ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Εγγράφεται ως μνήμη ό,τι αποτελεί δοξαστικό του έθνους, των κατορθωμάτων του λαού και των παθών του.

Η κανονικότητα δεν αποκαθίσταται ούτε με ΜΚΟ ούτε με αλληλεγγύη. Ο δημόσιος χώρος χρειάζεται την υποστήριξη επίσημων φορέων του κράτους.

Αν οι μισθοί των γονιών προσδιόριζαν τη μόρφωση και την ανέλιξη των παιδιών τους, σε ποια τάξη θα ανήκουν αυτά μελλοντικά;

Οταν οι δομές ψυχικής υγείας εξασθενούν, το δίχτυ ασφαλείας μιας κοινωνίας διαλύεται.

Μέσα σε μια κοινωνία απόλυτης απομάγευσης, με τον σαρκασμό να εκτοπίζει την ελπίδα, ο κυνισμός καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο.

Τα θέλω συνοδοιπορούν με τα μπορώ σε μια διαδρομή όλο και πιο τρυφερή, σχεδόν συντροφική.

Εάν κάτι μπορεί να προσφέρει ένας προικισμένος σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους, είναι πλούσια ζωή σε οικονομική συσκευασία.

Κάθε αποτυχία της πολιτικής να εφαρμόσει λύσεις παρήγαγε εκτός από θυμό, απογοήτευση, κόπωση, ματαίωση και διάψευση, εκτρέφοντας κυνισμό και απαξίωση.

Οι ήρωες της ταινίας, θεατές και θεώμενοι, σε συνθήκες πειράματος. Πόση πραγματικότητα μπορούν να αντέξουν;

Η χώρα με την οποία συχνά συγκρινόμαστε έκανε ένα άλμα εξωστρέφειας, παραμερίζοντας εθνικά και φοβικά σύνδρομα.

​​Αλλιώτικο αυτό το καλοκαίρι. Σκιασμένα πρόσωπα και τοπία. Δεν έχει να κάνει με τον λαμπερό ήλιο ή τα αιγαιοπελαγίτικα χρώματα. 

Μία εβδομάδα μετά την παράσταση της «Νέκυιας», από το θέατρο Νο της Ιαπωνίας, στην Επίδαυρο, έχει απομείνει μέσα μου ένας ήχος, σαν θρόισμα. Oπως ένα γυμνό πέλμα που πατάει ελαφριά πάνω σε ξερά φύλλα.