ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Ξεπερνάει τα 9 δισ. ευρώ η ρευστότητα που θα έχει διοχετευθεί σε επιχειρήσεις έως τα τέλη του χρόνου μέσα από κεφάλαια κίνησης που χορηγούν οι εμπορικές τράπεζες με τη στήριξη της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.

Τη θεσμοθέτηση μιας νέας διυπηρεσιακής μονάδας ελέγχου της αγοράς, αλλά και την παροχή κινήτρων για την υλοποίηση προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης το οποίο ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή.

Ο αναπτυξιακός νόμος αποτελεί όπως είναι γνωστό ένα από τα βασικά εργαλεία για την προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων σε μια χώρα. Συνήθως έχει ευρύτατη επιρροή στον επιχειρηματικό κόσμο, αποτυπώνει τις εκάστοτε πολιτικές και τους στόχους της αναπτυξιακής διαδικασίας της χώρας, σχηματοποιώντας τα αντίστοιχα επενδυτικά κίνητρα.

Πιο ήπια ύφεση βλέπει για την Ελλάδα το 2020 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις νέες θερινές προβλέψεις της που μόλις δημοσιεύθηκαν. Το ελληνικό ΑΕΠ, σύμφωνα με την Κομισιόν, θα συρρικνωθεί κατά 9% φέτος, αντί εκτίμησης για ύφεση 9,75% στις εαρινές προβλέψεις προ δύο μηνών. Αντίστοιχα χαμηλότερη είναι η πρόβλεψη για την ισχύ της ανάκαμψης το 2021. 

H Ευρωπαϊκή Επιτροπή μείωσε την πρόβλεψη της για την ανάπτυξη της Ελλάδας για το 2018 στο 1,9% από το 2,5% που βρισκόταν στην προηγούμενη χειμερινή της πρόβλεψη. Η υποβάθμιση αυτή οφείλεται στην μικρότερη ανάπτυξη από αυτή που αναμενόταν για το 2017.

Η Ελλάδα ανακοίνωσε αύξηση της παραγωγής κατά 0,3% κατά το δεύτερο τρίμηνο, σε αντίθεση με τις προβλέψεις για μείωση 0,2%.

Το νομοσχέδιο συντάχθηκε υπό την ανάγκη της κυβέρνησης να εξαγνιστεί από την αύξηση ΦΠΑ στο 24%, την προκαταβολή φόρου στο 100%, την αύξηση φορολογίας για τις επιχειρήσεις στο 29%, την απελευθέρωση της αγοράς των κόκκινων δανείων και την αύξηση εργοδοτικών εισφορών. Όμως καταλήξαμε σε ένα σχέδιο νόμου στο οποίο δεν έλαβε κανένας υπόψη τις επιτυχίες και αποτυχίες των προηγούμενων αναπτυξιακών ενώ η σχέση μεταξύ του επιδιωκόμενου στόχου (ποιος να είναι άραγε αυτός;) και των μέσων είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Η ανάπτυξη δεν έρχεται με ένα νόμο, όσα άρθρα και προβλέψεις αν αυτός έχει, ή καταργεί. Οφείλει να διαμορφωθεί, συνολικά, ένα ευνοϊκότερο κλίμα που να προωθεί την ανάπτυξη. Χρειάζονται δηλαδή συγκεκριμένες προϋποθέσεις και συνθήκες: η γραφειοκρατία  να μειωθεί, η ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης να επιταχυνθεί, το φορολογικό πλαίσιο να ρυθμιστεί με τρόπο σταθερό και φιλικό προς την επιχειρηματικότητα σε όλο της το φάσμα, και συνολικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα να διασφαλίσει την αναγκαία, πολύ-επίπεδη, σταθερότητα.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι ο αναπτυξιακός νόμος είναι πρωτίστως εργαλείο οικονομικής πολιτικής που επιφέρει και κοινωνικά πολλαπλασιαστικά οφέλη. Η απουσία εθνικού στρατηγικού αναπτυξιακού πλαισίου σε συνδυασμό με την κυβερνητική αντιμετώπιση του αναπτυξιακού νόμου εν είδει κουμπαρά που δίνει λίγα σε πολλούς, μόνο προχειρότητα και  άγνοια της επενδυτικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας αναδεικνύει.

Ο προσανατολισμός του νέου θεσμικού πλαισίου για τα καθεστώτα Ιδιωτικών Ενισχύσεων ευθυγραμμίζεται με την ευρωπαϊκή τάση για μείωση της έμφασης των επιχορηγήσεων και υιοθέτηση των φορολογικών απαλλαγών, φιλοσοφία που κινείται σε θετική κατεύθυνση.
Αλλά πόση σχέση έχει αυτό με την κατάσταση που βιώνει σήμερα η ελληνική επιχειρηματικότητα;

Oποιαδήποτε συζήτηση πάνω σε νέο αναπτυξιακό νόμο θα έπρεπε να εκκινήσει αφού έχουμε ολοκληρώσει πρώτα το διάλογο για το νέο παραγωγικό μοντέλο, κατευθύνοντας τους διαθέσιμους πόρους προς τομείς της οικονομίας, που έχει συγκριτικό πλεονέκτημα η χώρα και στους οποίους ποντάρουμε.

Η Αληθινή Ανάπτυξη είναι το ζητούμενο και όχι η δίκαιη ή οποιαδήποτε άλλη. Προφανώς θα πρέπει να είναι και δίκαιη, αλλά καταρχήν πρέπει να έρθει. Και σίγουρα δεν έρχεται με λόγια, ατέρμονους σχεδιασμούς, ανεφάρμοστες στρατηγικές και θεωρητικές αναλύσεις από αυτούς που κυβερνούν. Η Αληθινή Ανάπτυξη έρχεται με εφαρμογή πολύ συγκεκριμένων προτάσεων σε πολύ συγκεκριμένο και σφιχτό χρονοδιάγραμμα