«Αρχικά δούλεψα στον δημόσιο τομέα ως αρχαιολόγος. Εργαζόμουν με συνεχώς ανανεούμενη σύμβαση εργασίας. Μου άρεσε το αντικείμενο, αλλά κουράστηκα από το αβέβαιο εργασιακό πλαίσιο. Ηταν τραγικό. Δεν ξέραμε ότι θα δουλεύουμε ως αρχαιολόγοι για “χόμπι με συμβάσεις”. Ετσι είπα να αλλάξω επαγγελματικό χώρο. Η αρχική “απελπισία” –έτσι το έβλεπα τότε– ήταν να πάω σε μια τράπεζα. Ευτυχώς δεν συνέβη. Κατέληξα σε έναν δημόσιο οργανισμό, όπου εργάζομαι έως τώρα. Οι ψηφιακές δεξιότητες χρειάζονται παντού, γι’ αυτό παρακολουθώ το μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Θέλω να κάνω οτιδήποτε κάνει πιο εύκολη τη δουλειά μου. Βέβαια ομολογώ ότι δεν απορρίπτω να εγκαταλείψω τον δημόσιο οργανισμό για κάτι πιο δημιουργικό. Θα είναι η τρίτη φορά που το κάνω στη ζωή μου». Η 48χρονη Ε.Σ., που μιλάει στην «Κ» για την επιλογή της να σπουδάσει πληροφορική, προτιμάει να διατηρήσει την ανωνυμία της. Δεν είναι λίγοι όσοι έχουν επιφυλάξεις να δημοσιοποιήσουν τα στοιχεία τους, καθώς αισθάνονται αβεβαιότητα όταν αποφασίζουν να αλλάξουν επαγγελματική καριέρα. Οπως άλλωστε ο 33χρονος αστυνομικός Κ.Τ. «Σκέφτομαι την αλλαγή καριέρας. Είμαι ικανοποιημένος από την έως τώρα πορεία μου, αλλά δεν υπάρχει δυνατότητα μεγάλης εξέλιξης στη δουλειά μου. Δεν αποκλείω μάλιστα να φύγω στο εξωτερικό», παρατηρεί στην «Κ». Και οι δυο τους σπουδάζουν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Εφαρμοσμένη Πληροφορική» του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου. «Παρότι υπάρχουν πολλά προγράμματα πληροφορικής στα ελληνικά πανεπιστήμια, η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου προγράμματος είναι ότι σχεδιάστηκε –η ιδέα ήταν του τέως γραμματέα Ανώτατης Εκπαίδευσης Αποστόλη Δημητρόπουλου– για πτυχιούχους θεωρητικών και κοινωνικών επιστημών που θα ήθελαν να αναπτύξουν ή να βελτιώσουν τις ψηφιακές τους δεξιότητες ή για κάποιους που θέλουν να αλλάξουν επαγγελματικό προσανατολισμό. Ξέρετε, στους κλάδους αυτούς υπάρχει υψηλή ανεργία, τη στιγμή που οι γνώσεις πληροφορικής είναι απαραίτητες, ενώ ένα σχετικό πτυχίο μπορεί να βοηθήσει ακόμη και στην αλλαγή καριέρας», παρατηρεί στην «Κ» ο διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος και καθηγητής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Χρήστος Μιχαλακέλης.
