Εκπνέει σήμερα η προθεσμία για την υποβολή των τεχνικών εκθέσεων πυροπροστασίας από τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Εκπνέει μοιραία και η περίοδος αμφιταλάντευσης για το εάν μας αφορά ή όχι η παραπάνω υποχρέωση, η περίοδος γκουγκλαρίσματος για το εάν π.χ. το άλσος Λυκαβηττού λογίζεται για δασική έκταση, η εποχή των διεργασιών για το πού θα βρεθούν τα χρήματα για τον μηχανικό που τυχόν θα αναλάβει το χωράφι μας. Ο,τι έγινε, έγινε. Οποιος κατάλαβε, κατάλαβε. (Μην ανησυχείτε, για τα οικόπεδα που δεν είναι σε δάσος ή κοντά σε δάσος, η προθεσμία για τη δήλωση καθαρισμού εκπνέει στις 30 του μηνός. Τώρα, το ποιος θα μαζέψει τα βουνά που θα έχουν έως τότε συσσωρευτεί στα οικόπεδα, είναι άλλο θέμα.)
Οι ερασιτέχνες ψαράδες προκειμένου να προμηθευτούν τις απαραίτητες ναυτικές φωτοβολίδες χρειάζονται πλέον χαρτί γιατρού ότι δεν πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα.
Η αμφιβολία. Εκτός από τα άλλα που θα μείνουν αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, θα μείνει σίγουρα και η αμφιβολία. Ενα ερωτηματικό πάνω από τα κεφάλια μας. Τι να εννοεί ο ποιητής (ο νομοθέτης, η εγκύκλιος, η διάταξη, διαλέγουμε και παίρνουμε); Εχω μαζέψει όλα τα χαρτιά; Χρωστάω κάπου; Κι αν ναι, πού;
Ταλαιπωρία για ένα σεντ
Η Ιωάννα για παράδειγμα χρωστούσε 0,01 ευρώ στον ενεργειακό επιθεωρητή. «Από τον έλεγχο των παραστατικών εξόφλησης Α΄ ΠΕΑ που έχετε επισυνάψει, υπολείπονται 0,01 Eυρώ. Παρακαλώ όπως προχωρήσετε στην καταβολή του ποσού των 0,01 Eυρώ προς τον 1ο Ενεργειακό Επιθεωρητή και την επισύναψη του σχετικού παραστατικού». Αυτό έλεγε –σε άπταιστα ελληνικά δημοσίου, με τα ακρωνύμια και τα όλα τους– το μήνυμα που εξηγούσε γιατί τόσες μέρες δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί η διαδικασία για το πρόγραμμα «Εξοικονομώ κατ’ οίκον» και να εκταμιευτούν τα χρήματα. Τι να κάνει, τα πλήρωσε. Από την περιπέτεια του «Εξοικονομώ», που διήρκεσε τρία ολόκληρα χρόνια, έχει να θυμάται αυτό το ένα σεντ, τις φωτογραφίες ανφάς και προφίλ διαφόρων σημείων του σπιτιού της, τις υπεύθυνες δηλώσεις ότι δεν είναι μάστορας και τα δικαιολογητικά που έμοιαζε να εφευρίσκουν οι εργαζόμενοι στο helpdesk του υπουργείου κάθε φορά που τους καλούσε. Η χαρτούρα είναι χαρτούρα και σε ψηφιακή μορφή.
Πρόσφατα η Τατιάνα είχε τη μαμά της στο νοσοκομείο. Οταν χρειάστηκε τη βοήθεια αποκλειστικής νοσοκόμας, απευθύνθηκε στο γραφείο κίνησης του νοσοκομείου με το σχετικό αίτημα. Βρέθηκε αποκλειστική, όλα καλά. Για να αποζημιωθεί όμως για τη σχετική δαπάνη χρειάστηκε από επικυρωμένη ιατρική βεβαίωση από τον διευθυντή της κλινικής για την αναγκαιότητα χρήσης αποκλειστικής νοσοκόμας, μέχρι φωτοτυπία της πρώτης σελίδας του βιβλιαρίου της τράπεζας όπου φαίνεται το ΙΒΑΝ του τραπεζικού λογαριασμού και φυσικά την απόδειξη παροχής υπηρεσιών της αποκλειστικής νοσοκόμας. Τις αποδείξεις μάλιστα αυτές η νοσοκόμα τις είχε υποβάλει πρώτα στο νοσοκομείο για έγκριση. Η Τατιάνα έπρεπε να τις μαζέψει όλες, να τις ξαναϋποβάλει για έγκριση στο νοσοκομείο και μετά να τις καταθέσει στον ασφαλιστικό της φορέα. Δηλαδή το νοσοκομείο ενέκρινε και ξαναενέκρινε μια υπηρεσία που είχε το ίδιο χορηγήσει.
Είναι πολλά τα γραφειοκρατικά παράλογα που συνεχίζουν να συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα. Ο κ. Νίκος είναι 83 ετών –δεν του φαίνεται καθόλου βέβαια– και ζει σε νησί των Δωδεκανήσων. Πρόσφατα ξεκίνησε τις διαδικασίες για ανανέωση του διπλώματος οδήγησης (μετά τα 65 έτη ο κάτοχος οποιασδήποτε κατηγορίας διπλώματος περνάει από πρακτική εξέταση –δοκιμασία προσόντων και συμπεριφοράς– κάθε τρία χρόνια). Δηλαδή έκλεισε ραντεβού σε παθολόγο, οφθαλμίατρο, ΩΡΛ, νευρολόγο ή ψυχίατρο και ορθοπεδικό, κάνοντας αντίστοιχες διαδρομές ώς τη Χώρα του νησιού πληρώνοντας φυσικά ταξί. Ηταν τόσα τα πηγαινέλα, η κούραση και τα έξοδα που κάποια στιγμή πελάγωσε. Ακόμα περισσότερο στη σκέψη ότι η διαδικασία ήταν εν πολλοίς μάταια. Σε μια μικρή κοινωνία όπως αυτή, ποιος γιατρός θα πάρει την απόφαση να «κόψει» έναν ηλικιωμένο συμπολίτη του σε μια εξέταση για δίπλωμα; Αφού με τους περισσότερους γνωρίζονται προσωπικά. Πόσο μάλλον όταν οι περισσότεροι δεν ασχολούνται καν με την ανανέωση του διπλώματός τους. Απλώς συνεχίζουν να οδηγούν.
Εχουν πέραση
Στα Δωδεκάνησα πάντως οι ψυχίατροι έχουν μεγάλη πέραση τελευταία. Και αυτό γιατί ακόμα και ερασιτέχνες ψαράδες προκειμένου να προμηθευτούν τις απαραίτητες ναυτικές φωτοβολίδες χρειάζονται πλέον χαρτί γιατρού ότι δεν πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα. Ως γνωστόν, ένα σκάφος πρέπει να διαθέτει πυροσβεστήρα, τρία βεγγαλικά και ένα καπνογόνο, ώστε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης να μπορεί να στείλει σήμα ότι κινδυνεύει. Δεδομένου ότι οι φωτοβολίδες έχουν ημερομηνία λήξης, οι αλιείς καλούνται να προμηθευτούν νέες. Με τα νέα δεδομένα όμως, ύστερα από την αλλαγή νομοθεσίας μετά τον τραγικό θάνατο του 31χρονου αστυνομικού που χτυπήθηκε από ναυτική φωτοβολίδα έξω από γήπεδο, αυτό αποδείχθηκε όχι και τόσο απλό.
