AΠOΓPAΦEΣ

Μάλλον δεν διαβάζει «Καθημερινή» ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου· λογικό, αφού τα ξέρει όλα. 

Από την έρευνα της Κάπα Research για τις «Στάσεις, αντιλήψεις και προοπτικές 3.000 νέων Ελλήνων που κατοικούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό» προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να φοβάται από την ψήφο όσων έφυγαν στο εξωτερικό. 

Η επόμενη σπέκουλα της κυβέρνησης θα έχει να κάνει με το ασφαλιστικό. Τη χρειάζεται για να διαφοροποιηθεί, σε προπαγανδιστικό επίπεδο, η μνημονιακή Αριστερά από τη μνημονιακή Δεξιά. 

Π​​αρότι νέα στην ηλικία, δεν απέφυγε τα παλιά στερεότυπα η υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης Κατερίνα Νοτοπούλου. Τα επανέλαβε όλα. Ας αρχίσουμε από το Αριστερό στερεότυπο: «Θα ήταν τιμή μου να δουλέψω ως καθαρίστρια», είπε στη συνέντευξή της στην ΕΡΤ (6.9.2018). 

«​​Τις χειροπέδες τις είδατε;» ήταν, το 2006, η ρητορική ερώτηση μπροστά στις κάμερες του τότε γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας κ. Λευτέρη Ζαγορίτη. Αναφερόταν στη σύλληψη τριών κομματικών στελεχών σε μια υπόθεση διαφθοράς που είχε το όνομα «γαλάζιοι κουμπάροι». 

Αϊντε πάλι και ξανά μανά. «Εκτη ανακοίνωση για το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ από την ίδια κυβέρνηση σε τρία χρόνια!» διαπίστωσε η κ. Αννα Διαμαντοπούλου (Facebook 4.9.2018) και σε αυτόν τον αριθμό δεν προσμετρώνται οι αλλαγές των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως το 110 σελίδων (28.000 λέξεων) νομοσχέδιο που είχε καταθέσει ο κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος το 2013. 

Οταν ρυπαίνει κάποια ιδιωτική εταιρεία (δηλαδή του εξαποδώ «νεοφιλελευθερισμού»), πληρώνει πρόστιμο. Το κράτος ασκεί τον εποπτικό του ρόλο και και τιμωρεί όσους π.χ. «θυσιάζουν τις καθαρές θάλασσες στον βωμό του κέρδους».

Ηταν 18 Αυγούστου του 1913 όταν στο καζίνο του Μόντε Κάρλο συνέβη κάτι ασυνήθιστο. Η μπίλια μιας ρουλέτας «έκατσε» 26 συνεχόμενες φορές στο μαύρο. Οι παίκτες, φυσικά, άρχισαν να συρρέουν στο τραπέζι και να ποντάρουν όλο και μεγαλύτερα ποσά στο κόκκινο. 

Ισως να το πήραμε απόφαση πως διαχείριση και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι έννοιες ασύμπτωτες. Ισως πάλι να περιμένουμε για να κουβεντιάσουμε το θέμα της αποτελεσματικότητας όταν –ο μη γένοιτο– ζήσουμε μια νέα Μάνδρα ή ακόμη ένα Μάτι. Αλλά τότε για τα πράγματα θα είναι αργά…

A​​ν ο κ. Παύλος Πολάκης εκστόμιζε την όζουσα και ανόητη προτροπή του κ. Μάκη Βορίδη ότι ο κ. Τσίπρας «πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Δεξιά στην εξουσία» θα σχίζονταν πολλά ιμάτια.

Σ​​την κομμουνιστική κοινωνία δεν υπάρχει διάκριση κόμματος και κυβέρνησης. Το τελευταίο είναι μια ιδιορρυθμία της αστικής δημοκρατίας, όπως εξάλλου είναι και τα πολλά κόμματα.

Σ​​όκαρε το πανελλήνιο η χυδαιότητα της κ. Ελένης Αυλωνίτου, με αποτέλεσμα να ασχοληθούμε μόνο με την έκφραση «η παπαριά του κ. Μητσοτάκη» και όχι με όσα ουσιαστικώς είπε.