Ηταν 8 Νοεμβρίου του 2007. Οπως κάθε Νοέμβριο, έτσι και εκείνη τη χρονιά υψηλόβαθμη ελληνική αποστολή από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, υπό τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργο Αλογοσκούφη, επισκέπτεται τη Νέα Υόρκη. Ο λόγος είναι πάντοτε ο ίδιος: συνομιλίες με τραπεζίτες, διαπραγματεύσεις με επενδυτές.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε πληροφορηθεί, αφενός για την παρουσία της ελληνικής αποστολής και αφετέρου για την αναζήτηση επενδυτών για την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Δίχως να χάσει ευκαιρία, ζητεί συνάντηση με τον υπουργό και τους συνεργάτες, όπως λένε στην «Κ» πηγές που συμμετείχαν σε εκείνο το ταξίδι.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε πληροφορηθεί αφενός για την παρουσία της ελληνικής αποστολής και αφετέρου για την αναζήτηση επενδυτών για την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού.
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης είχε αρχικώς ζητήσει η συνάντηση να γίνει στο ξενοδοχείο όπου διέμεναν ο ίδιος και οι συνεργάτες του, ωστόσο ο Ντόναλντ Τραμπ επέμενε η συνάντηση να γίνει στο Trump Tower στο κέντρο του Μανχάταν, όπερ και εγένετο.
Ο Ελληνοαμερικανός αρχιτέκτονας και το… μη business plan
Τον επανεκλεγέντα πλέον πρόεδρο των ΗΠΑ συνόδευε, πλην των δικηγόρων του, ο Ελληνοαμερικανός αρχιτέκτονας Κώστας Κονδύλης (1940-2018), ο οποίος είχε έως τότε συνεργαστεί στενά με τον Ντόναλντ Τραμπ, σχεδιάζοντας για λογαριασμό του ουρανοξύστες όπως το Trump World Tower, το Trump International Hotel and Tower και τα Silver Towers. Δικής του εμπνεύσεως ήταν και κτίρια της κατασκευαστικής Τραμπ στο Λας Βέγκας. Μάλιστα, ήταν ο ίδιος που είχε κληθεί να παρουσιάσει σχέδια για το Ελληνικό και την παραλιακή ζώνη του Αγίου Κοσμά.
Κι ενώ στην αρχή ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν πρόσχαρος και ευγενής, όταν τα μέλη της ελληνικής αποστολής του έθεσαν τα προβλήματα της πρότασής του, άρχισε να σκοτεινιάζει.
Εντούτοις, ο φάκελος που είχε παρουσιάσει στην ελληνική αποστολή, όπως μας μεταφέρεται χαρακτηριστικά, δεν έπεισε, ενώ και τα αρχιτεκτονικά σχέδια ήταν, πιθανώς, κάποιες ιδέες βασισμένες σε προηγηθέντα εγχειρήματα στο Λας Βέγκας.
Κι ενώ στην αρχή ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν πρόσχαρος και ευγενής, όταν τα μέλη της ελληνικής αποστολής του έθεσαν τα προβλήματα της πρότασής του αλλά και το γεγονός ότι οι ουρανοξύστες και τα καζίνο που πρότεινε είναι αδύνατον να γίνουν πράξη, λόγω του πολεοδομικού ρυθμιστικού πλαισίου της Ελλάδας, ο επανεκλεγείς Αμερικανός πρόεδρος άρχισε να σκοτεινιάζει.
«Πίστευε ότι θα μας πείσει μόνο με το όνομά του»
Οπως λέγεται, δε, η αίσθηση των μελών της ελληνικής αποστολής ήταν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ ήθελε να υπογράψει ένα μνημόνιο κατανόησης με την κυβέρνηση, προκειμένου να αποπειραθεί να συγκεντρώσει χρήματα από άλλους επενδυτές, εξοικειωμένους με τους ουρανοξύστες και τα καζίνο. Ετσι, η συνάντηση εκείνη δεν ήταν διόλου παραγωγική. «Πίστευε ότι θα μας πείσει μόνο με το όνομά του», λέει άνθρωπος με γνώση εκείνων των συνομιλιών.
Στο τέλος, έπειτα από μία ώρα συνομιλιών, αφού πείσθηκαν, από τη μία, η ελληνική πλευρά ότι δεν της προτείνεται κάτι αξιοποιήσιμο και, από την άλλη, η πλευρά Τραμπ ότι δεν θα περάσει το δικό της, ο δισεκατομμυριούχος των κατασκευών έκλεισε την κουβέντα με ένα «δεν θέλω τελικά να επενδύσω στην Ελλάδα».
Προσπάθεια 2.0
Βέβαια, ως απεδείχθη, δεν το εννοούσε. Πέντε χρόνια αργότερα, το 2012, όταν στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων είχαν καταφτάσει οι φάκελοι υποψηφιοτήτων επενδυτών για το Ελληνικό, ανάμεσα σε αυτούς ήταν και από την Trump International. Τα πράγματα, όμως, έμελλε και πάλι να περιπλακούν, όπως δείχνουν δημοσιεύματα του Τύπου της εποχής.
Ο φάκελος της υποψηφιότητας της εταιρείας συμφερόντων Τραμπ ήταν ελλιπής, σε βαθμό που δεν είχε κατατεθεί σαφές επιχειρηματικό σχέδιο της αξιοποίησης.
Ο φάκελος της υποψηφιότητας της εταιρείας συμφερόντων Τραμπ ήταν ελλιπής –σε βαθμό που δεν είχε κατατεθεί σαφές επιχειρηματικό σχέδιο της αξιοποίησης–, παρότι, όπως φημολογείτο, στενοί του συνεργάτες είχαν επισκεφθεί το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και τη γύρω περιοχή, ώστε να κρίνουν ιδίοις όμμασιν αν επρόκειτο περί επενδυτικής ευκαιρίας.
Ετσι, ο φάκελος της Trump International, παρά τα αιτήματα περί παράτασης της κατάθεσης των δικαιολογητικών για τον διεθνή διαγωνισμό, δεν πέρασε στη δεύτερη φάση, όπως γράφουν ρεπορτάζ της περιόδου. Ετσι κι αλλιώς, βρισκόμασταν στον Μάιο του 2012 και τον Ιούνιο επρόκειτο να διεξαχθούν εκλογές, με το ΤΑΙΠΕΔ να αποφασίζει να «παγώσει» κάθε διαδικασία.
