Εμπειρία για μια ζωή
Κατασκηνωτική ζωή. Φυλλάδια και sites με αναπνευστήρες, πατούσες στην άμμο, βρεγμένα μαλλιά, φωτογραφικά ενθύμια. Θάλασσα, πισίνα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ, ρυθμική γυμναστική και αναρρίχηση, τοξοβολία και εργαστήρια πηλού, φάρμα, θερινό σινεμά, τραμπολίνο, πινγκ πονγκ, μαζορέτες, βόλτες με πόνι, ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, χάντμπολ, ιστιοπλοΐα, σερφοσανίδες, κανό, mountain bikes, ανίχνευση στο δάσος, zumba, σαφάρι παρατηρητικότητας, οικολογικά διαδραστικά παιχνίδια, καραόκε, παιχνίδια στο δάσος με φακούς…
Παιδικές ημερήσιες κατασκηνώσεις, οικογενειακές, αθλητικές, βιωματικές, με ιστορία, παρελθόν, παρόν και μέλλον, ευφάνταστες ονομασίες στα Αγγλικά. Σε απευθείας αναμετάδοση σχεδόν με links με social media πλέον, για κάθε στιγμή που πρέπει να μείνει παγωμένη στο χρόνο. Σαν διαφημιστική καμπάνια για την επόμενη χρονιά. Το έτος ίδρυσης λειτουργεί τις περισσότερες φορές σαν κράχτης. Αν υπάρχουν αρκετά χρόνια εμπειρίας. Αλλιώς δίνεται έμφαση σε λέξεις-κλειδιά, όπως βιωματικές δράσεις και άθληση, ομαδική ζωή, επαφή με τη φύση, ανεξαρτητοποίηση, σε συνδυασμό πάντα με ρετρό εικόνες.
Τι είναι για μένα κατασκήνωση; Τότε που ήμουν παιδί; Μαξιλαροπόλεμος, ευθύνη, καθαριότητα, κανόνες, κρεβάτια-κουκέτες, νέες φιλίες, καλοκαιρινά φλερτ.
Και τώρα που είμαι μητέρα; Αποχωρισμός, ανεξαρτησία, απογαλακτισμός διάρκειας 21 ημερών, τηλεφωνήματα 35 δευτερολέπτων, επισκεπτήριο ενός λεπτού, άπλυτα μιας εβδομάδας, ελληνικά τραγούδια για πρώτη φορά στο σπίτι, νέες συνήθειες, νέες γεύσεις, βρασμένο γάλα με κακάο, τηλεκάρτα, πάρτι, κατακτήσεις, εκπλήξεις, νέες παρέες, μυστικά, κροταλίας. Τι είναι το τελευταίο; Σιγά μη μου πουν.
Πόσα είδη υπάρχουν;
➽ Ημερήσια summer
camps χωρίς διανυκτέρευση
➽ Ολοήμερα
➽ Εβδομαδιαία
➽ Μηνιαία
➽ Σχολικά
➽ Εντός Αττικής
➽ Εκτός Αθηνών
➽ Στα νησιά
➽ Κρατικά (δωρεάν για περίπου 20 ημέρες)
➽ Ιδιωτικά
➽ Θρησκευτικά
➽ Σχολεία κολύμβησης
➽ Εκπαιδευτικού χαρακτήρα
➽ Καλλιτεχνικά
➽ Αθλητικά
➽ ΙΒ
➽ Αγγλόφωνα
➽ Διαπολιτισμικά
➽ Κολέγια και camps στο εξωτερικό
Υπάρχει ιδανική κατασκήνωση;
Ο καλύτερος συνδυασμός είναι να βρίσκεται η κατασκήνωση σε υπερυψωμένο σημείο μέσα στο δάσος, αλλά με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα, για να συνδυάζει τα πάντα. Ο σκοπός της είναι να έρχονται τα παιδιά σε επαφή με τη φύση, να την ανακαλύπτουν και να μαθαίνουν από αυτήν.
Αν σκεφτούμε ότι η πρώτη εβδομάδα είναι για την προσαρμογή,
η δεύτερη είναι αφιερωμένη στην ανακάλυψη και η τρίτη στην ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των παιδιών και των ομαδαρχών τους, τότε οι τρεις εβδομάδες είναι μια ικανοποιητική διάρκεια ώστε να θεωρηθεί η κατασκηνωτική περίοδος μικρογραφία της ενήλικης ζωής.
Αν το παιδί έχει άγχος, το καθησυχάζουμε προσπαθώντας να του εξηγήσουμε όλα τα οφέλη της κατασκήνωσης, τονίζοντας τη γνωριμία με άλλα παιδιά, τις δραστηριότητες, την «ανεξαρτησία» και τη σπουδαιότητα των εμπειριών που θα συλλέξει από τις διακοπές του εκεί. Αν παρ’ όλα αυτά θέλει να γυρίσει πίσω, είναι σημαντικό να το ακούσουμε χωρίς να είμαστε απόλυτοι αλλά ούτε και ειρωνικοί. Μπορεί όντως να μην περνάει καλά ή να μην του αρέσει αυτό το στυλ των διακοπών. Μπορεί να μη νιώθει έτοιμο (ιδίως αν βρίσκεται σε μικρή ηλικία) να λειτουργήσει αυτόνομα μακριά από τους γονείς. Καλό είναι να του δώσουμε λίγο χρόνο να προσαρμοστεί και, αν ύστερα από μία εβδομάδα θέλει ακόμη να επιστρέψει, τότε ας αποχωρήσει και ξαναδοκιμάστε την επόμενη χρονιά, που ίσως θα νιώθει πιο έτοιμο.
Καλό είναί να μην πάρει μαζί του κινητό και γκάτζετ, καθώς απώτερος σκοπός είναι η επαφή με τη φύση και η κοινωνικοποίηση, πράγμα που δυσκολεύει όταν το παιδί «χάνεται» μέσα στην τεχνολογία. Παιχνίδια δεν χρειάζονται, γιατί τα παρέχει όλα μια καλά οργανωμένη κατασκήνωση – άλλωστε, στόχος είναι να πάρει μέρος σε ομαδικά παιχνίδια και όχι ατομικά. Σχετικά με τα φαγώσιμα, η κατασκήνωση είναι υποχρεωμένη να έχει μάγειρα και να προετοιμάζει καθημερινά γεύματα για μια ισορροπημένη διατροφή. Οτιδήποτε έξτρα σε φαγώσιμο είναι περιττό, αλλά μπορείτε να φέρετε «λιχουδιές» την ημέρα του επισκεπτηρίου, καθώς εθιμοτυπικά συνεισφέρει στη σημαντικότητα αυτής της ξεχωριστής ημέρας.
Πότε ένα παιδί είναι έτοιμο;
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα παιδιά. Επομένως, το κατά πόσο ένα παιδί είναι έτοιμο να πάει κατασκήνωση έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την προσωπικότητά του. Τα πιο εξωστρεφή και κοινωνικά παιδιά σίγουρα θα ενσωματωθούν γρήγορα στο περιβάλλον της κατασκήνωσης, ακόμη και στην ηλικία των 6 ετών, ενώ ένα πιο συνεσταλμένο έχει ανάγκη να πάει σε μεγαλύτερη ηλικία, όταν θα έχει επαρκώς αναπτύξει τις κοινωνικές δεξιότητες τις οποίες και θα δοκιμάσει στο περιβάλλον του.
Αλλος σημαντικός παράγοντας είναι η σχέση των παιδιών με την οικογένεια και ιδιαίτερα με τη μητέρα. Αυτά που έχουν την ανάγκη της καθημερινής στήριξης της οικογένειας και της παρουσίας της μητέρας, και εμφανίζουν άγχος αποχωρισμού, καλό θα ήταν να μην πιεστούν να δοκιμάσουν μια τέτοια εμπειρία και να μην τους προκαλέσουμε ενοχικά συναισθήματα, αφού κάτι τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά στην ψυχοσύνθεσή τους.
Πρώτο μας μέλημα είναι η κατασκήνωση να ταιριάζει στα ενδιαφέροντα και στην προσωπικότητα του παιδιού και όχι το αντίστροφο. Σοβαρός είναι και ο παράγοντας της εγγύτητας. Αν οι εγκαταστάσεις βρίσκονται σχετικά κοντά στο σπίτι του παιδιού, αυτό βοηθά πρώτα το ίδιο το παιδί, αλλά και τους γονείς, να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια, ενώ και πρακτικά διευκολύνει τις προγραμματισμένες επισκέψεις.
