ΣΑΜΟΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. «Μοιάζει με εφιάλτη… Να μπαίνεις στην Εντατική και στο ένα κρεβάτι να είναι ο σύζυγός σου και δίπλα να είναι η μάνα σου», λέει η Κατερίνα Παπαδοπούλου από το Πυθαγόρειο, που πριν από λίγο καιρό πέρασε μια πραγματική οδύσσεια. Δύο μέλη της οικογένειάς της, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, βρέθηκαν να χαροπαλεύουν. Με πολύωρη καθημερινή παρουσία στο Γενικό Νοσοκομείο Σάμου, συμπόνεσε το προσωπικό της μονάδας και κυρίως τον επικεφαλής Φάμπιο Τζαρντίνα. Ο άνθρωπος αυτός έδινε ταυτόχρονα δύο μάχες: αφενός να κρατήσει στη ζωή τούς πάσχοντες και αφετέρου να «κρατήσει στη ζωή» και τη ΜΕΘ, την οποία έστησε ο ίδιος πριν από δύο δεκαετίες. Ελλείψει στελέχωσης κινδυνεύει να κλείσει, αφήνοντας «ακάλυπτη» μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή κοντά στα σύνορα, με τουριστική σεζόν που διαρκεί έως και τον Οκτώβριο. Ετσι, η κ. Παπαδοπούλου αποφάσισε να κάνει μια εκστρατεία συγκέντρωσης υπογραφών, ώστε να τον ενισχύσει όσο μπορεί. Ηδη μέσα σε λίγες ημέρες έχει συσπειρώσει εκατοντάδες πολίτες. Το ζήτημα βέβαια είναι αν θα βρεθούν οι γιατροί για να καλύψουν τις θέσεις.
Γεννημένος το 1962 στη Ρώμη, ο Φάμπιο Τζαρντίνα βρέθηκε στην Ελλάδα για να κάνει ειδικότητα τελειώνοντας την Ιατρική στην πατρίδα του το 1995. Το 2003 ανέλαβε μια μεγάλη πρόκληση. Εκανε αίτηση για την προκήρυξη της δημιουργίας μονάδας εντατικής θεραπείας στο νοσοκομείο της Σάμου, μία εκ των τεσσάρων στο Αιγαίο μαζί με τη Ρόδο, την Κρήτη και τη Λέσβο. Τα κατάφερε με τη βοήθεια κάποιων ειδικευόμενων γιατρών. «Ξεκίνησα από το μηδέν», θυμάται. «Εγώ προχώρησα στην παραγγελία μηχανημάτων. Στην αρχή ήμουν μόνο εγώ, αλλά καθώς μεγάλωνε η μονάδα γίναμε δύο και το 2018 εκπληρώθηκε το όνειρο να έρθουν άλλοι δύο συνάδελφοι και έτσι φτάσαμε τους τέσσερις. Αυτό μας έλυσε τα χέρια να μπορούμε να λειτουργούμε με έξι κρεβάτια δίχως να βασιζόμαστε σε ειδικευόμενους. Εξυπηρετούσαμε τους κατοίκους του νομού, δηλαδή της Σάμου, της Ικαρίας και των Φούρνων που ξεπερνούσαν τους 40.000. Παράλληλα, βέβαια, μας έρχονταν ενίοτε και ασθενείς από Πάτμο, Αρκιούς, Αγαθονήσι, Λειψούς. Το 2020 ήρθε η πανδημία και η Σάμος έγινε νοσοκομείο αναφοράς για τα Δωδεκάνησα και έτσι παίρναμε περιστατικά από τη Ρόδο (που δεν δεχόταν ασθενείς με COVID) και την Κάλυμνο. Ηθελα να είμαι έτοιμος για την αντιμετώπιση του κύματος –που άργησε να έρθει στη Σάμο– και έτσι πριν είχα πάει εθελοντικά να βοηθήσω στο νοσοκομείο της Κατερίνης», λέει ο κ. Τζαρντίνα, ο οποίος αισθάνεται και είναι πια Σαμιώτης. «Πρόκειται για μια μονάδα που προσφέρει πολύ στον τόπο, οι κάτοικοι εδώ και στα γύρω νησιά στηρίζονται σε αυτήν. Αν διατηρήσουμε την Εντατική δεν χρειάζεται να στέλνουμε ασθενείς στην Αθήνα, ιδιαίτερα