AΠOΓPAΦEΣ

Υπάρχει μια χυδαία εφημερίδα που σπέρνει κάθε μέρα συκοφαντίες και μισαλλοδοξία. Ολως περιέργως διέφυγε την προσοχή όσων διυλίζουν τα γραπτά της κ. Σώτης Tριανταφύλλου και καταπίνουν ερυθρόμαυρα οκτάστηλα «Σάπισαν στο Ξύλο τον τουρκοπράκτορα (σ.σ.: μία λέξη) Μπουτάρη». 

Είναι δύσκολος ο τηλεοπτικός σχολιασμός. Λίγος ο χρόνος, πολλά πράγματα να ενσωματώσει κάποιος στις φράσεις του, οι ενδιάμεσες διευκρινιστικές προτάσεις είναι απαγορευμένες από τη φύση του Μέσου: στην ομιλία δεν υπάρχουν σημεία στίξης και οι ενδιάμεσες προτάσεις μπουρδουκλώνουν τους τηλεθεατές, οι οποίοι –έτσι κι αλλιώς– εκπαιδεύονται στον εύπεπτο λόγο.

Πόσο πιο προβλέψιμος μπορεί να γίνει ο πρωθυπουργός; Με την τοποθέτησή του στο υπουργικό συμβούλιο σχετικά με τη φασιστική επίθεση εναντίον του κ. Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη δικαίωσε όλους εκείνους που φοβούνταν ότι η όξυνση του πολιτικού κλίματος θα είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας του απέναντι στην εκλογική συντριβή.

Ρώτησαν κάποτε έναν παππού από την Κοζάνη τι γνώμη έχει για τη Γενοκτονία των Ποντίων κι εκείνος απλοϊκά (και με τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά) απάντησε: «Μσες δλειές πιδί μ’. Οι παραπάν’ ιδώ ήρθαν». 

Δ​​εν θα λέγαμε ότι έχει στοιχεία ηρωισμού η παραίτηση ενός προέδρου ενάμιση μήνα πριν από την υποχρεωτική συνταξιοδότησή του. Περισσότερο υπογραμμίζει την αστοχία της κυβέρνησης και στην επιλογή των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και τίποτε περισσότερο. Αυτή η αστοχία πρέπει να προστεθεί σε όλες τις προηγούμενες και, ως γνωστόν, οι πολλές αστοχίες υποδηλώνουν ανικανότητα.

Υπάρχει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Mayday», που παρουσιάζει τα μεγάλα αεροπορικά δυστυχήματα και αναλύει με συνεντεύξεις και αναπαραστάσεις τα αίτια της πτώσης των αεροσκαφών.

Τρεις σκασίλες έχουν οι πολίτες, πρώτη εκ των οποίων είναι το «προοδευτικό μέτωπο», το οποίο δεν μπορεί να δημιουργηθεί χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ (Σπύρος Δανέλλης, Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων 12.5.2018).

Πριν από δύο χρόνια η κυβέρνηση κατέθεσε έναν εκλογικό νόμο. Αφορούσε την απλή αναλογική και εκτός από τον προφανή στόχο της ακυβερνησίας την επόμενη μέρα της ήττας της, σκοπό είχε να μπερδέψει την Κεντροαριστερά.

«​​Η μετοχή της ΔΕΗ δέχεται υποτιμητική επίθεση από επενδυτές με βραχυπρόθεσμο κερδοσκοπικό ορίζοντα», λέει ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γιώργος Σταθάκης και το ερώτημα είναι γιατί να χρειάζεται μια τέτοια επίθεση, όταν ο ίδιος και η κυβέρνησή του κατάφεραν να τη χαντακώσουν μόνοι τους;

​Από την εποχή του Γαλιλαίου το δίλημμα των ανθρώπινων κοινωνιών ήταν μεταξύ προόδου και συντήρησης. Οψίμως το ανακάλυψε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, διανθίζοντάς το με πολιτική σκοπιμότητα.

Υπάρχει μια χοντρή ευδιάκριτη γραμμή μεταξύ πολιτικής αντιπαλότητας και ανθρώπινης έχθρας. Πάει, τη σβήσαμε και αυτή. Ο ελληνικός μύλος όλα τα αλέθει, για να τα κάνει πολτό.

Εντάξει! Ούτε η Αιδηψός ούτε το Τσοτύλι ανθούσαν μέχρι το 2010 και ξαφνικά με τον «Καλλικράτη» κατέρρευσαν. Οι επιστολογράφοι της «Καθημερινής» Γ. Σταραντζής (5.4.2018) και Γεράσιμος Μιχαήλ Δώσσας (10.4.2018) ιστορούν παλιές δόξες της πατρίδας τους για να καταλήξουν σε λάθος ένοχο.