Ισως το πιο καθοριστικό στοιχείο σε ό,τι αφορά τη γενικότερη εμπειρία της κατασκήνωσης είναι για το παιδί η συνειδητοποίηση πως τα κατάφερε σε ένα χώρο μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον. Αυτό από μόνο του ενισχύει την αυτοπεποίθησή του και το κάνει πιο δεκτικό σε νέες εμπειρίες. Παράλληλα, γνωρίζει νέους φίλους, έξω από το σχολικό περιβάλλον. Επίσης, η οργάνωση της κατασκήνωσης το βοηθά να κατανοήσει στην πράξη ότι σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχουν πειθαρχία και κανόνες πρέπει να υπακούει και να συνεργάζεται. Με άλλα λόγια, μια κατασκήνωση μπορεί να γίνει βάση προώθησης και αφομοίωσης του πνεύματος της ομαδικότητας.
Από τη στιγμή, πάντως, που θα αποφασίσουμε να στείλουμε το παιδί μας σε κατασκήνωση, πρέπει να το προετοιμάσουμε σωστά για όσα θα αντιμετωπίσει. Να μην ωραιοποιούμε την κατάσταση, να του περιγράψουμε τα πράγματα ακριβώς όπως θα είναι. Η εξιδανίκευση θα του δημιουργήσει αυξημένες προσδοκίες, οι οποίες ενδέχεται να μην επαληθευτούν – με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για τον ψυχισμό του. Αντιθέτως, εάν είναι σωστά ενημερωμένο, θα αισθανθεί μεγαλύτερη σιγουριά.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Η κατασκήνωση δεν διαμορφώνει την προσωπικότητα του παιδιού, αλλά μπορεί να την εξελίξει. Ακόμη, στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν σοβαρά οικογενειακά προβλήματα, τα οποία προκαλούν ανασφάλεια στο παιδί, η παραμονή σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να το «φορτώσει» με περισσότερη ανασφάλεια και ανησυχία. Επίσης, παιδιά που δεν αναγνωρίζουν τους βασικούς κινδύνους και όσα δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν καλό είναι να μένουν στο σπίτι τους.
«Η δική μου… Χώρα του ποτέ»
Η Παναγιώτα Στρίκου, στέλεχος κατασκήνωσης, σε α΄ πρόσωπο
Ανθρωποι σαν κι εμένα, που χάρη στην κατασκήνωση έχουμε εγκατασταθεί για πάντα στη… Χώρα του ποτέ (η κατασκήνωση είναι μια τέτοια χώρα), αγαπάμε πολύ αυτόν το θεσμό – γιατί περί θεσμού πρόκειται και όχι μόνο περί υπηρεσιών ψυχαγωγίας. «Κατασκήνωση όταν είσαι, τι ωραία που περνάς», λέει ένα τραγούδι και έχει απόλυτο δίκιο. Κατάλληλη ηλικία είναι αυτή που το παιδί μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και δείχνει ότι είναι σχετικά ανεξάρτητο. Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, ένα παιδί είναι έτοιμο να πάει κατασκήνωση όταν οι γονείς του αισθάνονται έτοιμοι. Εάν η κατασκήνωση βρίσκεται κάπου όπου εκείνοι μπορούν να το επισκεφτούν και αν το πρόγραμμα είναι προσαρμοσμένο στην τοποθεσία (δραστηριότητες βουνού ή θάλασσας αντίστοιχα). Υπάρχουν «προσκοπικές κατασκηνωτικές αποστολές» που διαρκούν μία εβδομάδα, το πολύ 10 ημέρες, αλλά ένα πρόγραμμα σε μια ιδιωτική κατασκήνωση διαρκεί 22 ημέρες.