ανθρώπους που είναι ηλικιωμένοι, έχουν κάποιο υποκείμενο νόσημα ή είναι σε βαριά κατάσταση. Το ΕΚΑΒ δεν θα τους μεταφέρει εύκολα στην πρωτεύουσα να πιάσουν εκεί μια θέση. Ενώ εδώ μπορεί και να γλιτώσουμε τη ζωή τους. Το έχουμε κάνει πολλές φορές. Αν κλείσει η μονάδα είναι σαν να καταδικάζεις σε θάνατο πολλά άτομα, κυρίως γέροντες. Παράλληλα, βάλτε τους τουρίστες και τους μετανάστες. Πολλά ταξιδιωτικά γραφεία προβάλλουν τη Σάμο στο εξωτερικό ως ιδανικό προορισμό μιας και έχει καλό νοσοκομείο και Εντατική. Συνεπώς είναι ζωτικής σημασίας να μείνει η ΜΕΘ σε λειτουργία», τονίζει. «Το πρόβλημα όμως που ανέκυψε είναι ότι θα φύγουν οι άλλοι τρεις συνάδελφοι που υπηρετήσαμε μαζί».
«Μία εκ των τριών έγινε διευθύντρια της παθολογικής κλινικής εδώ στο νοσοκομείο μας, μια άλλη γιατρός έφυγε διότι διορίστηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας, ο τρίτος ήρθε στη Σάμο με το κίνητρο της πενταετίας (δηλαδή άπαξ και συμπληρώσει το διάστημα αυτό στην επαρχία, μπορεί να γίνει μόνιμος σε κάποια κενή οργανική θέση σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη ή αλλού). Τώρα θα φύγει και αυτός τον Αύγουστο. Μέχρι και το τέλος της τουριστικής σεζόν έχουμε βρει μια λύση με δύο γιατρούς, έναν από την Κατερίνη και έναν από το Νοσοκομείο “Σωτηρία” που βοηθούν αμειβόμενοι με μπλοκάκι. Είναι και οι δύο γνωστοί που έρχονται να μας στηρίξουν με φιλότιμο, αλλά δεν μπορούν να μείνουν», εξηγεί. «Εχουμε ήδη απευθυνθεί στη διοίκηση του νοσοκομείου (που ανταποκρίθηκε άμεσα) και της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας, στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, στην Ιατρική Εταιρεία Εντατικής Θεραπείας αλλά και στον Στρατό, όμως δεν υπήρξε ενδιαφέρον από τους συναδέλφους».
«Εχω ζητήσει να προκηρυχθούν τρεις θέσεις μαζί, έτσι ώστε οι γιατροί που θα διαβάσουν την ανακοίνωση να μην τρομάξουν. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι συχνά οι συνάδελφοι έχουν μια λάθος εντύπωση για τον όγκο εργασίας, ιδιαίτερα αν δουν ότι η πρόσληψη αφορά μόνον ένα γιατρό. Σου λένε “θα πέσει όλο το βάρος στην πλάτη μου, θα ξενυχτάω συνεχώς, δεν θα παίρνω ανάσα”. Αλλά αν δουν τρεις θέσεις μαζί, ίσως αυτό να τους αλλάξει γνώμη. Σε σχέση με μιαν αντίστοιχη ΜΕΘ στην Αθήνα, εφόσον υπάρχει μια στοιχειώδης στελέχωση, ο φόρτος δεν είναι τόσο μεγάλος εδώ. Μιλάμε για 7-8 εικοσιτετράωρες εφημερίες τον μήνα. Με 3-4 άτομα στη μονάδα, βγαίνει η δουλειά. Στην ουσία είναι 15 ημέρες εργασίας στις 30. Δεν αναζητούμε εντατικολόγους διότι είναι δύσκολο να τους βρούμε. Θέλουμε πνευμονολόγους, αναισθησιολόγους, καρδιολόγους, παθολόγους και νεφρολόγους που θα τους εκπαιδεύσουμε. Υστερα από δύο χρόνια μπορούν με την προϋπηρεσία τους να δώσουν εξετάσεις και να πάρουν την ειδικότητα».
