AΠOΓPAΦEΣ

Εντάξει! Για την οικονομία του λόγου, ας συμφωνήσουμε: Οσοι διαμαρτυρήθηκαν κατά του πρωθυπουργού στην Λέσβο, στο αποκαλούμενο κάποτε «Κόκκινο Νησί», ήταν ακροδεξιοί. 

Τι αξία έχουν τέσσερα λεπτά του ευρώ; Παλιότερα μηδενική· έβρισκες δίλεπτα σκόρπια στον δρόμο και αφημένα στα ταμεία των σούπερ μάρκετ. Ουδείς έμπαινε στον κόπο να τα περιμαζέψει. Η κρίση μεγάλωσε κάπως την αξία τους, ειδικά μεταξύ των χαμηλοσυνταξιούχων που περίμεναν από τον κ. Αλέξη Τσίπρα τη 13η σύνταξη, αλλά τους κόπηκε το ΕΚΑΣ. 

Εχει μισό δίκιο ο κ. Νίκος Φίλης, όταν λέει «ότι η μόνη πολιτικά βιώσιμη λύση είναι κυβερνήσεις προγραμματικής συνεργασίας με προοδευτικό ή συντηρητικό προσανατολισμό [και ως εκ τούτου] το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να επιλέξει» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ («Καθημερινή» 29.4.2018).

​​Την εποχή που τα πρωτογενή ελλείμματα του κράτους ήταν πάνω από 10% και η χώρα προσέθετε 24 δισ. ευρώ κατ’ έτος στο χρέος, Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σήκωνε κουβέντα περί μείωσής τους. Αντιθέτως, ελεεινολογούσε, ως «ανάλγητους νεοφιλελεύθερους», όλους όσοι διαπίστωναν ότι η εκρηκτική άνοδος του χρέους υπονόμευε το μέλλον της Ελλάδας.

Κατήγγειλε φοβερά πράγματα ο παγκοσμίου φήμης αστροφυσικός κ. Σταμάτης Κριμιζής στην επιστολή παραίτησής του από την προεδρία του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού. Βαρύτερο όλων είναι η προτροπή του «follow the money», την οποία μάλλον δεν θα ξεχάσουν ούτε η αντιπολίτευση ούτε τα ΜΜΕ. 

Η βαριά βιομηχανία της Αριστεράς ήταν πάντα η παραγωγή ψηφισμάτων. Εξέδιδαν τέτοια επί παντός: για την παραγωγή καφέ στη Νικαράγουα, σακχαροκάλαμου στην Κούβα· κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της Δύσης και υπέρ των… ειρηνευτικών επεμβάσεων του Κόκκινου Στρατού.

Πάνε και οι γαλλικές φρεγάτες που θα έπλεαν τον Αύγουστο στις ελληνικές θάλασσες. «Εξωφρενικό κομφούζιο» χαρακτήρισε η γαλλική εφημερίδα La Tribune την αναγγελία της ελληνικής κυβέρνησης για την πενταετή ενοικίαση των πλοίων και πάλι καλά που δεν το βάφτισαν Greek Comedy. 

Κοίτα να δεις απορίες που έχουν έξι καθηγητές πανεπιστημίου, είναι και μορφωμένοι άνθρωποι. «Τι ακριβώς κάνει ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου με τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ τα τελευταία δύο χρόνια;», γράφουν οι κ.κ. Νίκος Βέττας, Αχιλλέας Γραβάνης, Ορέστης Καλογήρου, Βάσω Κιντή, Γιώργος Παγουλάτος και Πάνος Τσακλόγλου («Καθημερινή» 23.4.2018).

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των δημοσιογράφων με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι πως δεν τους… προλαβαίνουμε σε ό,τι αφορά τις παρατυπίες, τα ρουσφέτια και τα σκάνδαλα. 

Οργή, λέει, επικρατεί στην ηγεσία της Εκκλησίας για το νέο οργανόγραμμα του υπουργείου Παιδείας και –φευ, λες και είμαστε στο Ιράν– Θρησκευμάτων. 

Σε ό,τι αφορά τη Δύση ισχύει το «κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα». Και το όνομα που της έχει βγάλει ο αριστερός λαϊκισμός στην Ελλάδα είναι το χειρότερο, με αποτέλεσμα να επικρίνεται ό,τι κι αν κάνει. 

Είναι θεμιτή και κατανοητή η διστακτικότητα των μελών του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά να αποφασίσουν την υπό όρους εκπαιδευτική άδεια –με ηλεκτρονικό βραχιολάκι– του απεργού πείνας κ. Βασίλη Δημάκη.