Αναζητώντας να γνωρίσουμε τη συνταξιούχο κτηνοτρόφο που (και αυτή) θα εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ευρωβουλή, επισκεφθήκαμε το κρεοπωλείο της Τούλας Αλεξανδράκη στην Αλεξανδρούπολη. Η ίδια ήταν εκεί. Είχε αψηφήσει την αφόρητη ζέστη, και τυπική στις υποχρεώσεις της είχε ανοίξει το κατάστημα περιμένοντας τον γιο της να έρθει να αναλάβει. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή στην Αλεξανδρούπολη εκείνη την ώρα, και έτσι βρήκε λίγο χρόνο να απλώσει τα πόδια της στην καρέκλα και να χαζέψει την τηλεόραση. Απέναντί της είχε φωτογραφίες του εγγονού της, από την παρέλαση, και του γιου της, από τη φάρμα. Πίσω της οι τοίχοι ήταν γεμάτοι από εικόνες Αγίων.
Βλέποντάς την κανείς στη ροζ, καρό ποδιά της, δύσκολα μπορεί να φανταστεί πως είναι η ίδια γυναίκα που πριν από λίγες ώρες υπέγραφε την ανάληψη καθηκόντων της ως μία εκ των 21 ευρωβουλευτών που θα εκπροσωπούν την Ελλάδα τα επόμενα πέντε χρόνια στο κέντρο της Ε.Ε. Ενας πελάτης που την αναγνώρισε απέξω, μπήκε στο μαγαζί να τη χαιρετίσει και να αλιεύσει πληροφορίες. «Α, ρε Τούλα! Τι έγινε; Θα πας στο Στραβούργο (σ.σ. έτσι είπε την πόλη) και θα σε χάσουμε;». «Οποτε χρειάζεται, θα πηγαίνω. Να παλέψω για τον τόπο μας», απάντησε με μια μικρή αμηχανία. Τα νέα είχαν κυκλοφορήσει γρήγορα στη γειτονιά: η Γαλάτεια Αλεξανδράκη, η δική τους Τούλα, όχι μόνο είχε εκλεγεί με το κόμμα της Ελληνικής Λύσης, αλλά είχε αποφασίσει να διαψεύσει τις φήμες ότι επρόκειτο να αφήσει τη θέση για κάποιον πιο «έμπειρο» συνυποψήφιό της.
Η «Κ» τη συνάντησε απόγευμα, μία ημέρα μετά την επιστροφή της από τις Βρυξέλλες και την… αναγνωριστική της επίσκεψη στο Ευρωκοινοβούλιο. Στην αρχή ήταν αρκετά διστακτική να μιλήσει. Νίκησε ωστόσο η επιθυμία της να πει για πρώτη φορά δημόσια τη δική της εκδοχή για την ιστορία της εκλογής της και τα σχέδιά της για το μέλλον.
Μέχρι την 9η Ιουνίου, η Τούλα Αλεξανδράκη δεν είχε και ούτε σκόπευε να αποκτήσει οποιαδήποτε ανάμειξη με την πολιτική. Η μόνη της σχέση με το κομματικό σύστημα ήταν πως η κόρη της είχε αποσπαστεί στα γραφεία της Ελληνική Λύσης. Η υποψηφιότητά της –τόσο η φετινή όσο και αυτή στις εθνικές εκλογές του 2023– ήταν προϊόν της προσπάθειας του κόμματος να «στρατολογήσει» γυναίκες για το ψηφοδέλτιο, προκειμένου να εκπληρώσει το κριτήριο του 40% της ποσόστωσης. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», δεν είναι η πρώτη «μαμά» της Ελληνικής Λύσης που βρίσκει μια θέση στο ψηφοδέλτιο ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.
