Ενα στα δέκα παιδιά ηλικίας έως τριών ετών που φτάνουν ως παιδοχειρουργικά περιστατικά στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων του ΕΣΥ είναι θύμα κακοποίησης. Ενα στα τέσσερα κατάγματα που συμβαίνουν σε παιδιά κάτω των τριών ετών είναι, σύμφωνα με έρευνα του ΕΚΠΑ, επίσης λόγω κακοποίησης.
«Και βέβαια χιλιάδες είναι τα παιδιά στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης», τόνισε η παιδίατρος αναπληρώτρια διευθύντρια ΕΣΥ και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κοινωνικής Παιδιατρικής Βορείου Ελλάδος (ΕΕΚΠΒΕ) Σοφία Καραγιαννοπούλου, κατά τη διάρκεια της ενημερωτικής συζήτησης με θέμα την κακοποίηση ανηλίκων που διοργάνωσε ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης.
Οι αριθμοί που αναφέρθηκαν δείχνουν την έκταση του φαινομένου στην Ελλάδα και είναι απογοητευτικοί. Με βάση στοιχεία του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, κάθε χρόνο στην Ελλάδα κακοποιούνται σοβαρά 4.000 παιδιά. Περισσότερα από 100 παιδιά πεθαίνουν, ενώ άλλα τόσα μένουν με σοβαρές αναπηρίες, ως αποτέλεσμα της κακοποίησης. Το δε σύνολο των περιστατικών κακοποίησης παιδιών υπολογίζεται στις 20.000!
«Οι λειτουργοί υγείας και ειδικά οι παιδίατροι, είμαστε τα πλησιέστερα πρόσωπα στην οικογένεια. Μας αρέσει να λέμε ότι είμαστε οι καλύτεροι συνήγοροι της υγείας του παιδιού», σημείωσε η κ. Καραγιαννοπούλου και συνέχισε, «σε μία τρέχουσα κλινική εξέταση ο παιδίατρος θα πρέπει να γνωρίζει να αναγνωρίζει πότε κακοποιείται ένα παιδί, ειδικά όταν υπάρχουν ένας ή περισσότεροι προσδιοριστές επικινδυνότητας».
Σύμφωνα με την ίδια, ο παιδίατρος θα πρέπει να προσέχει ιδιαίτερα όταν το παιδί προέρχεται από οικογένεια με μέλη χρήστες αλκοόλ ή ουσιών, άτομα με ψυχολογικά προβλήματα ή και άτομα που έχουν ακόμα την τιμωρία ως μέσο διαπαιδαγώγησης.
Παιδική κακοποίηση δείχνουν συνήθως οι κακώσεις σε μωρά κάτω των έξι μηνών που δεν είναι από τον τοκετό, περιστατικά όπου υπάρχει ασάφεια περιγραφής συμβάντων και περιστατικά όπου υπάρχει αναντιστοιχία στο στάδιο ανάπτυξης του παιδιού με το συμβάν, όπως π.χ. παιδί δύο μηνών ο τραυματισμός του οποίου αναφέρεται ως πτώση από το κρεβάτι, όταν σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο σε αυτή την ηλικία, ή παιδί οκτώ μηνών που δεν περπατά και αναφέρεται ότι έπεσε από τις σκάλες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις μάλιστα συχνά τα ατυχήματα αποδίδονται στον μεγαλύτερο αδελφό. Υποπτα είναι συχνά και τα πολλά κατάγματα σε διαφορετικό χρόνο το καθένα, τα εγκαύματα, οι κακώσεις. Κακοποίηση δείχνουν επίσης η ανεπαρκής σίτιση, η επιθετικότητα ή η απομόνωση στο σχολείο.
Για την κ. Καραγιαννοπούλου, τα πιο σοβαρά σημάδια είναι δύο: «Το βλέμμα του παιδιού. Αυτό το παγερό βλέμμα που σε διαπερνά. Και το τίναγμα του παιδιού σε κάθε άγγιγμα. Αυτό το περίεργο τίναγμά του…», τόνισε.