“]
Ο κ. Τζαρντίνα το έχει πάρει προσωπικά: «Θέλω να κάνω έκκληση στους συναδέλφους που θα διαβάσουν το άρθρο να δουν τη Σάμο ως μια καλή ευκαιρία εργασίας και διαβίωσης. Το νοσοκομείο προσφέρει δωρεάν στέγη διότι κάποιος έκανε δωρεά μια πολυκατοικία. Η ποιότητα ζωής εδώ δεν συγκρίνεται με την Αθήνα και είναι ιδανικό να μεγαλώσεις κάπου τα παιδιά σου που θα παίζουν ελεύθερα και είναι τόσο ασφαλή που αφήνεις τα κλειδιά στην εξώπορτα. Υπάρχει Μουσικό Σχολείο, Πειραματικό Σχολείο, δραστηριότητες, αθλητισμός. Σε κάθε μονάδα εντατικής θεραπείας η κοινωνική προσφορά των γιατρών είναι μεγάλη, αλλά εδώ είναι πράγματι σπουδαία για την καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων».
«Να δοθούν κίνητρα»
Η Κατερίνα Παπαδοπούλου συμπληρώνει: «Ημουν εργαζόμενη για 21 χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία. Τα τελευταία 12 χρόνια δούλευα στο αεροδρόμιο της Σάμου. Ξέρω από πρώτο χέρι, λοιπόν, πόσο δύσκολες είναι οι αεροδιακομιδές. Εχω δει νέους ανθρώπους να πεθαίνουν μέσα στο ασθενοφόρο περιμένοντας να κοπάσει ο καιρός μέχρι να σηκωθούν τα πτητικά μέσα».
«Βρέθηκα για 2,5 μήνες εδώ μέσα να πηγαίνω από το ένα κρεβάτι στο άλλο και είδα τον αγώνα των γιατρών. Ο σύζυγός είναι ακόμα στο νοσοκομείο και περιμένει να μπει σε κέντρο αποκατάστασης, η μητέρα μου “έφυγε”. Μετά την Εντατική υπάρχει μόνον ο Θεός. Δεν μας παίρνει να χάσουμε τη μονάδα. Σκέφτηκα να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τον Φάμπιο. Αρχισα να μαζεύω υπογραφές ενώ ήμουν σε βαρύ πένθος. Ξεκίνησα από τις ταβέρνες και τα εστιατόρια. Συγκινήθηκα διότι όλα τα αφεντικά έλεγαν στο προσωπικό και στις παρέες να υπογράψουν. Ηρθε και ο γιος μου που δουλεύει στις Βρυξέλλες και έφτιαξε και μια ηλεκτρονική σελίδα συγκέντρωσης. Μέσα σε 15 ημέρες έχουμε εκατοντάδες υπογραφές. Φυλάμε Θερμοπύλες εδώ στη Σάμο και στα γύρω νησιά και πρέπει το κράτος να μας φροντίσει. Αντί να ενισχύει τις δομές υγείας, τις αποδομεί. Ας δώσει το κράτος κίνητρα, φορολογικά και όχι μόνο, ώστε να κρατάει τους γιατρούς στην Ελλάδα».
