ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Ό​​ταν ταξιδεύεις είσαι εκτεθειμένος στο απρόβλεπτο. Οι αεροπορικές μετακινήσεις έχουν πυκνώσει τόσο πολύ που φαίνεται σχεδόν αδύνατον να μην υπάρχουν ανατροπές και καθυστερήσεις.

Σαν να προφέρει τα λόγια ενός άλλου. Σαν να πρόκειται για τον ντουμπλέρ του πρωταγωνιστή.

Το «Florida Project» παρουσιάζει ό,τι, συνήθως, «δεν φαίνεται στο αμερικανικό σινεμά».

​Πόσο σοβαρό είναι να έχει έλλειψη από σεντόνια ένα δημόσιο νοσοκομείο; Να ζητάει ο νοσηλευτής από τον ασθενή να φέρει από το σπίτι του; 

Οι ανάπηρες, ανήμπορες, σχέσεις αναπαράγονται αενάως, οι σιωπές πολλαπλασιάζονται, η έλλειψη αγάπης δεν μπορεί να υποκατασταθεί.

Οπως έγραψε ο Κράξτον, σε μια επιστολή του: «Οι άνθρωποι μπορούν να φτιάξουν σπίτια, αλλά τα σπίτια δεν μπορούν να φτιάξουν ανθρώπους».

Ποια είναι η στιγμή της αλήθειας στην «Αλκηστη» του Ευριπίδη και υπάρχει αυτή η στιγμή;

Κατά έναν τρόπο, που δεν μπορώ να εξηγήσω παρά μόνο να περιγράψω, «Η Δημοκρατία στην Αμερική», η νέα παραγωγή του Ρομέο Καστελούτσι την οποία φιλοξένησε το Φεστιβάλ Αθηνών, με πήγε πίσω, στο 2009, και στην τριλογία «Κόλαση, Καθαρτήριο, Παράδεισος».

Παρακολουθώντας  την έκθεση «Tomorrows» στη Διπλάρειο Σχολή, στην οποία εικαστικοί, αρχιτέκτονες και ντιζάινερς «πλάθουν διαφορετικές ιστορίες για πιθανούς αυριανούς τόπους», σε κυκλώνει το αναμενόμενο αίσθημα αμηχανίας. 

Μέσα από αναπάντεχες «συμβιώσεις» και μετατοπίσεις κτίζονται ή διαλύονται οι νέες γλώσσες στην τέχνη.

Η «Αφιξη» αποτυπώνει τον φόβο και τον κίνδυνο από την παγκόσμια ασυνεννοησία, έχοντας ως καύσιμο την ένταση της εσωτερικής αρρυθμίας.

Χωρίς να μετράμε ληξιπρόθεσμες οφειλές και ελλείμματα, χωρίς να μετράμε πισωγυρίσματα και ανατροπές.