Την ώρα που το μέτωπο στη βορειοανατολική Αττική παραμένει ανεξέλεγκτο, η ατμοσφαιρική επιβάρυνση λαμβάνει επίσης ραγδαίες διαστάσεις. Μια επιβάρυνση που μπορεί να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα υγείας σε όσους έχουν χρόνια νοσήματα, αλλά όχι μόνο. Ο Στυλιανός Λουκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, μίλησε στην «Κ» για τα συμπτώματα που προκαλούνται εξαιτίας της επιδεινωμένης ατμόσφαιρας, αλλά και για τα κυριότερα μέτρα προφύλαξης που πρέπει να λάβουν όσοι βρίσκονται κοντά στο πύρινο μέτωπο, αλλά και μακριά από αυτό.
«Υποκείμενο νόσημα, χρόνος έκθεσης και απόσταση οι κυριότεροι παράγοντες»
Σύμφωνα με τον κ. Λουκίδη, «τα συμπτώματα που μπορεί να προκληθούν λόγω της πυρκαγιάς, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το αν κάποιος έχει υποκείμενο νόσημα. Μεγάλη σημασία έχει επίσης το χρονικό διάστημα που έχει εκτεθεί κάποιος και το πόσο κοντινή ήταν η απόστασή του από τη φωτιά».
Οπως εξήγησε ο ίδιος, «όπως φαινόταν σήμερα το πρωί από τα επίσημα στοιχεία που δόθηκαν από τον ελληνικό και ευρωπαϊκό χώρο, υπήρχε μια παρουσία μικροσωματιδίων στην Αττική που ήταν στα όρια της ανθυγιεινής έκθεσης».
Η βραχυχρόνια έκθεση στην ατμοσφαιρική επιβάρυνση μπορεί να προκαλέσει αίσθημα ρινίτιδας, τσούξιμο στα μάτια, ξηρότητα στο φάρυγγα, ξηρό βήχα. Εφόσον κάποιος έχει υποκείμενο νόσημα, τότε μπορεί να του προκληθεί δύσπνοια.
Αυτού του είδους η βραχυχρόνια έκθεση, σύμφωνα με τον ίδιο, μπορεί να προκαλέσει «αίσθημα ρινίτιδας, τσούξιμο στα μάτια, ξηρότητα στο φάρυγγα, ξηρό βήχα. Εφόσον κάποιος έχει υποκείμενο νόσημα, τότε μπορεί να του προκληθεί δύσπνοια».
Ακόμη όμως και να μην πάσχει κάποιος από υποκείμενο νόσημα, «εφόσον εκτεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μεγάλες ποσότητες μονοξειδίου του άνθρακα, μπορεί να τού προκληθούν συμπτώματα όπως είναι η ζάλη, η κεφαλαλγία, η ναυτία, κάψιμο στον λαιμό, κόπωση και πόνος στο στήθος. Αυτός είναι ο λόγος που λέμε στους ασθενείς με χρόνια προβλήματα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σε τέτοιες περιστάσεις».
Μέτρα προφύλαξης
Το σημαντικότερο μέτρο προφύλαξης αυτές τις στιγμές, σύμφωνα με τον κ. Λουκίδη, είναι «να μη γίνονται άσκοπες μετακινήσεις. Επίσης, όσο μακριά και αν βρισκόμαστε από τις εστίες της φωτιάς, καλό θα ήταν να μην αθληθούμε ενώ η ατμόσφαιρα είναι τόσο επιβαρυμένη».
Σχετικά με το πώς μπορούν να προφυλαχθούν όσοι βρίσκονται κοντά στα μέτωπα της φωτιάς, ο ίδιος ανέφερε ότι «αν πρέπει να φορέσουν κάτι για να προστατευθούν, αυτό είναι μάσκα υψηλής προστασίας FFP2 ή FFP3 που να έχει καλή εφαρμογή. Οι χειρουργικές μάσκες δεν προσφέρουν τίποτα σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου υπάρχει ένα τοξικό μείγμα σωματιδίων και αερίων. Το σημαντικότερο βέβαια είναι αυτοί οι άνθρωποι να απομακρυνθούν από την περιοχή, αλλά το καταλαβαίνω ότι συχνά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό».
Οσοι βρίσκονται στα μέτωπα της φωτιάς, αν πρέπει να φορέσουν κάτι για να προστατευθούν, αυτό είναι μάσκα υψηλής προστασίας FFP2 ή FFP3 που να έχει καλή εφαρμογή. Οι χειρουργικές μάσκες δεν προσφέρουν τίποτα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Αναφορικά με όσους βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο σπίτι, ακόμη και μακριά από το πύρινο μέτωπο, ο ίδιος συνέστησε «ιδιαίτερη προσοχή. Αποθαρρύνουμε ιδιαίτερα το να ανάβουμε κεριά, να μαγειρεύουμε με ανοιχτές εστίες ή να τηγανίζουμε. Οσοι βρίσκονται σε εσωτερικό χώρο, θα πρέπει να κλείσουν τα παράθυρα και να χρησιμοποιούν κλιματιστικό το οποίο θα βρίσκεται στην επιλογή της εσωτερικής ανανακύκλωσης αέρα. Σε διαφορετική περίπτωση, θα ανακυκλώνεται ένας αέρας γεμάτος από μικροσωματίδια».
Εξίσου σημαντική είναι σύμφωνα με τον ίδιο «η συχνή ενυδάτωση του οργανισμού, εξαιτίας των πολύ υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσσονται».
Οι ευάλωτες κατηγορίες
Σχετικά με το ποιες είναι οι πιο ευάλωτες πληθυσμιακές κατηγορίες ο ίδιος ανέφερε ότι «πρώτα θα έβαζα όσους έχουν χρόνια αναπνευστικά προβλήματα και ειδικότερα όσους έχουν αποφρακτικά νοσήματα αεραγωγών, όπως είναι η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και το άσθμα. Και στις δύο αυτές παθήσεις, η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας είναι αίτιο παρόξυνσης. Το ίδιο ισχύει και για τους ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, καθώς οτιδήποτε επιβαρύνει την ατμόσφαιρα και εισέρχεται στον οργανισμό τους μέσω της αναπνευστικής οδού, μπορεί να αποσταθεροποιήσει το υποκείμενο νόσημα».
Ακόμη, «τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και οι έγκυες γυναίκες είναι οι τρεις κατηγορίες που πάντα τις βάζουμε στο πλαίσιο των ανθρώπων που είναι περισσότερο ευάλωτοι. Θεωρώ πάντως ότι τα παιδιά έχουν την ίδια επιβάρυνση με τους ενήλικες. Επειδή όμως έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι η μακροχρόνια έκθεση σε επιβαρυμένη ατμόσφαιρα, είναι ένας παράγοντας ανάπτυξης αναπνευστικών νοσημάτων, καλό θα ήταν τα παιδιά να αποφεύγουν αυτή την έκθεση, έστω κι αν είναι βραχυχρόνια».
