Τη λένε Χιόνι! Ή Ειρήνη. Ακούει και στα δύο ονόματα. Οι γονείς της, άλλωστε, επέλεξαν το ελληνικό όνομα για να μπορούν οι Ελληνες να φωνάζουν εύκολα την κόρη τους. Ομως στην Κίνα είναι το «χιόνι» – Σουέ στα κινεζικά, αφού όταν την κυοφορούσε η μητέρα της πριν από 19 χρόνια χιόνιζε πάρα πολύ στη Γουεντζόου, μία περιοχή κοντά στη Σαγκάη με πληθυσμό λίγο πάνω από εννέα εκατομμύρια κατοίκους.
«Αλλα μεγέθη, διαφορετικό τοπίο. Εμαθα όμως να ζω στην Ελλάδα», λέει στην «Κ». Το κορίτσι από την Κίνα, σε ένα μήνα θα βρεθεί σε έναν ακόμη σταθμό της διαδρομής της στην Ελλάδα. Εζησε στη Χαλκίδα, τώρα το πατρικό της είναι στη Θεσσαλονίκη και εκείνη ετοιμάζει βαλίτσες και νοικοκυριό για τα Ιωάννινα, καθώς πέρασε μεταξύ των πρώτων στην Ιατρική Σχολή της πόλης. «Κολλημένη» με τη Βιολογία από μικρή, κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, αφού κατάφερε να μάθει την ελληνική γλώσσα, να παπαγαλίσει την ύλη των εξετάσεων, να ξεπεράσει το άγχος της.
Εχει αξία να μετρηθεί η δύναμη της θέλησής της; Προφανώς, χρειάστηκε μεγάλο απόθεμα θέλησης και πείσματος προκειμένου να ξεπεράσει το επιπλέον εμπόδιο της διαφορετικής γλωσσικής και πολιτισμικής προέλευσης και να φτάσει να περάσει τις τάξεις στο γυμνάσιο και το λύκειο με μέσους όρους πάνω από 19,5, φτάνοντας και στο απόλυτο 20!
Δύο ζωές
Η Χιόνι είναι παιδί οικογένειας που ήλθε στη χώρα μας για να εργαστεί στο εμπόριο των κινεζικών ρούχων. Η οικογένεια δεν έμεινε στην Αθήνα, αντίθετα άνοιξαν μαγαζιά στη Χαλκίδα. Επειδή οι γονείς της από τη δουλειά δεν προλάβαιναν να την μεγαλώσουν, αποφάσισαν να την στείλουν στον παππού και τη γιαγιά στην Κίνα. «Είναι σαν να έχω δύο ζωές, μία στην Κίνα και μία στην Ελλάδα. Στη Γουεντζόου θυμάμαι ότι μετά το σχολείο πήγαινα στην καλύτερη φίλη μου και παίζαμε. Για μένα ήταν χαρούμενη περίοδος, ξέγνοιαστη, αλλά δεν είχα τον μπαμπά και τη μαμά…».
Στα 11 της χρόνια επιστρέφει στην Ελλάδα – όχι πια στη Χαλκίδα αλλά στη Θεσσαλονίκη, όπου είχαν προηγουμένως μετακομίσει οι γονείς της. «Είναι άλλοι κόσμοι, εκεί είναι η πατρίδα μου, εδώ έπρεπε να γνωρίσω τον κόσμο αλλά και τη γλώσσα σας. Στην αρχή με δυσκόλεψε η προφορά των ελληνικών.
Γι’ αυτό και οι γονείς μου με έστειλαν σε ιδιωτικό σχολείο. Το έκαναν γιατί ήθελαν οι δάσκαλοι να με βοηθήσουν να μάθω καλά ελληνικά. Δυσκολεύτηκα με τη γλώσσα, αλλά παθιάστηκα με τη Φυσική και ιδίως τη Βιολογία. Βέβαια και σε αυτά τα μαθήματα μπερδευόμουν με τους ελληνικούς όρους», λέει χαμογελώντας.
Η άμεση, αυθόρμητη απάντησή της στην ερώτηση πώς βλέπει τους Ελληνες, με κάνει να πιστεύω πως δεν προσπάθησε να φανεί ευγενική. «Οι Ελληνες είναι φιλόξενοι και συμπαθητικοί. Οσο περισσότερο ζω στη χώρα, τόσο περισσότερο εξοικειώνομαι και μου αρέσει. Εχω κάνει καλούς φίλους, αν και είμαι πολύ δεμένη με την οικογένειά μου. Εχω μία αδελφή και έναν αδελφό, μικρότεροι και οι δύο από μένα». «Ελπίζω βέβαια οι Ελληνες να μη με βλέπουν σαν κάτι το διαφορετικό», προσθέτει ύστερα από μία παύση.
Οχι μόνο το ελπίζει αλλά και δεν το πιστεύει, μια και η Ελλάδα και η Κίνα έχουν φιλικές σχέσεις, ενώ πλέον η χώρα μας ξεχειλίζει από Κινέζους τουρίστες όλο τον χρόνο, ενώ τη θέση τους στην ελληνική αγορά έχουν κατακτήσει πλέον και τα κινεζικά εμπορεύματα. «Ναι, πλέον οι Κινέζοι ταξιδεύουν πολύ, γιατί υπάρχει οικονομική ανάπτυξη στη χώρα», παρατηρεί.
Η Χιόνι –ή καλύτερα Ειρήνη, αφού έχουμε περάσει στην «ελληνική» περίοδο της ζωής της;– από τα χρόνια της εφηβείας έδειχνε αποφασιστικότητα να στεριώσει στη χώρα μας.
«Οι Ελληνες είναι φιλόξενοι και συμπαθητικοί. Οσο περισσότερο ζω στη χώρα, τόσο περισσότερο εξοικειώνομαι και μου αρέσει. Εχω κάνει καλούς φίλους, αν και είμαι πολύ δεμένη με την οικογένειά μου».
«Η αδελφή μου θέλει να σπουδάσει στην Κίνα, της αρέσει περισσότερο εκεί, είναι ζήτημα εξοικείωσης. Εγώ ήθελα να πετύχω σε ελληνικό πανεπιστήμιο», παρατηρεί. «Στην αρχή του γυμνασίου δεν ήμουν αρκετά εξοικειωμένη με τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική γλώσσα, και έτσι δεν μπορούσα να θυμάμαι “απέξω” το βιβλίο. Με τον καιρό τα κατάφερα. Σημαντικό είναι ότι δεν ντρέπομαι να ρωτώ εάν δεν γνωρίζω κάτι. Πάντα έλεγα τις απορίες μου στους καθηγητές». Οι βαθμοί της στο γυμνάσιο ήταν 18,8 στην Α΄ τάξη, 19,5 στη Β΄ και 20 στη Γ΄ τάξη.
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν βέβαια το λύκειο, καθώς ο στόχος ήταν πολύ υψηλός, η Ιατρική Σχολή. «Παρακολούθησα φροντιστήριο από τη Β΄ Λυκείου, πήρα στήριξη από τους καθηγητές εκεί, και ψυχολογική καθώς είχα πολύ άγχος αλλά και στα μαθήματα γιατί έκαναν στοχευμένη δουλειά. Τους ευχαριστώ. Τα φροντιστήρια έχουν εδραιωθεί, επειδή έχουν ουσιαστικό ρόλο στην προετοιμασία των υποψηφίων. Η ύλη των Πανελλαδικών Εξετάσεων είναι πολύ μεγάλη, και με πολλές λεπτομέρειες. Απαιτείται εντατικό διάβασμα, με το ζόρι φτάνει ο ένας χρόνος για να “βγει”». Παράλληλα, με την προετοιμασία στα βασικά μαθήματα, οι επιδόσεις της στο σχολείο εντυπωσιάζουν. Μέσος όρος 19,9 στην Α΄ Λυκείου, 19,7 στη Β΄ Λυκείου και 19,7 στη Γ΄ Λυκείου. «Χρειάζεται αποφασιστικότητα για να πετύχεις τον στόχο. Εγώ αγαπούσα πολύ τη Βιολογία και ήθελα να περάσω ιατρική», λέει. «Δεν ξέρω γιατί μου αρέσει τόσο η ιατρική, αλλά το είχα βάλει στόχο από νωρίς. Οταν πάω στο νοσοκομείο και βλέπω τους γιατρούς, νιώθω πως αυτό που κάνουν έχει μεγάλη αξία», εξηγεί αμήχανα.
Με πείσμα
Εδωσε εξετάσεις πρώτη φορά πέρυσι, και έμεινε εκτός για λίγες μονάδες – πέρασε Μοριακή Βιολογία. «Εγώ ήθελα ιατρική», λέει, και ο λόγος της χρωματίζεται με πείσμα. Φέτος τα κατάφερε. «Είπα πως εάν δεν ξαναδώσω θα το μετανιώσω για μια ζωή. Ετσι, ακολούθησα την καρδιά μου. Αυτό ήθελα», δηλώνει στακάτα.
– Διακοπές τώρα;
– Τώρα θα ετοιμαστώ για τα Ιωάννινα, ήδη ψάχνουμε σπίτι. Διακοπές πήγα με τα αδέλφια μου στο Παρίσι και στη Μαδρίτη. Εχουμε συγγενείς εκεί.
– Πού σου άρεσε περισσότερο;
– Πιο ωραίο είναι το Παρίσι, γιατί είναι πιο ρομαντικό.
Δεν ένιωσα ξένη
H Ειρήνη παραδέχεται ότι έχει μία ιδιαίτερη προσαρμοστικότητα σε καινούργια περιβάλλοντα και ανθρώπους. Είναι ήρεμη και κάνει εύκολα φίλους. «Οχι, δεν έχω υποστεί bullying στο σχολείο ή έξω. Δεν με πείραξε ποτέ κάποιος συμμαθητής μου επειδή ήμουν ξένη, επειδή δεν ήμουν ένα παιδί σαν τα άλλα. Θυμάμαι να συμβαίνει μόνο με ένα περιστατικό με μαθητή στο δημοτικό σχολείο, αλλά δεν είχε συνέχεια. Νομίζω ότι δεν ήταν εξοικειωμένος με τα ξενικά χαρακτηριστικά μου. Ημασταν δε πολύ μικροί. Βέβαια, στην αρχή όλοι με ρωτούσαν από πού βγαίνει το Ειρήνη!».