Οι γονείς συνήθως βρίσκουν μια κατασκήνωση από συστάσεις φίλων. Καλό είναι να επισκεφτούν τις εγκαταστάσεις και να γνωρίσουν τα άτομα που εργάζονται εκεί. Είναι υποχρεωτική η παρουσία ναυαγοσώστη (εάν υπάρχει πισίνα), εσωτερικού γιατρού καθ’ όλη τη διάρκεια της κατασκηνωτικής περιόδου και στις πιστοποιημένες κατασκηνώσεις γίνονται αυστηροί έλεγχοι από την πυροσβεστική, τη νομαρχία…
Μια αντιπροσωπευτική μέρα στην κατασκήνωση; Ξύπνημα γύρω στις 8, προσωπική υγιεινή, πρωινό, φροντίδα προσωπικών αντικειμένων και σκηνής και μετά παιχνίδι, παιχνίδι, παιχνίδι! Υπάρχουν μέρες με θεματικά ομαδικά παιχνίδια, όπως «Ινδιάνοι-καουμπόηδες», «Μυστήρια στο Πεκίνο» και όλη η κατασκήνωση «μεταμορφώνεται» ανάλογα με το θέμα. Αλλά και μουσικές, χορευτικές και θεατρικές βραδιές, πορείες στο δάσος, σινεμαδάκι…
Είμαι άνθρωπος που λατρεύει την κατασκήνωση και που κάθε καλοκαίρι μαζί με τα παιδιά μου «κουβαλάω» κι ένα τσούρμο παιδιά φίλων. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς κατασκήνωση.
Αστεία περιστατικά; Ενα βράδυ που μαζί με τα παιδιά βγάλαμε έξω από τη σκηνή το κρεβάτι του ομαδάρχη, μαζί με τον ομαδάρχη ο οποίος κοιμόταν!
Το πρωί ξύπνησε στο ύπαιθρο νομίζοντας ότι είχε υπνοβατήσει. Θυμάμαι μια ομάδα κοριτσιών να κρύβει όλα τα παπούτσια μιας ομάδας αγοριών και μετά τα αγόρια έπρεπε να συμμετάσχουν σε ένα κυνήγι θησαυρού (που είχαν στήσει μόνα τους τα κορίτσια) για να βρουν τα παπούτσια τους. Εχει τύχει να στήσουμε μια μέρα «άνω-κάτω», όπου όλοι οι εργαζόμενοι άλλαξαν πόστο (ο ναυαγοσώστης στη θέση του μάγειρα, ο αρχηγός σε θέση ομαδάρχη) και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στήθηκε στη μέση της κατασκήνωσης (με την ανάλογη μουσική υπόκρουση)!
Τι τους αρέσει, τι θα άλλαζαν
Γονείς και παιδιά «βαθμολογούν» την εμπειρία της κατασκήνωσης
Ιωάννα, 47 ετών
«Εχω στείλει την κόρη μου μία φορά μέχρι τώρα, κυρίως γιατί το ζητούσε η ίδια. Το θεώρησα καλή λύση να περάσει τρεις εβδομάδες ωραία και με άλλα παιδιά και όχι στην Αθήνα, καθώς εγώ δουλεύω τους δύο από τους τρεις μήνες των διακοπών της. Εγώ, ως παιδί, έχω πάει μία φορά, μόνο, με τους Οδηγούς και είχα περάσει πολύ όμορφα. Μου αρέσει το ότι τα παιδιά ανεξαρτητοποιούνται και διασκεδάζουν. Δεν θα άλλαζα κάτι. Διαλέγει κάποιος την κατασκήνωση που ταιριάζει στο παιδί του. Υπάρχουν πολλές επιλογές».
Μιχάλης, 55 ετών
«Εχω εμπειρία μόνο από κατασκηνώσεις στο εξωτερικό. Οι γονείς μου με έστελναν στην Ελβετία, στη Γαλλία ή στην Αγγλία, κάθε καλοκαίρι, για τουλάχιστον ένα μήνα και… ξεχνούσαν να με πάρουν πίσω. Οχι ότι έχω παράπονο. Μάθαινα καλύτερα ξένες γλώσσες, αλλά τότε δεν το εκτιμούσα. Πήγαινα με τον αδελφό μου και δεν γνωρίζαμε άλλα παιδιά. Με τον καιρό, άρχισα να συνηθίζω στην ιδέα της συγκατοίκησης με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες. Ηταν σαν μια μικρογραφία στρατιωτικής ζωής με λιγότερο απαιτητικό ωράριο».
