Για ποιον λόγο η Δικαιοσύνη βρίσκεται δεκαετίες πίσω από την υπόλοιπη κοινωνία όσον αφορά την ψηφιοποίηση;
Θυμάμαι το μακρινό 1997, όταν για πρώτη φορά απέκτησα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email). Εκτοτε, ουδέποτε έπαψα να το χρησιμοποιώ ως βασικό μέσο επικοινωνίας και ως τον καλύτερο τρόπο για την άμεση διαβίβαση εγγράφων και εικόνων. Εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί βασικό μέσο επικοινωνίας και συνεργασίας των δικαστών, το οποίο χρησιμοποιούμε για να ανταλλάσσουμε νομολογία, νομοθεσία και απόψεις.
Αν, όμως, μια δημόσια υπηρεσία θελήσει να μας αποστείλει τα στοιχεία μιας υπόθεσης, αυτό αποκλείεται. Αν η γραμματεία πρέπει να κλητεύσει έναν διάδικο ή να κοινοποιήσει μια απόφαση, αυτό αποκλείεται.
Ας φέρουμε, τώρα, στο μυαλό μας μια εικόνα: Ενας ταλαιπωρημένος άνθρωπος μπαινοβγαίνει από λεωφορείο σε λεωφορείο κουβαλώντας μια στοίβα από έγγραφα, τα οποία πρέπει να επιδώσει σε διάφορες διευθύνσεις. Ο άνθρωπος αυτός είναι επιμελητής δικαστηρίου. Αναζητεί δικηγόρους στα γραφεία τους και διαδίκους στα σπίτια τους. Αν δεν βρει τον διάδικο, επιδίδει στον σύνοικο (κατά δήλωσή του), όταν πηγαίνει σε εταιρεία επιδίδει στον υπάλληλο (κατά δήλωσή του), αν δεν βρει κανέναν κάνει θυροκόλληση, δηλαδή ρίχνει το χαρτί κάτω από την πόρτα. Για το τελευταίο, χρειάζεται να πάει να φέρει κι έναν μάρτυρα…
Αν αντί για τα μέσα μαζικής μεταφοράς χρησιμοποιήσει το μηχανάκι ή το αυτοκίνητό του για να διεκπεραιώσει πιο γρήγορα τη δουλειά, τα έξοδα τα βάζει από την τσέπη του. Σε κάποια δικαστήρια γίνεται έρανος για να του καταβληθούν αυτά τα έξοδα. Μια φορά την εβδομάδα έρχεται στο γραφείο, αφήνει τα προηγούμενα χαρτιά και παίρνει τα επόμενα.
Η παραπάνω εικόνα θυμίζει το 1960 ή το 2023;
Πώς γίνεται η Δικαιοσύνη να μην έχει ακόμα «ανακαλύψει» το email;
Η παραπάνω εικόνα θα έπρεπε να έχει εκλείψει εδώ και πάρα πολύ καιρό και να έχει αντικατασταθεί από την εικόνα ενός γραμματέα ο οποίος, από το γραφείο του στο δικαστήριο, κοινοποιεί έγγραφα (κλήσεις, αποφάσεις κ.λπ.) με το πάτημα ενός κουμπιού, όπως κάνουμε όλοι μας στην καθημερινή μας ζωή. Οχι, όμως, η Δικαιοσύνη.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Οτι η παραπάνω «πρωτόγονη», για το 2023, διαδικασία αποβαίνει εις βάρος του πολίτη. Προκαλεί καθυστέρηση σε όλα τα στάδια μιας δίκης, αφαιρεί πολύτιμο έμψυχο δυναμικό από τα δικαστήρια και υποβαθμίζει την ασφαλή και έγκαιρη ενημέρωση του πολίτη για την εξέλιξη της υπόθεσής του.
Ας αναρωτηθεί ο κάθε εχέφρων άνθρωπος αν μπορεί να υφίσταται οποιαδήποτε σοβαρή τεχνολογική δυσκολία στην αποστολή ενός email…
Δυστυχώς, η Δικαιοσύνη σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοαναφορική. Τα δικαιώματα του πολίτη δεν βρίσκονται στην κορυφή των αξιών της…
*Ο κ. Δήμος Χρυσός είναι προϊστάμενος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά
