Ηταν μια παράλογη απόφαση, χρειάστηκε όμως να περάσουν τέσσερα χρόνια για να ανατραπεί. Η Ανδρονίκη Κίφτη, κόρη Αλβανών μεταναστών, γεννήθηκε, μεγάλωσε και ολοκλήρωσε τη φοίτησή της στο σχολείο στην Ελλάδα, αλλά τον Δεκέμβριο του 2020 η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής δεν δέχτηκε να ανανεώσει την άδεια διαμονής της. Θεωρήθηκε ότι δεν πληρούσε τα κριτήρια γιατί απουσίαζε επί μακρόν από ελληνικό έδαφος, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στις ΗΠΑ για σπουδές. Τον περασμένο Απρίλιο, έπειτα από πολυετή ταλαιπωρία, το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι κακώς είχε απορριφθεί το αίτημά της.
Σαν να μην ανήκω πουθενά
«Αισθάνομαι εν μέρει δικαιωμένη», λέει σε τηλεφωνική επικοινωνία με την «Κ» από τις ΗΠΑ η κ. Κίφτη. Εχει αποκτήσει διδακτορικό στη Φιλοσοφία της Βιοχημείας και εργάζεται σε εταιρεία βιοτεχνολογίας στη Βοστώνη. «Με την απόρριψη του αιτήματος για την άδεια διαμονής ένιωσα ότι δεν ανήκω πουθενά. Η ολοκληρωτική δικαίωση, όμως, θα έρθει όταν μου δοθεί η ιθαγένεια και μπορέσω να επιστρέψω στην Ελλάδα ως Ελληνίδα», τονίζει.
Τον Ιούλιο του 2019 η κ. Κίφτη κατέθεσε την αίτησή της στην αρμόδια υπηρεσία για ανανέωση άδειας διαμονής δεύτερης γενιάς. Μεταξύ άλλων, τότε είχε προσκομίσει και μια βεβαίωση του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου του Ουόρστερ της Μασαχουσέτης, όπου αναφερόταν ότι αναμένεται να ολοκληρώσει το διδακτορικό της τον Μάιο του 2022.
Παρότι βρισκόταν στο εξωτερικό για σπουδές και εκείνη την περίοδο επικρατούσαν ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες μετακίνησης λόγω των περιορισμών της πανδημίας, η κ. Κίφτη κλήθηκε το 2020 στην Αθήνα για να περάσει από συνέντευξη.
Η πολυετής ταλαιπωρία μιας νεαρής κοπέλας που έλειπε στο εξωτερικό για σπουδές και η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής θεωρούσε ότι δεν πληρούσε τα κριτήρια.
Εξετάζοντας τον φάκελό της κρίθηκε τότε ότι δεν μπορούσε να λάβει άδεια διαμονής γιατί έλειπε για μεγάλο διάστημα από τη χώρα και από έδαφος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μάλιστα της επιβλήθηκε το μέτρο της αναγκαστικής επιστροφής. Της έδωσαν ένα τελεσίγραφο 30 ημερών για να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
«Πάντα έδινα έναν αγώνα, από τότε που ήμουν μαθήτρια στο σχολείο, για να δείξω ότι ανήκω στην Ελλάδα. Δεν ξέρω πώς να περιγράψω αυτό το συναίσθημα τότε, όταν ουσιαστικά με έδιωξαν από τη χώρα», λέει. «Προσπαθούσα να το εξηγήσω σε φίλους και συνεργάτες μου στις ΗΠΑ και δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Δεν ζήτησα κάτι που δεν το δικαιούμαι».
Η μη κυβερνητική οργάνωση Solidarity Now τη βοήθησε με τη νομική διαδικασία που έπρεπε να ακολουθήσει για να προσφύγει κατά της απόφασης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Η δικηγόρος Ντορίνα Ντρέου, παιδί μεταναστών η ίδια, ανέλαβε την υπόθεσή της. «Είναι άδικο για ένα παιδί που γεννήθηκε εδώ και φοίτησε στην Ελλάδα να αντιμετωπίζει τόσες δυσκολίες», επισημαίνει.
Τελικά, το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι «η αδιάλειπτη διαμονή του αλλοδαπού στην Ελλάδα δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη χορήγηση του συγκεκριμένου τύπου άδειας διαμονής» και ακύρωσε την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής. Η κ. Ντρέου τονίζει ότι πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη, που αποτελεί πλέον νομολογία. «Σ’ αυτή την απόφαση θα στηριχθούμε και για άλλες περιπτώσεις, καθώς ακόμη και σήμερα η διοίκηση συνεχίζει την πάγια τακτική να θεωρεί ότι πρέπει να υπάρχει συνέχεια διαμονής για να ανανεωθούν οι άδειες δεύτερης γενιάς», λέει.
Εξαιτίας μιας σειράς γραφειοκρατικών εμποδίων, πάντως, η κ. Κίφτη δεν έχει λάβει ακόμη την ελληνική ιθαγένεια. Η μητέρα της την έχει αποκτήσει. «Η πολιτεία κάνει βήματα, αλλά είναι πιο αργά από τους ρυθμούς με τους οποίους προχωράει η κοινωνία. Δεν γίνεται ακόμη να επικρατούν αντιλήψεις παλιότερων δεκαετιών, όταν έφτασαν στην Ελλάδα τα πρώτα κύματα μεταναστών. Ζούμε μαζί, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον», λέει. «Θέλω κάποια στιγμή να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα, αλλά όχι ως τουρίστρια, όχι για να προσπαθήσω ξανά από την αρχή να αποδείξω ποια είναι η δική μου θέση στην ελληνική κοινωνία».