Ελένη, 44 ετών
«Στέλνω τον γιο μου στην κατασκήνωση για να ανεξαρτητοποιηθεί και να περάσει καλά με συνομηλίκους του. Η δική μου εμπειρία; Δεν με άφηναν οι γονείς μου να πάω. Τι μου αρέσει στην κατασκήνωση; Τα αθλήματα, οι δραστηριότητες και πολλές επιλογές για απασχόληση. Τι θα άλλαζα; Τις εγκαταστάσεις, το φαγητό, ιδίως το πρωινό!»
Κώστας, 49 ετών
«Δουλεύω πολύ τα καλοκαίρια και δεν θα μπορούσα να έχω τον γιο μου στην Αθήνα να περιμένει πότε θα έρθει ο Αύγουστος. Δεν είχε ξαναφύγει ποτέ από το σπίτι. Μέσα σε μία εβδομάδα είχε μάθει να στρώνει τραπέζι, να διπλώνει τα ρούχα του, να κάνει καινούργιες φιλίες, να βγαίνει από το καβούκι του, να διεκδικεί. Τόσο που ανησύχησα όταν, στο πρώτο επισκεπτήριο, μας χαιρέτησε με τη μητέρα του για πέντε λεπτά και μετά δεν τον ξαναείδαμε…»
Αλίκη, 12 ετών
«Στην κατασκήνωση μου αρέσει που είμαστε όλοι μαζί και κάνουμε πράγματα τα οποία μας χαροποιούν, μας διασκεδάζουν και μας… ξεκολλάνε από μια οθόνη. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν η ουρά που κάνουμε στα ντους κάθε μεσημέρι και το όχι και τόσο συμπαθητικό σάντουιτς που τρώμε στη θάλασσα το πρωί».
Αριστοτέλης, 11 ετών
«Μου αρέσει το ότι είμαι με άλλα παιδιά και δεν έχω τους γονείς μου να μου θυμίζουν συνεχώς τις υποχρεώσεις μου. Δεν θα άλλαζα τίποτα, γιατί η κατασκήνωση πρέπει να είναι απλή. Αν ήμουν ομαδάρχης, θα έβαζα τα παιδιά να παίζουν μπάσκετ όλη την ημέρα. Τι ζητάω συνήθως την ημέρα που έχω επισκεπτήριο; Σοκολάτες, μπισκότα και τσιπς!»
Ασπασία, 12 ετών
«Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στην κατασκήνωση είναι ότι παίζουμε παιχνίδια στο βουνό και ότι όλες οι βραδιές είναι διαφορετικές. Το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι κάνουμε “ντου”, δηλαδή φάρσες, στα αγόρια της ηλικίας μας. Το μόνο που με ενοχλεί λίγο είναι το πρωινό. Δεν είναι καθόλου νόστιμο. Ευτυχώς, παίρνω μαζί μου μπάρες δημητριακών. Αν ήμουν ομαδάρχισσα για μία ημέρα, θα άφηνα τα παιδιά το πρωί να κοιμηθούν πιο πολύ».
Λουίζα, 6 ετών
«Το καλύτερο σε μια κατασκήνωση είναι ότι είσαι με άλλα παιδιά και έχεις πολλές δραστηριότητες. Το μόνο που δεν αντέχω είναι που ξυπνάμε τόσο νωρίς. Κατά τα άλλα, δεν θα άλλαζα τίποτα. Τι ζητάω από τη μαμά και τον μπαμπά όταν έρχονται να με δουν; Τσιπς, καθαρά ρούχα και γλυκά. Α, και γάλα».