Ο Κυριάκος Βελόπουλος, πρόεδρος του κόμματος, έσπευσε να υπερασπιστεί την επιλογή του, μιλώντας για παραίνεση των κτηνοτρόφων να υπάρξει εκπροσώπησή τους στο ψηφοδέλτιο. Δεν εξειδίκευσε ποιων κτηνοτρόφων. Ωστόσο, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Κτηνοτρόφων διαβεβαίωσε στην «Κ» πως ουδέποτε παρενέβη στην επιλογή υποψηφίων οποιουδήποτε κόμματος, ζητώντας κάτι αντίστοιχο. Αλλωστε, όπως ανέφερε, κάποια κόμματα πράγματι ενέταξαν κτηνοτρόφους στις λίστες, επιλέγοντας ωστόσο πολύ πιο προβεβλημένους και αναγνωρισμένους επαγγελματίες. Σε επικοινωνία της «Κ» με την Ελληνική Λύση, υψηλόβαθμη πηγή του κόμματος δεν δέχθηκε να σχολιάσει τους λόγους επιλογής της υποψηφίας του. Αρκέστηκε να πει ότι «ο ελληνικός λαός αποφασίζει για το ποιος θα πάει πού».
Η κ. Αλεξανδράκη γνώριζε τους λόγους που είχε ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο και γι’ αυτό δεν έκανε ουδέποτε καμία προσπάθεια να εκλεγεί. «Πήγα να βοηθήσω, δεν πήγα για να βγω», παραδέχθηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Η κτηνοτρόφος και επαγγελματίας δεν οργάνωσε καμία εκστρατεία, δεν τύπωσε αφίσες, ούτε είπε σε κάποιον ότι κατεβαίνει. «Μετά ήρθαν οι πελάτες και έλεγαν αν βλέπαμε το όνομα Τούλα θα σε ψηφίζαμε όλοι. Δεν σε καταλάβαμε με το Γαλάτεια. Εδώ έρχονταν για μισό κιλό κιμά και θα τους έδινα φάκελο; Σε κάποιους γνωστούς το είπα. Ντρεπόμουν και λίγο. Σε τέτοια ηλικία».
Ολα αυτά δεν θα γίνονταν ποτέ γνωστά και η κ. Αλεξανδράκη θα συνέχιζε να ζει την ήρεμη ζωή της αν δεν εκλεγόταν. Ούτε η ίδια γνωρίζει πώς κατάφερε να βγει, και μέχρι τώρα πιστεύει μάλλον τη θεωρία ότι επειδή ήταν το όνομά της αλφαβητικά πρώτο στο ψηφοδέλτιο, τη σταύρωσαν 51.465 πολίτες. Ούτε άλλοι υποψήφιοι της Ελληνικής Λύσης από τη Βόρεια Ελλάδα γνώριζαν την ύπαρξή της ή έλαβαν σήμα να τη στηρίξουν. «Πολλοί από αυτούς που με ψήφισαν μου είπαν ότι έβαλαν σταυρό και στην Αλεξανδράκη. Δεν την ήξεραν. Ηταν γυναίκα, ήταν πρώτη στο ψηφοδέλτιο και τη σταύρωσαν», περιέγραψε συνυποψήφιός της γελώντας.
