AΠOΓPAΦEΣ

Ενα από τα μεγάλα καλά της δημοκρατίας είναι η ελευθερία να σε αφήνουν ήσυχο, αν δεν ενοχλείς. «Να χτυπά το κουδούνι σου το πρωί και να ξέρεις ότι είναι ο γαλατάς», ή να περπατάς στους δρόμους δίχως κανείς να σε ρωτά ποιος είσαι και πού πας.

​Κι ενώ η χώρα πάλευε για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού (επιτυχώς όπως έδειξαν οι τελευταίες εκλογές) και την καταπολέμηση του νεοφιλελευθερισμού (μέχρι τελευταίας ικμάδας του δημόσιου κορβανά), οι μεγάλες πόλεις –με πρώτη την Αθήνα– άρχισαν να κατακερματίζονται σε διάφορα γκέτο απόκληρων και παραβατικών.

Γ​​ια να πούμε και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το δίκιο, πρέπει να θυμηθούμε ότι όλες οι κυβερνήσεις έδιναν προεκλογικώς διαβεβαιώσεις (ότι η οικονομία πάει μια χαρά) και λεφτά (στους ψηφοφόρους). Η εμπειρία της κρίσης δυστυχώς δεν άλλαξε το μοτίβο. Ακόμη και η προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά μιλούσε για success story και μοίραζε δώρα στις ευπαθείς ομάδες των ενστόλων και μικροσυνταξιούχων.

Εχουμε γράψει πολλάκις στο παρελθόν για την παλαβή Αριστερά και τα καμώματά της. Τώρα, αυτή η Αριστερά που ανέλαβε τα ηνία της χώρας, μπροστά στην εκλογική ήττα έχει ξεφύγει τελείως.

Υπήρξε μια εποχή που τα οκτάστηλα των εφημερίδων ήταν όλο συμβουλές: «Πώς θα πάρετε σύνταξη» (στα 50), «Οδηγός για τα αναδρομικά» (από το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία), «8.570 νέες θέσεις στο Δημόσιο» (μέσω Stage-μαϊμού) κ.λπ. Τα άρθρα γνώμης ήταν εύκολα, σαν χιλιοπαιγμένα τραγούδια: «του λαού τα ντέρτια λέω…».

Η αποτυχία της προετοιμασίας είναι προετοιμασία της αποτυχίας, είχε πει Αμερικανός προπονητής μπάσκετ και δυστυχώς αυτή είναι η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος. 

Πόσο προβλέψιμοι; Για την κυβερνητική πλειοψηφία ο λόγος και για το γεγονός ότι όλοι ήξεραν ότι εκεί σιμά κοντά στις εκλογές θα βρίσκονταν μεγάλα σκάνδαλα και διώξεις του «παλιού πολιτικού συστήματος». 

Η αλήθεια είναι πως ο κ. Κώστας Σημίτης πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του επειδή κράτησε (ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακάλυψε κι έκανε ευρωβουλευτή) έναν διδάκτορα του Κέμπριτζ, ο οποίος τώρα κατηγορείται για διαφθορά. Θα μπορούσε να είχε αναθέσει σημαντικά καθήκοντα σε κάποιον απόφοιτο ΤΕΙ Τουριστικών Επαγγελμάτων για να έχει ήσυχο το κεφάλι του από τους Παπαδημούληδες αυτού του τόπου.

Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Μέσα σε ένα εξάμηνο αυτή η κυβέρνηση μεγάλωσε τη χώρα κατά 6 μίλια, μάς έβγαλε από τα επαχθή προγράμματα στήριξης και φέρνει τη «Δημοκρατία μετά τα μνημόνια», όπως γράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών» (31.10.2018). 

Σαν πολλή προσωπική αλληλογραφία δεν διακινείται στο Μέγαρο Μαξίμου; Ρωτάμε, διότι μετά την «αυστηρώς προσωπική» επιστολή παραίτησης ενός υπουργού (που δεν ξέρουμε αν απάντησε ο πρωθυπουργός, πάλι σε «αυστηρώς προσωπικό» επίπεδο) έχουμε και την προσωπική επιστολή του κ. Αλέξη Τσίπρα στη μάνα του αδικοχαμένου Ζακ Κωστόπουλου.

Στο παγκόσμιο και διαχρονικό πρόβλημα της διαφθοράς δόθηκαν πολλές και λάθος απαντήσεις. Πολλοί πιστεύουν ότι οι αυστηρές τιμωρίες θα λύσουν το πρόβλημα, εξ ου και οι κραυγές «ισόβια!» ή «εκτέλεση!».

Η βασική διαχωριστική γραμμή στην πολιτική είναι μεταξύ σοβαρότητας και γελοιότητας.