Λόλα, 10 ετών
«Εχω αρκετούς φίλους και περνάμε τέλεια. Δεν μου αρέσει που ανταγωνιζόμαστε σε παιχνίδια με τους μεγαλύτερους. Αν ήμουν ομαδάρχισσα, θα προσπαθούσα να τους κάνω όλους χαρούμενους! Κάθε Κυριακή ζητάω από τους γονείς μου να μου φέρουν τσιπς, γλειφιτζούρια, σαμπουάν, κοντίσιονερ, αφρόλουτρο, καραμέλες…»
Summer camp ή summer school;
Σκεφτήκατε ποτέ να στείλετε το παιδί σας σε summer school εκτός Ελλάδας; Δεν είναι μόνο ότι θα το βοηθήσετε να βελτιώσει το επίπεδο των Αγγλικών του ή των Γαλλικών του, όποιας γλώσσας έχετε επιλέξει να μάθει από νωρίς, αλλά και γιατί το ίδιο έτσι εξελίσσεται, ξεφεύγει από το καθημερινό πρόγραμμα του σχολείου, έρχεται σε επαφή με συνομήλικα παιδιά από διαφορετικές κουλτούρες, δικτυώνεται, συνδυάζει την αγαπημένη του ξένη γλώσσα με σπορ και άλλες δραστηριότητες που το προετοιμάζουν για το μέλλον.
Ανεξάρτητα από το αν ο γιος σας, η κόρη σας θέλουν να γίνουν γιατροί, δάσκαλοι ή αστροναύτες, το να διδαχθούν μια ξένη γλώσσα το καλοκαίρι σε ένα δοκιμασμένο στο χρόνο summer school στην Ευρώπη ή εκτός μπορεί να βοηθήσει αργότερα ακόμη και στην επιλογή του πανεπιστημίου. Το παιδί συνήθως διατηρεί -αφού επιστρέψει- την επαφή του με τα παιδιά που γνώρισε εκεί και αποκτά αυτομάτως μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και άνεση. Και αυτό θα φανεί. Αν όχι αμέσως, σίγουρα στην πρώτη του συνέντευξη στις προφορικές εξετάσεις για ένα δίπλωμα και αργότερα για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.
Οταν έρχεσαι σε επαφή καθημερινά με μια διαφορετική κουλτούρα, διαβάζεις οδηγίες, παραγγέλνεις φαγητό, κουβεντιάζεις με ντόπιους, δεν μπορείς παρά να ενταχθείς κι εσύ σε μια νέα πραγματικότητα. Σκεφτείτε ότι θα πηγαίνει εκδρομές, θα κάνει επισκέψεις σε μουσεία, γκαλερί και αξιοθέατα, συλλέγοντας νέες εικόνες κάθε μέρα.
Οπότε γιατί να στείλουμε τα παιδιά μας σε ένα summer school; Για να αποκτήσουν μεγαλύτερο λεξιλόγιο σε μια ξένη γλώσσα. Για να κάνουν καινούργιους φίλους. Για να γίνουν πιο επικοινωνιακά. Για να «ανοίξουν» το βλέμμα τους. Για να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Για να γίνουν πιο ανεξάρτητα. Για να αισθανθούν ελεύθερα. Για να ξεκολλήσουν από τα διάφορα gadgets, που αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Για να δικτυωθούν από μικρή ηλικία και να χτίσουν φιλίες για μια ζωή.
Ο δεκάλογος του γονέα …που στέλνει το παιδί του σε κατασκήνωση
1. Πηγαίνετε στην κατασκήνωση για… ρεπεράζ πολύ πριν από την πρώτη μέρα, για να σας ξεναγήσουν. Κουβεντιάστε το πρόγραμμα, για να ακούσει το παιδί και να είναι ενήμερο για καθετί. Και όταν φτάσετε εκεί για να το αφήσετε και οι υπεύθυνοι θα σας κατευθύνουν στους κοιτώνες, προσπαθήστε να μην δείξετε το άγχος σας στο παιδί σας. Βοηθήστε το να οργανωθεί, χωρίς να το παρακάνετε, και φύγετε όσο γίνεται πιο γρήγορα. Μην κάνετε, δηλαδή, ούτε σαν κυνηγημένος ούτε σαν να πρόκειται να διανυκτερεύσετε κι εσείς εκεί! Η κατασκηνωτική ζωή ξεκινά μόλις οι γονείς αποφασίσετε να πείτε για λίγες ημέρες «αντίο».
