Θα μπορούσε μια απάντηση στη γήρανση να είναι η διαλειμματική δίαιτα; Ετσι φαίνεται να δείχνει πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας και των πανεπιστημίων Paris Cité της Γαλλίας και Graz της Αυστρίας, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Cell Biology.
Εδώ και περισσότερα από τρία χρόνια, η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα προσπαθούσε να καταλάβει το πώς η διαλειμματική δίαιτα επηρεάζει τη γήρανση, λέει στην «Κ» ο καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, και επικεφαλής των Ελλήνων επιστημόνων, Νεκτάριος Ταβερναράκης. «Ηταν ήδη γνωστό ότι επηρεάζει τη γήρανση και την υγεία, αλλά δεν ξέραμε τον τρόπο – βρήκαμε έναν άγνωστο μηχανισμό που αφορά μια διαδικασία η οποία λέγεται αυτοφαγία, κι είναι μια διαδικασία ανακύκλωσης, αυτοκαθαρισμού και επιδιόρθωσης των κυττάρων», εξηγεί. «Η διαλειμματική δίαιτα ενεργοποιεί αυτή τη διαδικασία», τονίζει ο ίδιος.
Διαταραχές στην αυτοφαγία έχουν συνδεθεί τόσο με τη γήρανση όσο και με ορισμένες ασθένειες, όπως είναι ο διαβήτης, ο καρκίνος ή τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Οι διατροφικές συνήθειες, όπως η δίαιτα χαμηλής ή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, o υπερσιτισμός ή η νηστεία, μπορούν να επηρεάσουν τις χρόνιες αυτές ασθένειες, η συχνότητα των οποίων αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια. Διατροφικές παρεμβάσεις, όπως ο θερμιδικός περιορισμός και η διαλειμματική νηστεία, μπορούν να επιβραδύνουν τη γήρανση και να επιμηκύνουν το προσδόκιμο ζωής, αναφέρουν οι ερευνητές.
Αυτό που ανακάλυψαν χρησιμοποιώντας πειραματικούς οργανισμούς, όπως είναι ο νηματώδης, η ζύμη, η μύγα των φρούτων και τα ποντίκια, αλλά και ανθρώπινες κυτταρικές σειρές, είναι ότι η διαλειμματική νηστεία αυξάνει τα κυτταρικά επίπεδα μιας χημικής ένωσης, της σπερμιδίνης. Η σπερμιδίνη, με τη σειρά της, εντείνει τη διαδικασία της αυτοφαγίας. Οσο περισσότερο τα κύτταρα πραγματοποιούν τη συγκεκριμένη διαδικασία, τόσο πιο υγιή παραμένουν, σημειώνει ο κ. Ταβερναράκης στην «Κ».
Καθώς η έρευνα πραγματοποιήθηκε κυρίως σε πειραματόζωα, επισημαίνει ο ίδιος, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι άπαξ και ένας άνθρωπος ακολουθήσει τη διαλειμματική δίαιτα θα είναι πιο υγιής ή θα καταφέρει να αναστείλει την πορεία του γήρατος.
«Το πιθανότερο είναι ότι συγκεκριμένοι μηχανισμοί λειτουργούν το ίδιο και στον άνθρωπο, αλλά ο τρόπος που εφαρμόζεται η διαλειμματική δίαιτα στον άνθρωπο δεν είναι ενιαίος – αυτή που είναι κατάλληλη για κάποιον μπορεί να είναι καταστροφική για κάποιον άλλο», αναφέρει ο κ. Ταβερναράκης, προσθέτοντας πως σε κάποιους ανθρώπους, ειδικά αν πάσχουν από ορισμένες παθήσεις, δεν συστήνεται καθόλου. Οπως τονίζει, «θα πρέπει να γίνεται με εξατομικευμένο τρόπο και με ιατρική παρακολούθηση – κανένας από εμάς δεν είναι ίδιος με τον άλλο».
