Στην Τοσκάνη της γειτονικής Ιταλίας μέσα σε δυόμισι χρόνια ολοκληρώθηκε επιτυχώς η ανέλκυση του -έξι φορές μεγαλύτερου από το Sea Diamond- κρουαζιερόπλοιου Costa Concordia και της μεταφοράς του σε διαλυτήριο στη Γένοβα με κόστος εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για την πλοιοκτήτρια εταιρεία και τον ασφαλιστικό της οργανισμό. Εκεί το κράτος εξαρχής ξεκαθάρισε στους πλοιοκτήτες πως είτε θα αναλάβουν οι ίδιοι άμεσα την ανέλκυση είτε θα την αναλάβει το Δημόσιο και θα τους στείλει φουσκωμένο το λογαριασμό.
Στη χώρα μας, επτάμισι χρόνια μετά, το ναυάγιο παραμένει στην Καλντέρα της Σαντορίνης, που αποτελεί περιζήτητο παγκοσμίως τουριστικό προορισμό, κρεμασμένο σε ένα βράχο σε βάθος 120 μέτρων, με κίνδυνο κάθε στιγμή να γκρεμιστεί στο βυθό 160 μέτρα πιο κάτω. Βιντεοσκοπήσεις δείχνουν ότι κοντά στις κύριες δεξαμενές των καυσίμων, χωρητικότητας 180 τόνων, έχουν αρχίσει να κόβονται οι λαμαρίνες και υπάρχει κίνδυνος αποκοπής. Σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα έχει επισημάνει τους κινδύνους για το περιβάλλον από την παραμονή του ναυαγίου στο βυθό, δεδομένου ότι, εκτός από τα προαναφερθέντα καύσιμα, περιέχει λιπαντικά, μηχανικά λάδια, μονωτικά υλικά, χρώματα, αντισκωριακά, σταθεροποιητές βαφών και πλήθος επικίνδυνων χημικών και τοξικών ουσιών, αλλά και τις επιπτώσεις που ήδη υπάρχουν στο τοπικό φυσικό οικοσύστημα.
Η εκτελεστική εξουσία, μέσω των πολιτικών που χειρίστηκαν την υπόθεση όλα αυτά τα χρόνια, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, απέτυχε παταγωδώς. Το ναυάγιο βρίσκεται ακόμη εκεί, όλες οι βαρύγδουπες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις αποδείχτηκαν «κούφια λόγια». Το δικαστήριο, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της πλοιοκτήτριας εταιρείας ότι το ναυάγιο οφειλόταν σε λανθασμένη χαρτογράφηση της περιοχής, την καταδίκασε και στους δύο βαθμούς, αποδίδοντάς της την ευθύνη. Πρωτοδίκως «εκ προθέσεως» και στο εφετείο «από αμέλεια».
Οι ένοχοι (οι οποίοι από 9 άτομα πρωτοδίκως περιορίστηκαν σε 3 στο εφετείο) καταδικάστηκαν σε ολιγοετείς ποινές φυλάκισης (εξαγοράσιμες προς 5 ευρώ την ημέρα) και αφέθηκαν ελεύθεροι. Η αποζημίωση που πρωτοδίκως υποχρεώθηκε να καταβάλει η εταιρεία στο Δημόσιο για ηθική βλάβη -1.000.000 ευρώ- στο εφετείο έγινε 10.000 ευρώ.
Εξάλλου, το Τμήμα Ναυτικών Διαφορών του Πολυμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά καταδίκασε την εταιρεία να καταβάλει 8.000.000 ευρώ στον Δήμο Θήρας για προσβολή της φήμης του νησιού και υποβάθμιση του περιβαλλοντικού ορίζοντα σε περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και 6.000.000 ευρώ στο Δημόσιο, όμως η εταιρεία άσκησε έφεση η οποία θα εκδικαστεί στα τέλη Νοεμβρίου. Μέχρι στιγμής έχει πληρώσει μόνο το ημερήσιο πρόστιμο των 8.500 ευρώ, που της επέβαλε καθημερινά επί 632 μέρες το Λιμεναρχείο Θήρας – δηλαδή 5.372.000 ευρώ.
Η πλοιοκτήτρια εταιρεία έχει κάνει αίτηση αναίρεσης της εφετειακής απόφασης στον Αρειο Πάγο, η οποία θα συζητηθεί στις 9 Δεκεμβρίου. Υπάρχει συνεπώς ο κίνδυνος, στην περίπτωση που γίνει δεκτή η αναίρεση, να παραγραφούν όλα τα αδικήματα που έχουν τελεστεί, δεδομένου ότι στις 4 Απριλίου του 2015 κλείνουν οκτώ χρόνια από το ναυάγιο.