2. Μη γεμίσετε τις τσάντες των παιδιών σας με ρούχα. Ετσι κι αλλιώς θα τα ανανεώνετε κάθε εβδομάδα. Για καλό (και για κακό) σημειώστε το όνομα του παιδιού με ανεξίτηλο μαρκαδόρο στις ετικέτες των ρούχων και στα υπόλοιπα προσωπικά αντικείμενα. «Better safe than sorry».
3. Πείτε «ναι» στους φίλους. Η προσαρμογή θα είναι πιο ήπια αν το παιδί πάει στην κατασκήνωση παρέα με μια φίλη, έναν φίλο, κι ας μην είναι ο κολλητός του. Αν και ακόμη κι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί άριστα να προσαρμοστεί και μόνο του. Μόλις αποχωρήσουν οι γονείς, κορίτσια και αγόρια γίνονται μια ομάδα. Ή μάλλον δύο…
4. Πείτε «όχι» στους «διδακτισμούς», στα «πρέπει» και στις ιστορίες για… αγρίους. Ακόμη κι αν εσείς ως παιδιά δεν μείνατε ποτέ σε σκηνές ή κοιτώνες, μπορείτε να βρείτε φίλους ή ακόμη καλύτερα φίλους των παιδιών σας με τέτοιου είδους εμπειρίες, για να μοιραστούν εικόνες και στιγμιότυπα της καθημερινότητάς τους στην κατασκήνωση με τα παιδιά σας. Μην ξεχνάτε, άλλωστε, ότι η πρώτη φορά δεν είναι εύκολη ποτέ και για κανέναν.
5. Πείτε «όχι» σε υποσχέσεις που δεν μπορείτε να τηρήσετε, όπως «θα βλεπόμαστε κάθε μέρα», «θα είμαι συνέχεια κοντά σου» ή «θα έρθω να σε πάρω ό,τι ώρα με θελήσεις». Μην το κάνετε να θεωρήσει εφικτά πράγματα ανέφικτα. Δεν θα του κάνετε καλό.
Η κατασκήνωση ακολουθεί συγκεκριμένο πρόγραμμα, ρουτίνα ασφαλείας, υπάρχουν όρια και κανόνες και εμείς είμαστε οι πρώτοι που θα πρέπει να τα σεβαστούμε.
6. Μην ξεχάσετε την οδοντόβουρτσα. Ακόμη καλύτερα, δώστε στο παιδί σας δύο οδοντόβουρτσες σε δύο διαφορετικά νεσεσέρ και αντίστοιχες τσάντες.
7. Πείτε «ναι» στα τηλεφωνικά ραντεβού σας. Φροντίστε να είστε συνεπείς σε επισκεπτήρια και στην επικοινωνία σας μία φορά την ημέρα. Υπάρχουν γονείς που εξαφανίζονται και άλλοι που το παρακάνουν, επιμένοντας να αναζητούν από τα μεγάφωνα τα παιδιά τους με κάθε ευκαιρία, όλες τις ώρες της ημέρας, έστω και από μακριά.
8. Οσο κι αν επιμένουν, καλό θα είναι να αφήσουν πίσω τους τις ηλεκτρονικές συσκευές. Η κατασκήνωση γίνεται η καλύτερη αφορμή για «αποτοξίνωση» από τις βλαβερές συνέπειες της τεχνολογίας.
9. Οι ακριβές συνήθειες και οι ιδιοτροπίες, εξάλλου, φρόνιμο είναι να μείνουν επίσης στο σπίτι.
10. Μην ανησυχείτε αν το παιδί δεν σας παίρνει τηλέφωνο. Θυμάστε την έκφραση «no news is good news»; Τα παιδιά σε μια κατασκήνωση ακολουθούν όλα το ίδιο πρόγραμμα, έχουν συγκεκριμένες ώρες που μπορούν να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους και το τελευταίο πράγμα που έχουν διάθεση -και χρόνο- να κάνουν είναι να σας αναλύσουν πώς πέρασαν το προηγούμενο βράδυ και, το κυριότερο, τι έφαγαν ή πώς είναι ο καιρός εκεί. Επίσης προσπαθήστε να αποφύγετε να τα ρωτάτε κάθε μέρα αν φορούν αντηλιακό τη μέρα, ζακέτα τη νύχτα και φυσικά αν σκεπάζονται κι αν βάζουν αντικουνουπικό!
