Επειδή οι δημοσιογράφοι (είθισται να) είναι καχύποπτοι, ακόμη και επιθετικοί, προς τους εκπροσώπους της εξουσίας, όποιας εξουσίας, νομίζω, ωστόσο, ότι δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζεται και τελικώς να εκτιμάται, σε σχέση με ένα τέτοιο πλαίσιο, η αρξάμενη αλλαγή εις το «τοπίο» της επικοινωνίας εις το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
Αρχικώς με την έλευση του Νίκου Δένδια, ως νέου ΥΕΘΑ τον περασμένο Ιούλιο, μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη της Ν.Δ. και πολύ περισσότερο μετά τις κρίσεις στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, που ήλθαν να σημάνουν, με την επιλογή του νέου Α/ΓΕΕΘΑ και των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, πως καταγράφεται μία άλλη «ποιότητα», όσο και «ποσότητα», στην παρεχόμενη ενημέρωση και κατ’ επέκταση στην καλύτερη πληροφόρηση της κοινής γνώμης επί των θεμάτων των Ε.Δ.
Ο μέχρι τον περασμένο Ιούλιο ΥΕΘΑ, Νίκος Παναγιωτόπουλος, εμφανιζόταν να μην αποδίδει τη δέουσα σημασία στον τομέα «επικοινωνία» του ΥΠΕΘΑ. Και επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό το οποίο και καλύπτεται πάραυτα, η απελθούσα ηγεσία του ΓΕΕΘΑ, υπό τον στρατηγό Κων. Φλώρο εν αποστρατεία πλέον, εννοούσε την ενημέρωση με το σταγονόμετρο και μόνον στο επίπεδό της, έχοντας σχεδόν φιμώσει τα Γενικά Επιτελεία Στρατού-Ναυτικού-Αεροπορίας, τα οποία υπολειτουργούσαν ουσιωδώς, εκδίδοντας ελάχιστες ανακοινώσεις κι αυτές για θέματα επουσιώδεις, επιπέδου ρουτίνας.
Επίκληση για τα προηγούμενα ήταν ότι ο Α/ΓΕΕΘΑ ασκεί πλήρη διοίκηση επί των Ε.Δ., συνεπώς είναι και μόνος αρμόδιος ακόμη και για τα θέματα ενημέρωσης, με τους λοιπούς Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων να παρίστανται ως εκπρόσωποί του και τότε μόνον αυτό να δημοσιοποιείται κατά κανόνα.
Το τοπίο, λοιπόν, εις τον κρίσιμο αυτόν τομέα, αλλάζει και δη ουσιωδώς. Ο ΥΕΘΑ έχει υιοθετήσει «επιθετική» πολιτική ενημέρωσης, με τις συνεντεύξεις του, επί θεμάτων ουσίας, να διαδέχονται η μία την άλλη και να παράγουν από μόνες του θέματα για τον Τύπο, γενικό και μη, δηλαδή εφημερίδες, ραδιοτηλεοπτικά μέσα και ειδικό Τύπο (ιστοτόπους κ.ο.κ.). Και βεβαίως, κρίσιμη, πλήρως θετική, διάσταση, σε αυτή τη βάση, αποτελεί η δραστηριοποίηση, ενδεχομένως και θεαματική, εις το επίπεδο των Γραφείων Τύπου των Γενικών Επιτελείων Στρατού-Ναυτικού-Αεροπορίας, τα οποία παρέχουν ουσιώδη ενημέρωση επί των θεμάτων ευθύνης τους, υπό τους αναγκαίους περιορισμούς κατά περίπτωση για διαβαθμισμένες πλευρές ή/και πτυχές, μη ανακοινώσιμες επισήμως έστω.
Μία ματιά στις εφημερίδες, έντυπες και ηλεκτρονικές, αρκεί, προκειμένου να βεβαιωθεί κανείς, ότι τα θέματα των Ε.Δ. καλύπτουν πλέον περισσότερο χώρο για ενημέρωση ουσίας, επί όσων «τρέχουν». Προφανώς αυτή η διάσταση πρέπει να επιβεβαιωθεί και για την ενημέρωση ως προς την αποστολή της ελληνικής Φ/Γ στο πλαίσιο της επιχείρησης aspides στην Ερυθρά Θάλασσα, τελούσα υπό την τακτική διοίκηση, κατανοουμένου, όμως, ότι θα υπάρχουν και κάποια όρια στην παρεχόμενη πληροφόρηση, για μία στρατιωτική επιχείρηση σε εξέλιξη και μάλιστα όχι από τις συνήθεις και εύκολες, όπως αναγνωρίζεται.
Συνεπεία των προηγουμένων, θετικού χαρακτήρα που πρέπει όμως να επιβεβαιώνεται και να διατηρείται καθημερινώς, «αντιλαμβάνεται» κανείς τις… παράπλευρες απώλειες, σε επίπεδο δαιμονολογούντων, ακόμη και καταστροφολογούντων: Οι οποίοι εννοούν να προτάσσουν το δικό τους «μύθο» για όσα συμβαίνουν ή τελούν εν εξελίξει, διαστρεβλώνοντας ή και αποκρύπτοντας τα πραγματικά γεγονότα, ώστε να συντηρήσουν μία διάσταση ακόμη και προκατασκευασμένη, απαρνούμενοι ακόμη και να ενημερώνονται προς τούτο. Σε σχέση δε με αυτά, η προσεπίκληση πηγών του στρατιωτικού συνδικαλισμού δεν προσδίδει από μόνη της αντικειμενική υπόσταση και τελικώς μετρήσιμη διάσταση στην επιθυμητή δέουσα πληροφόρηση.
Ο υπογράφων, ως διατελέσας ανελλιπώς για περισσότερο από δέκα χρόνια διευθυντής Τύπου ΥΦΕΘΑ της περιόδου από τον Οκτώβριο του 1993 μέχρι τον Μάρτιο του 2004 (αείμνηστοι πτέραρχοι Νίκος Κουρής και Δημήτρης Αποστολάκης, αείμνηστος Θεόδ. Κοτσώνης και ο δικηγόρος σήμερα Λουκάς Αποστολίδης) και προηγουμένως στρατιωτικός συντάκτης επί 15ετία (Εφημ. «ΑΥΓΗ»), συνταξιούχος πλέον, επιθυμεί να επισημάνει τη διάσταση του «μέτρου» και της «ισορροπίας» που απαιτείται όλως ιδιαιτέρως σε αυτόν τον ιδιαίτερο τομέα ευαίσθητης ενημέρωσης. Η διάσταση του «απόρρητου» σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι αποκλειστέα, αλλά δεν μπορεί και να αποτελεί «εύκολη» εστία επίκλησης.
Και με αυτό το πρίσμα, καταγράφω τα θετικά βήματα, στα οποία προηγουμένως ανεφέρθην, ευχόμενος να συνεχισθούν με συνέπεια και να εμβαθύνουν περαιτέρω.
