβρίου. Η Χαμάς τον απήγαγε στις 7 Οκτωβρίου, όταν και έκανε έφοδο στο φεστιβάλ Supernova όπου νεαροί Ισραηλινοί διασκέδαζαν ανυποψίαστοι για όσα θα τους συνέβαιναν.
Στις 8 Οκτωβρίου ο Ιλάι και η μητέρα του ξύπνησαν με τον ήχο των σειρήνων. Το προηγούμενο βράδυ, ο Ιλάι είχε αγκαλιάσει και αποχαιρετήσει τον αδελφό του λίγο πριν φύγει για το φεστιβάλ.
Εκείνο το πρωινό, μόλις ήχησαν οι σειρήνες, η μητέρα τους έστειλε ένα μήνυμα στον Εβιατάρ, ρωτώντας τον αν είναι καλά. «Της απάντησε πως τρέχουν προς το αυτοκίνητο. Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που μας είπε», λέει στην «Κ» ο Ιλάι.
Λίγο αργότερα, την ίδια ημέρα, η Χαμάς έστειλε στην οικογένεια δύο βίντεο που αποδείκνυαν ότι ο Εβιατάρ βρισκόταν στα χέρια τους. Τα τρομακτικά στιγμιότυπα προβάλλονται στη μεγάλη οθόνη της αίθουσας παράλληλα με φωτογραφίες και βίντεο από την καθημερινότητα του Εταβιέρ. Η μητέρα του αρνείται ακόμα να δει τις σκληρές σκηνές, γι’ αυτό και μπαίνει στην αίθουσα, από μια πλαϊνή πόρτα, αφότου η προβολή του βίντεο, έχει ολοκληρωθεί.
«Ο γιος μου απήχθη ενώ πήγε να γιορτάσει με χαρά, με ζωή, με ευτυχία. Πήγε σε ένα πάρτι το οποίο συμβόλιζε την αλληλεγγύη και την ειρήνη και δεν επέστρεψε».
Μητέρα και αδελφός, μας λένε πως ο 22χρονος εργαζόταν ως υπεύθυνος βάρδιας σε ένα καφέ, αγαπάει τη μουσική και είναι ταλαντούχος κιθαρίστας.
Περιγράφουν έναν άνθρωπο ήρεμο – «πιστεύουμε ότι ακόμα και αν είναι σε αιχμαλωσία μπορεί να παραμείνει ήρεμος και να βοηθήσει και άλλους», σημειώνουν.
«Ο γιός μου απήχθη ενώ πήγε να γιορτάσει με χαρά, με ζωή, με ευτυχία. Πήγε σε ένα πάρτι το οποίο συμβόλιζε την αλληλεγγύη και την ειρήνη και δεν επέστρεψε», λέει η μητέρα του, Γκάλια Νταβίντ.
Αυτοόργανωση και ενημέρωση της κοινής γνώμης
Ο Ιλάι λέει στην «Κ» πως το να μιλούν οι συγγενείς των ομήρων σε διαφορετικά κοινά, σε διαφορετικά σημεία του κόσμου, ενημερώνοντας για το τι συμβαίνει με τους συγγενείς τους, έχει γίνει μια καθημερινή και συστηματική ασχολία, μια κανονική εργασία.
Οπως περιγράφει, «η μοναδική αποστολή μου είναι να φέρω τον αδελφό μου πίσω στο σπίτι. Θα κάνω ό,τι μπορώ γι’ αυτό. Θα συναντήσω ανθρώπους και θα μοιραστώ την ιστορία του Εβιατάρ με τα ΜΜΕ. Και αυτό είναι μια εργασία πλήρους απασχόλησης, από τη στιγμή που ξυπνάω μέχρι το βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ», λέει στην «Κ» ο Ιλάι.
Οι οικογένειες των 240 ομήρων δημιούργησαν ένα φόρουμ ενημέρωσης του κοινού αλλά και πίεσης σε διπλωματικό επίπεδο, σε λιγότερο από 24 ώρες από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Σύνθημα της καμπάνιας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης το «Φέρτε τους σπίτι» (Bring them home).
«Η μοναδική αποστολή μου είναι να φέρω τον αδελφό μου πίσω στο σπίτι. Και αυτό είναι μια εργασία πλήρους απασχόλησης, από τη στιγμή που ξυπνάω μέχρι το βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ».
Η Ορίτ Μεΐρ, η οποία είναι επίσης παρούσα στην εκδήλωση, περιγράφει με δυσκολία και με δάκρυα στα μάτια την τελευταία φορά που είδε τον γιο της Αλμόγκ, στις έντεκα το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου, όταν κι έφυγε με φίλους του για το φεστιβάλ Supernova.
Την επομένη το πρωί ξύπνησε από το τηλεφώνημα του Αλμόγκ. Της περιέγραφε, ενώ βρισκόταν ακόμη στο φεστιβάλ, ότι ακούει από παντού ρουκέτες και πυροβολισμούς. «Δεν ξέρω τι συμβαίνει, θα σε πάρω σε μισή ώρα, μαμά σε αγαπώ», της είπε. Η κόρη της έστειλε στο Facebook τη φωτό του Αλμόγκ αναζητώντας τον.