Μεταξύ των φοιτητών είναι δύο στρατιωτικοί –πραγματικά “σφίγγες” για τα στοιχεία τους, ακόμη και για το σώμα στρατού που υπηρετούν, οι οποίοι δήλωσαν στην «Κ» ότι επέλεξαν το μεταπτυχιακό για αναβάθμιση των γνώσεών τους–, ένας οινολόγος, ένας προπονητής ποδοσφαίρου, ένας μουσικός και μία μαθηματικός. «Σπούδασα οινολογία και τεχνολογία ποτών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Εχω έναν συγγενή που ασχολείται με τον κλάδο. Αποφοίτησα μέσα στην οικονομική κρίση. Κατόπιν βρήκα δουλειά σε ερευνητικό κέντρο για δύο χρόνια. Μετά είχα σκεφθεί να ανοίξω οιναποθήκη, αλλά δεν “βγήκε” το σχέδιο», λέει στην «Κ» ο 37χρονος Γιώργος Βασιλόπουλος. «Πολλές φορές στοχεύεις σε πράγματα που δεν γίνονται ή καθυστερούν, και κοστίζουν. Ετσι έπιασα δουλειά σε τηλεφωνικό κέντρο. Τώρα θέλω να διεκδικήσω κάτι καλύτερο, γι’ αυτό σπουδάζω πληροφορική. Το πρόγραμμα μου το σύστησε συνάδελφος», προσθέτει ο Γιώργος.
Οργάνωση προπόνησης
«Μου χρειάζεται η πληροφορική στη δουλειά, είμαι προπονητής ποδοσφαίρου και πλέον όλες οι αναλύσεις των αγώνων γίνονται ψηφιακά. Ηθελα τις σπουδές για να μπορώ να οργανώνω από μια απλή ημερήσια προπόνηση, το πλάνο ενός παιχνιδιού, μέχρι μια συζήτηση για τα λάθη», παρατηρεί στην «Κ» ο Πέτρος Αντωνίου, γυμναστής, απόφοιτος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Τώρα πληρώνουμε κάποιον άλλον για να μας βοηθάει σε αυτά», προσθέτει. Δεν είναι άλλωστε ο μόνος που επέλεξε το μεταπτυχιακό πληροφορικής για να το αξιοποιήσει στη δουλειά του, χωρίς να επιθυμεί να αλλάξει επάγγελμα. «Οταν σπούδαζα στο Μαθηματικό Ιωαννίνων ήθελα να ασχοληθώ με την πληροφορική, αλλά δεν το έκανα. Μετά ήρθε η δουλειά – ιδιαίτερα μαθήματα και φροντιστήρια, η οικογένεια, τα διδυμάκια μου. Πού χρόνος;», λέει γελώντας στην «Κ» η Ελένη Βασιλοπούλου. «Ηρθε η στιγμή να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, και γιατί όχι σε ένα νέο επαγγελματικό πεδίο», προσθέτει.
«Εχω αποφοιτήσει από το τμήμα Λαϊκής Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου. Ημουν δέκα χρόνια επαγγελματίας ντράμερ στην Αθήνα. Για τα προς το ζην έκανα ηχογραφήσεις, δούλευα σε νυχτερινά μαγαζιά, έκανα ιδιαίτερα μαθήματα, εργάστηκα σε μουσικό σχολείο. Ο βιοπορισμός στη μουσική δεν βγαίνει μόνο με μία δουλειά, ο χώρος έχει δυσκολέψει», λέει στην «Κ» ο 37χρονος Συμεών Κωνσταντινίδης-Γεωργίου. Αποφοίτησε φέτος από το ίδιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα καθώς ήθελε να βρει διέξοδο από την επαγγελματική ανασφάλεια. «Το συζήτησα με ανθρώπους που δουλεύουν στον κλάδο της πληροφορικής. Μετά την περίοδο της καραντίνας, όταν οι καλλιτέχνες πιέστηκαν πολύ αφού είχαν κλείσει τα μαγαζιά, όλο και πιο έντονα ήθελα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό. Ετσι έπειτα από 15 χρόνια διέκοψα τη μουσική και επέλεξα να κάνω μεταπτυχιακό στην πληροφορική», προσθέτει, χωρίς να κρύβει την ικανοποίησή του. «Φέτος αποφοίτησα και τώρα δουλεύω σε μεγάλη εταιρεία. Πέρασα τρεις συνεντεύξεις μέσα στον Ιούλιο και ξεκίνησα στις 28 Αυγούστου. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για την κατάληξη, νιώθω τυχερός που βρήκα κάτι σταθερό. Δεν ξεχνώ τη μουσική. Εχουμε ένα συγκρότημα με φίλους και παίζουμε ερασιτεχνικά».