Η έκπληξη
Η εκλογή της αποτέλεσε έκπληξη. Κανένας όμως δεν εξεπλάγη περισσότερο από την ίδια. Την ημέρα των αποτελεσμάτων είχε πάει στο χωριό της, το Κουφόβουνο Εβρου, για να καθαρίσει σπίτι και αυλή γιατί την επόμενη εβδομάδα η οικογένεια είχε γάμο. «Επλενα το μπαλκόνι. Ο γιος μου γυρνάει από τον στάβλο, ανοίγει την τηλεόραση και μου λέει “μάνα, βγαίνεις”. “Αντε φύγε από εδώ”, του λέω. Δεν άφηνα το λάστιχο εγώ. Δεν πήγα ούτε να δω, τίποτα. Ξαναέρχεται και μου λέει: “Μάνα, σου λέω, βγαίνεις”». Η Τούλα Αλεξανδράκη πρώτα καθάρισε όλο το μπαλκόνι του σπιτιού, και έπειτα, στις 11 το βράδυ, μπήκε στο σαλόνι και τόλμησε να ανοίξει την τηλεόραση όπου είδε το όνομά της. Οι επόμενες ημέρες ήταν πολύ δύσκολες, όπως περιέγραψε. Πριν καν αντιληφθεί τι είχε συμβεί, έπεσαν πάνω της δημοσιογράφοι και γείτονες. «Δεν ήξερα τίποτα. Με κυνηγούσαν όλοι. Νόμιζα ότι θα πεθάνω. Δεν ήμουν καθόλου καλά». Στην πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη εμφανίστηκε σαστισμένη να ευχαριστεί όσους την ψήφισαν, ολοκληρώνοντας με δυσκολία μερικές προτάσεις. Οι αντιδράσεις δεν άργησαν να έρθουν. «Αρχισαν να λένε ότι δεν είμαι από εδώ, δεν ξέρω από πού ήρθα, ότι είμαι αόρατη. Πήρα ανάποδες. Από τη στιγμή που με στηρίζουν όλοι –τα παιδιά μου, ο πρόεδρος– και μου λένε “προχώρα”, γιατί να μην το κάνω;».
«Εδώ έρχονταν για μισό κιλό κιμά και θα τους έδινα φάκελο; Σε κάποιους γνωστούς το είπα. Ντρεπόμουν και λίγο. Σε τέτοια ηλικία».
Παρότι πολλοί περίμεναν ότι η κ. Αλεξανδράκη θα παραιτηθεί από τη θέση της, η ίδια έκανε την ανατροπή και την αποδέχθηκε. Οπως είπε, το κόμμα τη βοήθησε με μια ομάδα νέων επαγγελματιών που της φέρονται όπως θα έκαναν στη μητέρα τους. Με τη βοήθειά τους, στα μέσα Ιουνίου, επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο και με φρεσκοβαμμένα νύχια, προσεγμένο χτένισμα και ένα ολοκαίνουργιο σακάκι πήγε στις Βρυξέλλες και πέρασε την πύλη του Ευρωκοινοβουλίου. «Ηρθε ο Παπανδρέου μου έδωσε συγχαρητήρια, ήρθε ο Μεϊμαράκης, ο Αυτιάς. Δεν είχα πρόβλημα καθόλου. Μια χαρά! Ανθρωποι είναι κι αυτοί!».
Για την κ. Τούλα, που μέχρι σήμερα είχε επισκεφθεί μόνο τις γειτονικές Τουρκία και Βουλγαρία και δεν γνωρίζει άλλη γλώσσα πλην της μητρικής της, όλα αυτά ήταν απροσδόκητα, αλλά με τη βοήθεια των «παιδιών» της «δεν κόλλησε πουθενά». Αυτά για τα οποία ήθελε να παλέψει στη ζωή της, που δεν ήταν πάντα εύκολη, τα κατάφερε: «Εγώ τον αγώνα μου τον έκανα. Τα προς το ζην τα βγάλαμε».
