Ο Σταύρος Θεοδωράκης αποχαιρετά σε ανάρτησή του στο Instagram τον εμβληματικό δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών.
«Πολεμήθηκε αλλά και αγαπήθηκε γιατί ποτέ δεν γονάτισε και έβγαζε τη γλώσσα σε ότι δεν γούσταρε», αναφέρει μεταξύ άλλων ο δημοσιογράφος.
View this post on Instagram
Οπως αναφέρει στο τέλος της ανάρτησής του, η τελευταία φορά που μίλησε με τον Γιάννη Μπουτάρη ήταν την Κυριακή πριν την 28η Οκτωβρίου.
«Πονούσε και η κουβέντα δεν τράβηξε πολύ. Η βραχνή φωνή του όμως αν και πληγωμένη δεν μαρτυρούσε ότι σε λίγες μέρες θα μας αποχαιρετούσε. Αλλά θα μου πεις. Για τον Μπουτάρη μιλάμε. Σιγά μην μας προειδοποιούσε για κάθε του μεγάλη κίνηση», γράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Ακολουθεί ολόκληρη η ανάρτηση:
«”Και τώρα, που βλέπω την αυλαία να πέφτει,
φίλοι μου, θα το πω καθαρά,
έχω ζήσει μια ζωή γεμάτη!
Ταξίδεψα σε κάθε μεγάλο δρόμο
και το έκανα, με τον δικό μου τρόπο!
Αγάπησα, γέλασα και έκλαψα.
Τι είναι ο άντρας; Τι του πρέπει;
Αν όχι να λέει αυτά που πράγματι αισθάνεται
και όχι να παρακαλεί γονατιστός.
Ο απολογισμός δείχνει ότι υπέφερα
αλλά και αυτό το έκανα με τον δικό μου τρόπο!…”
Είναι στοίχοι από το “My way” του Πωλ Άνκα.
Αυτό το τραγούδι μου ζήτησε να βάλω ο Γιάννης στο τελευταίο podcast που κάναμε.
Ο Γιάννης που πολεμήθηκε αλλά και αγαπήθηκε γιατί ποτέ δεν γονάτισε και έβγαζε τη γλώσσα σε ότι δεν γούσταρε.
Γυρνάω στο 2006. Με τον Γιάννη ξεκίνησα τους “Πρωταγωνιστές”. Καθισμένος σε μια καρέκλα σκηνοθέτη, ανάμεσα στα αμπέλια του, να μιλάει για το αλκοολίκι του.
“21 Φεβρουαρίου του 1991 ήπια το τελευταίο μου ουίσκι”, μου εξομολογήθηκε. “Το κρασί δεν είχε σχέση με την ξεφτίλα που ζούσα… το σεβόμουν πάντα το κρασί”.
“Μαγεία ο τύπος”, ψιθύρισα στον εαυτό μου.
Από τότε δεν υπήρξε ίσως φορά που να πήγα στην Θεσσαλονίκη και να μην του τηλεφώνησα ή να μην τον είδα.
Στο πλευρό του στην Δημαρχία. Στο πλευρό μου στο “Ποτάμι”.
“Ταινία θα ζητήσουν να σε κάνουν” του είπα όταν το Time τον ανακήρυξε ήρωα της Ευρώπης – για τις αρκούδες και τα χρυσογέρακα που είχε σώσει.
“Και που θα βρουν τόσες γυναίκες, για να παίξουν στο πλευρό μου;”, απάντησε γελώντας.
Μόνο για το τσιγάρο τζαρτζαριζόμασταν.
“Μα ρε Γιάννη έχεις νικήσει όλα τα θεριά και δεν μπορείς να νικήσεις ένα κωλοτσίγαρο“, του έλεγα.
«Η γιαγιά μου, πέθανε στα 102, οπότε έχω ακόμη χρόνια», μου απαντούσε… αλλά η αλήθεια ήταν άλλη. “Μου αρέσει ρε Σταύρο να είμαι στην άκρη του γκρεμού. Σαν τα μουλάρια που λες τώρα θα πέσουν αλλά ποτέ δεν πέφτουν”.
Τελευταία φορά μιλήσαμε την Κυριακή πριν την 28η Οκτωβρίου. Πονούσε και η κουβέντα δεν τράβηξε πολύ. Η βραχνή φωνή του όμως αν και πληγωμένη δεν μαρτυρούσε ότι σε λίγες μέρες θα μας αποχαιρετούσε. Αλλά θα μου πεις. Για τον Μπουτάρη μιλάμε. Σιγά μην μας προειδοποιούσε για κάθε του μεγάλη κίνηση.»
View this post on Instagram
