AΠOΓPAΦEΣ

Βεβαίως, είναι καλό νέο το ότι η Ελλάδα βγήκε –όπως βγήκε– στις αγορές. Οι πανηγυρισμοί δεν δικαιολογούνται με βάση τις στατιστικές (οι οποίες κατά τον Μαρκ Τουέιν είναι μεγαλύτερα ψέματα από τα μεγάλα ψέματα) του κ. Δημήτρη Παπαδημούλη. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τουίταρε χαιρέκακα ότι «το 2014, όταν Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ έλεγαν ότι δήθεν μας είχαν βγάλει από τα Μνημόνια, το “ομόλογο Σαμαρά” είχε κουπόνι 4,75% κ απόδοση 4,95%.

K​​αι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, στα «ηρωικά της χρόνια» (1981-85), διαφοροποιήθηκε από την υπόλοιπη Δύση σε ό,τι αφορά την καταδίκη εγκλημάτων από δικτάτορες.

Π​​ολλά μπορούν να ειπωθούν για τον υπουργό και βουλευτή Προκόπη Παυλόπουλο, αλλά για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν έπρεπε ποτέ να εκστομιστούν αυτά που ακούστηκαν στη Θεσσαλονίκη κι έγιναν πρωτοσέλιδο από κάποιες φυλλάδες.

Η ​αλήθεια είναι πως, αν και Βορειοελλαδίτης, για «Μακεδονικά ροδάκινα» δεν έχω ματακούσει. Ξέρω πως έχουμε φοβερά ροδάκινα Βελβεντού, εξαιρετικά Ημαθίας, απίστευτα κεράσια Βοδενών, νοστιμότατες πιπεριές Φλωρίνης, αλλά οπωροκηπευτικά με αναφορά στα γεωγραφικά μας διαμερίσματα κατά κανόνα δεν υπάρχει.

Αδίκως βάλλουν κάποιοι κατά του κ. Αδ. Γεωργιάδη επειδή λέει «αναγνώρισε την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα»· το παλιό, «Μακεδονία», όχι το καινούργιο «Βόρεια Μακεδονία». Τ

Μέγα πάθος κυριάρχησε και πάλι στη Βουλή για τ’ όνομα που είναι η ψυχή μας. Λογικό, διότι από μια άποψη, «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων». Και σε ό,τι αφορά τα συμβολικά το πολιτικό μας σύστημα μεγαλούργησε διαχρονικώς.

​Ηταν βαριά η καταγγελία του κ. Νίκου Βούτση στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες ότι υπήρξε «συστηματική προσπάθεια εισβολής στη Βουλή για δύο ώρες από ακραίες ομάδες (…) Παρατηρήθηκε βίαιη προσπάθεια εισβολής από πέντε διαφορετικές εισόδους. 

Τ​​ο καλό είναι ότι έπειτα από 45 χρόνια, και με αφορμή το Μακεδονικό, η πολιτεία αποφάσισε να εφαρμόσει τον νόμο περί υπαίθριας διαφήμισης και τον αναμορφωμένο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας του 2010. Ετσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα συλληφθούν όλοι εκείνοι που γεμίζουν με αφίσες τις πινακίδες της Τροχαίας κάθε φορά που πάει να μιλήσει κάπου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ολοι ξέρουμε πως στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη αργεί πολύ. Εχουμε κάμποσες καταδίκες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για καθυστερήσεις που αγγίζουν τα όρια της αρνησιδικίας. 

Ο κ. Χρήστος Χωμενίδης είναι καταξιωμένος συγγραφέας. Ολα τα βιβλία του –από το πρώτο («Το Σοφό Παιδί», 1993) μέχρι και το τελευταίο («Ο Φοίνικας» 2018)– είναι ευπώλητα. Μια πρόσφατη διαμάχη του με την εφημερίδα «Αυγή» αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί, όπως σημείωσε ο ίδιος, όσα γράφτηκαν γι’ αυτόν «είναι εξόχως διαφωτιστικά σχετικά με την αντίληψη και εντέλει την ουσία της κυβερνώσας παράταξης».

​Η σταθερότητα των κυβερνήσεων ήταν πάντοτε ζητούμενο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Εσχάτως ανακάλυψε τη γοητεία της και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού δοκίμασε τα καλούδια της εξουσίας.

Ο​​λες οι κυβερνήσεις σε αποδρομή κάνουν σπασμωδικές κινήσεις. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, για παράδειγμα, έκανε μετά τις ευρωεκλογές του 2014 υπουργό τον συμπαθέστατο κ. Γεράσιμο Γιακουμάτο. Τούτη η κυβέρνηση όμως –και σ’ αυτόν τον τομέα δυστυχώς– ξεπέρασε κάθε προηγούμενο παθογένειας.