«Δούλευα 12-13 ώρες»
Παιδί πενταμελούς οικογένειας, η Γαλάτεια Αλεξανδράκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κουφόβουνο, ένα χωριό περίπου μία ώρα από την Αλεξανδρούπολη. Ηταν 16 ετών όταν παντρεύτηκε και ξεκίνησε να εργάζεται μαζί με τον άνδρα της στα πρόβατα και στα χωράφια που είχε. «Δούλευα 12-13 ώρες την ημέρα. Ξεκινούσα ξημερώματα και επέστρεφα νύχτα». Παρά την κούραση, μας περιγράφει έναν γάμο ευτυχισμένο και έναν σύζυγο εξαιρετικό. Το ζευγάρι έφτασε να χειρίζεται μια μεγάλη μονάδα πρώτα με πρόβατα και έπειτα με αγελάδες. Οταν είχαν συμπληρώσει πια 40 χρόνια εμπειρίας στην κτηνοτροφία, αποφάσισαν να κάνουν το επόμενο βήμα ανοίγοντας ένα κρεοπωλείο στην Αλεξανδρούπολη και αγοράζοντας σπίτι εκεί. Στην κρίσιμη αυτή καμπή, πριν από 13 χρόνια, ο άνδρας της έχασε τη ζωή του, μέσα σε δύο ημέρες, από χτύπημα αγελάδας που τον βρήκε στην κοιλιακή χώρα. Παρά το ψυχολογικό σοκ και το τεράστιο οικονομικό άνοιγμα που είχε να διαχειριστεί, κατάφερε να κρατήσει μαζί με τον γιο της Αλέξανδρο Αλεξανδράκη το κρεοπωλείο και μέχρι πρόσφατα μια μονάδα εκτροφής μοσχαριών. «Η μητέρα μου γίνεται θυσία για εμένα και την αδελφή μου», λέει ο γιος της, ο οποίος περιγράφει τη μητέρα του ως ένα άτομο που έχει μάτια και στην πλάτη. Το απέδειξε άλλωστε καθώς όσο μιλούσε με εμάς, κατάφερνε να εξυπηρετεί παράλληλα και τους πελάτες που μπορεί να ξέφευγαν από τον Αλέξανδρο.
Εχοντας αποδεχθεί τον νέο ρόλο της, έχει αποφασίσει και τι θέλει να πετύχει. Θα παλέψει όπως είπε γι’ αυτά που ξέρει και «έχει ζήσει στο πετσί της». «Θέλω να βοηθήσω τους κτηνοτρόφους. Σιγά σιγά θα τελειώσει η ελληνική κτηνοτροφία». Το χωριό της είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς έχουν μείνει μόνο δύο κτηνοτρόφοι. Οι υπόλοιποι, όπως είπε, έσφαξαν τα ζώα τους και έφυγαν από τη δουλειά γιατί το επάγγελμα είναι ασύμφορο οικονομικά, πλήττεται από ελληνοποιήσεις και δεν βρίσκει κανείς εύκολα προσωπικό να τον βοηθήσει. Το δεύτερο το οποίο στοχεύει είναι να ξαναζωντανέψει τα χωριά. «Να βοηθήσουμε τους νέους να γυρίσουν στα χωριά. Το χωριό μου το πονάω πολύ. Φεύγει όμως ο κόσμος. Κλείνουν τα σχολεία, τα πάντα». Το πώς θα τα κάνει όλα αυτά, δεν το γνωρίζει ακόμη.
«Ηρθε ο Παπανδρέου, μου έδωσε συγχαρητήρια, ο Μεϊμαράκης, ο Αυτιάς. Δεν είχα πρόβλημα καθόλου. Μια χαρά! Ανθρωποι είναι κι αυτοί!».
Είναι συνειδητοποιημένη ότι «τον κόσμο δεν μπορεί να τον αλλάξει». «Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου», είπε. Μέχρι να φύγουμε από το κρεοπωλείο και να αποχαιρετιστούμε, αναπαράγει συνεχώς στο μυαλό της όσα έχουμε πει στη συζήτησή μας, φοβούμενη μήπως έχει ξεστομίσει κάτι που «δεν έπρεπε». «Δεν θέλω να δίνω δικαίωμα σε κανέναν. Θέλω να τα κάνω όλα σωστά και γι’ αυτό εδώ με αγαπάνε. Και σε όσους με πίκραναν, κουβέντα δεν έχω πει. Θα πουν και άλλα, αλλά τι να κάνουμε;».
Δεν ξέρει ακόμη πότε θα ξαναπάει Βρυξέλλες. «Οποτε μου πουν», απαντάει… διπλωματικά στους πελάτες της που τη ρωτούν. Τον Σεπτέμβριο όμως σίγουρα το Ευρωκοινοβούλιο θα περιμένει την Τούλα Αλεξανδράκη για την εναρκτήρια σύσκεψη με τη νέα σύνθεσή του, της οποίας αποτελεί πλέον μέλος.
