Στις 09.30 το πρωί της Πέμπτης ο καύσωνας έχει ήδη αρχίσει να δείχνει τις διαθέσεις του. Η πόλη «κοχλάζει» όμως μέσα στην αίθουσα της Λέσχης Φιλίας «Η Ανάληψη του Κυρίου» στον Νέο Κόσμο, η κατάσταση είναι δροσερή και όχι μόνο από άποψη θερμοκρασίας. H χαρά πλημμυρίζει την αίθουσα.
Μέσα σε έναν πολύ περιποιημένο χώρο με βαζάκια γεμάτα λουλούδια, πολύχρωμους καναπέδες και κεντητά τραπεζομάντιλα στα τραπέζια, 30 μέλη της λέσχης συζητούν σε ζωηρό τόνο, ανταλλάσσουν νέα και αστεία.
Νιώθουν αδημονία και αυτή διαγράφεται στα πρόσωπά τους. Σήμερα είναι η μέρα της καλοκαιρινής γιορτής της λέσχης και όσα μέλη συμμετέχουν στις καλλιτεχνικές ομάδες, έχουν ετοιμάσει πολλά δρώμενα που ανυπομονούν να παρουσιάσουν στους φίλους τους.
Ο Γιώργος Ψυχογιός, 76 ετών, έχει πάρει ήδη θέση σε μία από τις πολλές καρέκλες που έχουν τοποθετηθεί μπροστά από τη «σκηνή» όπου θα παρουσιαστεί η «Μαντάμ Σουσού», παράσταση που έχει ετοιμάσει η θεατρική ομάδα της λέσχης. «Ερχόμαστε στη λέσχη από το 2010» μας λέει έχοντας περάσει προστατευτικά το χέρι του πάνω από τον ώμο της συζύγου του, Φωτεινής Ψυχογιού, 73 ετών. «Μία πάμε εκδρομές, μία σε κάποια συνεστίαση. Βλέπουμε κι όσα ετοιμάζουν οι άλλοι φίλοι μας εδώ. Τώρα ετοιμαζόμαστε για ένα τετραήμερο ταξίδι στη Βουλγαρία» λέει με καμάρι για όσα διοργανώνει η λέσχη.
Ολοι όσοι βρίσκονται στην αίθουσα έχουν ντυθεί ειδικά για αυτήν την ξεχωριστή περίσταση. Η Χρυσαυγή Νικολαΐδου, 76 ετών, είναι η εκπρόσωπος των μελών της λέσχης, τα οποία φτάνουν τα 300 στον αριθμό. Η συγκεκριμένη λέσχη είναι από τις πιο πολυπληθείς ανάμεσα στις 25 που λειτουργούν στον Δήμο της Αθήνας. Η κ. Νικολαΐδου φοράει σήμερα τα αγαπημένα της κοσμήματα με τα λευκά μαργαριτάρια και τα ειδικά παπούτσια του χορού. Εχει λίγη αγωνία για τη γιορτή, αν και είναι από τα πιο παλιά μέλη της λέσχης.
«Μόλις δημιουργήθηκε η λέσχη πριν από 16 χρόνια, πρότεινα σε μια φίλη μου από τη γειτονιά να έρθουμε να τη δούμε. Από περιέργεια. Εκτοτε, έρχομαι κάθε μέρα. Ο σύζυγός μου πέθανε το 2010 και τα παιδιά μου παντρεύτηκαν, έκαναν τη δική τους οικογένεια. Με κάτι πρέπει να ασχοληθείς. Αν δεν ερχόμασταν εδώ, θα είχαμε πάθει κατάθλιψη» περιγράφει.
Η κ. Νικολαΐδου μας λέει πως καθημερινά δίνουν το «παρών» στη λέσχη 70 με 80 άτομα: «Οι άνδρες, μετά βίας φτάνουν το 1/3 των μελών. Προτιμούν το καφενείο με τους φίλους, δεν τους αρέσουν οι πολλές δραστηριότητες, όμως εμάς, τις γυναίκες, μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανές».
Η κ. Νικολαΐδου συνοψίζει την πορεία της μέσα σε λίγα λόγια: «Είμαι από την Καλαμάτα. Ηρθα στην Αθήνα όταν ήμουν 22 χρονών. Δεν κατάφερα να τελειώσω τις σπουδές μου στη Νομική Θεσσαλονίκης που πέρασα, δεν μπορούσα να πηγαινοέρχομαι από την Αθήνα. Κι αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα να τελειώσω τις σπουδές μου, ξεκίνησα να εργάζομαι στην τράπεζα. Μετά άρχισα να σπουδάζω… παντρευτική».
«Μαντάμ Σουσού» και «Απόψε στις ακρογιαλιές»
Λίγο πριν ο δείκτης του ρολογιού δείξει 11, τα μέλη μέσα στην αίθουσα έχουν ξεπεράσει τα 100, με την ανυπόφορη ζέστη να μονοπωλεί την κουβέντα. Η πόλη είναι ήδη καμίνι, αλλά αυτή η αίθουσα είναι ένας μικρός αυτόνομος κόσμος με ιδανική θερμοκρασία και πολλά χαμόγελα.
