AΠOΓPAΦEΣ

Ακούμε πολλές αστειότητες από τον ΣΥΡΙΖΑ σχετικώς με την ψήφο των αποδήμων, αλλά η καλύτερη όλων είναι η πρότασή του. Αυτή είναι σαν τις ρήσεις του Παΐσιου: «Θα ’ναι σαν να ψηφίζεις, αλλά δεν θα ψηφίζεις».

Αν κάποιος πριν από δέκα χρόνια έλεγε ότι οι ΗΠΑ θα είχαν στην ηγεσία κάποιον σαν τον Ντόναλντ Τραμπ, όλοι θα μιλούσαμε για ασκήσεις (κακής) επιστημονικής φαντασίας.

Στον ΣΥΡΙΖΑ «ήμασταν πάρα πολύ μακριά από το να είμαστε έτοιμοι για διακυβέρνηση», είπε ο κ. Νίκος Βούτσης, και αυτό το ξέρουν όλοι οι Ελληνες. 

Με αφορμή τη νίκη που πέτυχαν την Κυριακή οι σοσιαλιστές και ο πατέρας της «αριστερής λιτότητας», πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα, αναφέραμε ότι το πορτογαλικό θαύμα της ταχύτατης εξόδου από την κρίση οφείλεται στη συναίνεση που πέτυχε το πολιτικό σύστημα, όταν οι σοσιαλιστές έφεραν το μνημόνιο και η Κεντροδεξιά το στήριξε.

Είναι γνωστό πως στην Ελλάδα είμαστε πολύ απασχολημένοι με τον εαυτό μας, γι’ αυτό και οι διεθνείς εξελίξεις δεν μας απασχολούν μέχρι να μας έρθουν τα απόνερά τους κατακέφαλα, όπως έγινε π.χ. με το προσφυγικό. 

Αρρυθμίες παρουσιάζονται στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις διακηρύξεις της. Τη μία διαρρέει πληροφορία για περαίωση φορολογικών εκκρεμοτήτων, ως έσχατη λύση σε πιθανό δημοσιονομικό κενό, και την άλλη (ευτυχώς) διαψεύδεται.

Το περασμένο Σάββατο ο συνδικαλιστικός βραχίονας του ΚΚΕ διαδήλωσε κατά της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Αθήνα. Μέχρις εδώ, δικαίωμά τους. 

Εχει δίκιο ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος όταν γράφει για τις απαρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ότι «λάθη γίνανε και από τις δημοκρατικές δυνάμεις των δημοκρατικών χωρών τόσο για την Τσεχοσλοβακία όσο και για την Ισπανία όπου δεν σήκωσαν ούτε το δαχτυλάκι τους είτε να αποτρέψουν το διαμελισμό της πρώτης είτε να στηρίξουν τη δημοκρατική κυβέρνηση της δεύτερης. Λάθη γίνανε και από τα κεντρώα κόμματα στη Γερμανία» (Facebook 22.9.2019).

Σε έναν ιδανικό νεοφιλελεύθερο κόσμο, όλοι οι συντελεστές παραγωγής κινούνται ελεύθερα με στόχο τη μεγιστοποίηση της ωφέλειας των κατόχων τους.

Είναι σύνθετο το πρόβλημα του προσφυγικού, που τώρα η κυβέρνηση ονομάζει «μεταναστευτικό». Και είναι σύνθετο διότι δεν χωράει στα καλούπια του παρελθόντος, ούτε μπορεί κάποιος να κατηγοριοποιήσει σε μια ομάδα όλους τους ανθρώπους που φτάνουν στις ακτές μας.

Ο κ. Κώστας Γαβράς είναι σκηνοθέτης, μεγάλος σκηνοθέτης κατά πως λένε οι επαΐοντες. Δεν είναι οικονομολόγος, αλλά ούτε χρειάζεται να είναι για να κάνει ωραίες ταινίες.

Μια παλιά γελοιογραφία έδειχνε έναν μαχαιρωμένο στον δρόμο και έναν παριστάμενο να ψιθυρίζει στο αυτί του θύματος: «Ναι, αλλά κατά βάθος είχε καλό σκοπό…». Κάπως έτσι εκτυλίσσεται η φιλολογία περί διαχωρισμού των εγκλημάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού.