Το 2013, όταν η Θεσσαλονικιά δασκάλα Δέσποινα Μπαντή διορίστηκε στο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Νευροκοπίου Δράμας, ξαφνιάστηκε ευχάριστα από τον τρόπο που οι κάτοικοι, στη συντριπτική πλειονότητά τους, αγαπούσαν και φρόντιζαν τα αδέσποτα ζώα, κάτι όχι δεδομένο, ιδιαίτερα για την ελληνική ύπαιθρο. «Σχεδόν πουθενά δεν έβλεπες ζώο ταλαιπωρημένο ή πεινασμένο, έξω από τα περισσότερα καταστήματα υπήρχαν μπολάκια με τροφή και νερό, έμπαινα σε ψιλικατζίδικα και αντίκριζα γάτες ή σκύλους να κοιμούνται στα καλαθάκια τους σε μια γωνιά. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που με έκαναν να μείνω μόνιμα στην πόλη: η διάχυτη φιλοζωία, που με γέμιζε χαρά και αισιοδοξία», λέει στην «Κ».
Την πρώτη χρονιά που η Δέσποινα άρχισε να διδάσκει εκεί, ένα αδέσποτο κουτάβι μπήκε στο προαύλιο του σχολείου. Εκπαιδευτικοί και μαθητές αποφάσισαν να το υιοθετήσουν. «Την ονομάσαμε Πενθεσίλεια –όπως η βασίλισσα των Αμαζόνων– και σύντομα έγινε “μητέρα του λόχου”: προστατεύει όλα τα παιδιά κι εκείνα τη λατρεύουν».
Σύντομα, άλλο ένα σκυλάκι προστέθηκε στη σχολική οικογένεια: ο επτάχρονος σήμερα Ρόκυ. Και τα δύο είναι στειρωμένα, αποπαρασιτωμένα και εμβολιασμένα, με τους συλλόγους διδασκόντων και γονέων να έχουν επωμιστεί το κόστος της σίτισης και της κτηνιατρικής φροντίδας τους.
Ο ρόλος των δύο τετράποδων στην καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία είναι πολύτιμος. «Παιδιά που είχαν φοβίες για τα ζώα έχουν βοηθηθεί να τις ξεπεράσουν. Αλλα, με μαθησιακές δυσκολίες ή στο φάσμα του αυτισμού, έχουν αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες, οι οποίες εκπλήσσουν ακόμη και τους γονείς τους· τα σκυλιά γίνονται γι’ αυτά μέσο κοινωνικοποίησης. Γενικότερα, οι μαθητές και οι μαθήτριές μας διδάσκονται μέσα από τη συναναστροφή τους με τα ζώα τι σημαίνει υπευθυνότητα, σεβασμός σε όλα τα πλάσματα –και στο περιβάλλον, γενικότερα– και ενσυναίσθηση. Συγκινούμαστε βλέποντάς τα να ανοίγουν στα διαλείμματα το κολατσιό τους και να φροντίζουν πρώτα να δώσουν ένα μεζεδάκι στην Πενθεσίλεια και στον Ρόκυ· μαθαίνουν, δηλαδή, να μοιράζονται. Δεν είναι τυχαίο ότι ολοένα και περισσότερα μας λένε πως όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν κτηνίατροι».
Το βίντεο
Πριν από λίγο καιρό, η κ. Μπαντή με μαθητές της έκτης τάξης, τον Θανάση, τη Μαριαλένα, τη Δέσποινα, τον Μωυσή, την Ιωάννα, τον Θέμη, τον Φώτη, τη Μαρία, την Κατερίνα, την Κωνσταντίνα, τον Γιάννη, έφτιαξαν ένα βίντεο που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε παιδιά από όλη την Ελλάδα να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Κάτω Νευροκοπίου. «Η φιλοζωία είναι πολιτισμός», φωνάζουν όλοι μαζί. Ναι, είναι. Είναι, όμως, και σπόρος. Φυτεύεται στην οικογένεια και στο σχολείο, κι έτσι γίνεται βίωμα και κουλτούρα. Ιστορίες όπως αυτή το αποδεικνύουν με τον πιο συγκινητικό τρόπο.