Η συγκεκριμένη λέσχη είναι μία από τις επτά κλιματιζόμενες αίθουσες που ο Δήμος Αθηναίων καλεί όλους τους πολίτες που το επιθυμούν, να επισκέπτονται τις ημέρες με πολύ υψηλή θερμοκρασία, από τις 09.00 ως τις 21.00.
Συνήθως, οι επτά Λέσχες του δήμου που διαθέτουν κλιματιζόμενη αίθουσα δεν γεμίζουν με κόσμο. «Χθες οι πολίτες έφτασαν τους 25» σημειώνει η Ολγα Δούρου, αντιδήμαρχος Ενεργού Γήρανσης και Λεσχών Φιλίας. Οπως μας λέει, τις ημέρες του καύσωνα εμφανίζονται πάρα πολλά μέλη στις λέσχες και κάθονται περισσότερη ώρα από το συνηθισμένο.
Πίσω στο ευφρόσυνο κλίμα που επικρατεί στην αίθουσα, η Ευγενία Μαρνέλλου, υπεύθυνη λειτουργίας της λέσχης, εξηγεί στην «Κ» πως η παράσταση που θα παρουσιάσουν τα μέλη της θεατρικής ομάδας ετοιμάστηκε μέσα σε δύο μόλις εβδομάδες.
«Ενα μέλος μας, η Μαρία Αρμάγου, η οποία εργαζόταν ως εκπαιδευτικός πήρε το βιβλίο του Ψαθά και το διασκεύασε σε θεατρικό φτιάχνοντας τους διαλόγους. Στην παράσταση παίζουν 12 μέλη μας κι εγώ κάνω την υποστήριξη του ήχου».
«Σαν παιδιά στο σχολείο»
Στις καρέκλες όπου έχουν βολευτεί τα μέλη της χορωδίας, ο Αριστείδης Λούβρος ανατρέχει στους στίχους των τραγουδιών που θα ερμηνεύσει η ομάδα της χορωδίας και παράλληλα μας λέει δύο λόγια για τη δική του πορεία: «Πηγαίνω στα 68. Η δουλειά μου ήταν ταπετσέρης σαλονιών. Στη λέσχη έρχομαι τα τελευταία πέντε χρόνια. Η σύζυγός μου έφυγε από τη ζωή πριν από τρία χρόνια. Είχαμε ξεκινήσει να ερχόμαστε εδώ μαζί. Αυτή με έβαλε στη χορωδία. Σήμερα θα τραγουδήσω μαζί με τους υπόλοιπους φίλους “Το καραβάκι” του Θεοδωράκη, το “Απόψε στις ακρογιαλιές” του Τσιτσάνη κ.ά.»
Οι φιλενάδες κρατούν smartphones, τραβούν ομαδικές φωτογραφίες και σέλφι και τις ανεβάζουν στους λογαριασμούς τους στα σόσιαλ μίντια.
Λίγο πριν την έναρξη της γιορτής, οι συζητήσεις ανάμεσα στις παρέες έχουν ανάψει. Οι περισσότερες παρέες είναι γυναικείες. Οι φιλενάδες κρατούν smartphones, τραβούν ομαδικές φωτογραφίες και σέλφι και τις ανεβάζουν στους λογαριασμούς τους στα σόσιαλ μίντια.
«Κάνουμε πολλές δραστηριότητες μέσα στην εβδομάδα. Το πρόγραμμα είναι γεμάτο» μας λέει με τη δυνατή της φωνή η Ανδρομάχη Καγιά και αρχίζει να τις απαριθμεί: «Κάθε Δευτέρα στις 09.30 έχουμε χορωδία. Την Τρίτη έχουμε μάθημα λογοτεχνίας και γυμναστικής. Φτιάξαμε και λέσχη ανάγνωσης. Διαβάζουμε ποίηση αλλά και ξένους λογοτέχνες. Αυτήν την περίοδο διαβάζουμε το βιβλίο “Τα αστέρια του Σίντι Μούμεν”. Κάθε Τετάρτη έχουμε μάθημα αυτοάμυνας αλλά και ψυχολογική ενδυνάμωση. Τις Πέμπτες έχουμε μάθημα Ιστορίας-Λαογραφίας και μάθημα χορού. Σαν να είμαστε παιδιά στο σχολείο, φαντάσου το».
Και εκτός από παιδιά είναι και μέλη μιας νέας, δεύτερης, οικογένειας. «Αδελφές» όπως λέει η κ. Καγιά. «Πριν από λίγες ημέρες έπαθε μια φίλη μας εγκεφαλικό και η Ευγενία (σ.σ. η υπεύθυνη της λέσχης, κ. Μαρνέλλου) με τον σύζυγό της, έτρεξαν αμέσως σπίτι της και μετά και στο νοσοκομείο να τη βοηθήσουν. Είναι καθησυχαστικό να ξέρουμε ότι έχουμε στήριξη αυτές τις δύσκολες στιγμές».