Τρεις ώρες αργότερα η οικογένεια έλαβε ένα βίντεο από κάποιον που τον αναγνώρισε. «Από εκείνη τη στιγμή ο κόσμος μου καταστράφηκε. Ζω έναν εφιάλτη. Δεν κοιμάμαι, μόνο κλαίω και είμαι σε απόγνωση. Δεν μπορώ να τον φανταστώ να είναι ένα μήνα σε ένα υπόγειο», λέει.
«Οταν μου έδειξε το βίντεο η μητέρα του Αλμόγκ, οδήγησα ως το σπίτι της και αυτό που της είπα ήταν “ας αρχίσουμε να δουλεύουμε”», είπε στη συνέχεια και ο Αβιράμ Μεΐρ, θείος του Αλμόγκ, που ήταν επίσης παρών στην εκδήλωση.
Περιέγραψε πως η οικογένεια άρχισε αμέσως να κάνει τηλεφωνήματα στον στρατό και στην αστυνομία, αναζητώντας αλλά και δίνοντας πληροφορίες για το παιδί τους. Την επόμενη ημέρα έδωσαν και δείγμα DNA στην αστυνομία.
«Ζω έναν εφιάλτη. Δεν κοιμάμαι, μόνο κλαίω και είμαι σε απόγνωση. Δεν μπορώ να τον φανταστώ να είναι ένα μήνα σε ένα υπόγειο».
«Αρχίσαμε να μιλάμε στα μέσα ενημέρωσης και μέχρι το τέλος της εβδομάδας είχαμε έρθει σε επικοινωνία και με όλες τις οικογένειες. Είμαστε μαζί και δουλεύουμε τρεις εβδομάδες τώρα. Εδώ, βλέπετε δύο λειτουργικές οικογένειες. Το 75% των οικογενειών είναι λειτουργικές. Οπως το βλέπω, θα τα καταφέρουμε και θα τους φέρουμε πίσω. Χρειαζόμαστε όμως τη βοήθειά σας. Το ένα ζήτημα είναι να πιέσουμε όποιον μπορεί να βοηθήσει. Το άλλο είναι να στηρίξουμε τις οικογένειες που έχουν προβλήματα οικονομικά ή κοινωνικά και χρειάζονται βοήθεια».
Ο Ιλάι λέει στην «Κ» πως αυτός ο δεσμός που έχουν αναπτύξει οι οικογένειες των 240 ομήρων μεταξύ τους είναι ένα είδος θεραπείας.
«Αυτοί οι όμηροι ανήκουν σε όλο τον κόσμο»
Οι μαρτυρίες των συγγενών των ομήρων πλαισιώθηκαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης από τις παρεμβάσεις των Αλβέρτου Ταραμπούλους, προέδρου της Ισραηλιτικής κοινότητας Αθηνών, Δαβίδ Σαλτιέλ, προέδρου του κεντρικού ισραηλιτικού συμβουλίου Ελλάδος και της ισραηλιτικής κοινότητας αλλά και του Νόαμ Κατς, πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα.
Ο τελευταίος σημείωσε, ανάμεσα στα άλλα, πως «το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να θέσει τέλος στην απειλή της Χαμάς, μια οργάνωση που διαπράττει γενοκτονίες. Είναι αποφασισμένο να διαλύσει πλήρως τη Χαμάς στη Γάζα και να απελευθερώσει τους ομήρους. 240 όμηροι βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Οι οικογένειες αυτών των ομήρων, γενναίοι μπροστά σε μια αφάνταστη απόγνωση, ήρθαν στην Ελλάδα αναζητώντας αλληλεγγύη και υποστήριξη για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση τους. Φανταστείτε την αγωνία, τη φρίκη που νιώθουν. Φανταστείτε κάποιον να διαλύει βίαια τον κόσμο σας. Βρίσκονται στα χέρια μιας αδίστακτης, απάνθρωπης εγκληματικής οργάνωσης που περιφρονεί αδιάφορα κάθε έννοια ανθρωπιάς και διεθνούς δικαίου. Αυτοί οι όμηροι δεν είναι μόνο μητέρες, παιδιά, αδέλφια, ανιψιοί. Ανήκουν σε όλους τους αξιοπρεπείς ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως θρησκείας».
«Αυτοί οι όμηροι δεν είναι μόνο μητέρες, παιδιά, αδέλφια, ανιψιοί. Ανήκουν σε όλους τους αξιοπρεπείς ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως θρησκείας».
Οσον αφορά πάντως στην ενημέρωση που έχουν οι οικογένειες των ομήρων από την κυβέρνηση του Ισραήλ αλλά και στη συνεργασία και τις προσπάθειες που γίνονται για να επιστρέψουν οι όμηροι, ο Ιλάι λέει στην «Κ» το εξής: «Η κυβέρνηση μας πληροφορεί, αλλά περιορισμένα. Θέλουμε περισσότερες πληροφορίες. Τίποτα δεν μας είναι αρκετό. Δεν ξέρω τον τρόπο που πρέπει να ακολουθήσει η κυβέρνηση για να μας φέρει πίσω τους συγγενείς μας. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να τα καταφέρουν», καταλήγει ο Ιλάι.
