Σε ηλικία 92 ετών, ο Θανάσης Βαλτινός, μία εμβληματική μορφή της ελληνικής λογοτεχνίας και πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, άφησε την τελευταία του πνοή.
«Εφυγε ήσυχα ο μεγάλος μας συγγραφέας» έγραψε στον λογαριασμό της, η εκδότρια Εύα Καραϊτίδη.
Γεννημένος στην Καράτουλα Κυνουρίας το 1932, ο Βαλτινός διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη λογοτεχνική και πολιτιστική σκηνή της Ελλάδας, διασχίζοντας τις ταραγμένες εποχές του 20ού αιώνα.
Η παιδική του ηλικία χαρακτηρίστηκε από τις κακουχίες της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, καθώς η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακινηθεί σε διάφορες πόλεις, όπως η Σπάρτη, το Γύθειο και η Τρίπολη.
Μετά την εγκατάστασή του στην Αθήνα το 1950, παρακολούθησε μαθήματα Πολιτικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, καθώς επίσης και σε σχολή κινηματογράφου, γεγονός που επηρέασε την καλλιτεχνική του πορεία.
Η λογοτεχνική του καριέρα ξεκίνησε το 1958, όταν το διήγημά του «Κατακαλόκαιρο» βραβεύτηκε σε διαγωνισμό του περιοδικού «Ταχυδρόμος».
Το 1963, το αφήγημά του «Η κάθοδος των εννιά» δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Εποχές» και κυκλοφόρησε και σε γερμανική μετάφραση το 1976.
Η θεατρική γραφή, οι μεταφράσεις έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και η συμμετοχή του στη συγγραφή σεναρίων για τον κινηματογράφο συμπλήρωσαν το πλούσιο καλλιτεχνικό του βιογραφικό.
Ο Θανάσης Βαλτινός ήταν επίσης συνεργάτης του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και σημαντικός σεναριογράφος, με κορυφαία στιγμή τη συμμετοχή του στην ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα», για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών το 1984.
Το 1994, το μυθιστόρημά του «Ορθοκωστά» προκάλεσε έντονες συζητήσεις γύρω από τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Θανάσης Βαλτινός υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής της ΕΡΤ και ως πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ενώ διατέλεσε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Πολλά από τα έργα του έχουνε μεταφραστεί σε ευρωπαϊκές γλώσσες μεταξύ των οποίων τα αγγλικά, τα ιταλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ρωσικά κ.ά.
Η κηδεία του, το προσεχές Σάββατο στο Α’ Νεκροταφείο, αναμένεται να προσελκύσει πλήθος κόσμου, που θα θελήσει να αποδώσει φόρο τιμής στον μεγάλο λογοτέχνη.
Διηγήματα
- Κατακαλόκαιρο (α’ βραβείο διηγήματος, 1958)
- Η κάθοδος των εννιά (1963)
- Το συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη (1964)
- Τρία ελληνικά μονόπρακτα (1978)
- Εθισμός στη νικοτίνη (1984)
- Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο (1985)
- Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60 (1990)
- Φτερά μπεκάτσας (1992)
- Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν (1992)
- Ορθοκωστά (1994)
- Πελοπόννησος. Εικόνες μύθου και ιστορίας (1995)
- Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη: Βαλκανικοί – ’22 (2000)
- Ημερολόγιο 1836 – 2001 (2001)
- Σχισμή φωτός (2001)
- Εθισμός στη νικοτίνη· Διηγήματα (2003)
- Ανθη της αβύσσου (2008)
- Κρασί και νύμφες (2009)
- Ο τελευταίος Βαρλάμης (2010)
- Ανάπλους (2012)
- Ημερολόγιο 1836 – 2011 (2013)
- Επείγουσα ανάγκη ελέου (2015)
- Ημερολόγιο της Αλοννήσου (2017)
Δοκίμια
- Πραγματεία περί των ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας (1855)
- Τρία πορτρέτα (1991)
- Δεκαοχτώ κείμενα (1994)
- Ιστορική πραγματικότητα και νεοελληνική πεζογραφία 1945-1995 (1997)
- Βόλος: Μια πόλη στη λογοτεχνία (2001)
- Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας (2005, 2018)
- Θεματικά μοτίβα του Εμφυλίου Πολέμου (2010)
- Τα πάθη στη λογοτεχνία (2016)
Μελέτες Εργων
- Τρίπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία (2003)
- Βίοι παράλληλοι (2015)
Κριτικογραφίες
- Ο έρως των λέξεων (2012)
- Υπόθεση Πολκ (2010)
- Περί της λογοτεχνίας στον Εμφύλιο (2009)
Μεταφράσεις Εργων
- Ευριπίδης: Τρωαδίτισσες (1979)
- Αισχύλος: Ορέστεια (1980)
