AΠOΓPAΦEΣ

Οταν έχεις υπουργό Ναυτιλίας –αρμόδιο να διαχειριστεί τη μεγαλύτερη επένδυση στη χώρα– έναν ζυμωμένο στις φοιτητικές συνελεύσεις και στους καφενέδες της «Προόδου» φαρμακοποιό, επόμενο είναι να μην κατανοεί τι σημαίνει διεθνής σύμβαση και πόσο μεγάλη σημασία έχει η υλοποίησή της.

Στην έξοχη κωμωδία «Τα κίτρινα γάντια», των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, ο Γιάννης Γκιωνάκης υποδύεται έναν συμπαθή και αφελή παραγιό μιας εξοχικής ταβέρνας.

Η μόνη εξασφάλιση των εργαζομένων απέναντι στις αυθαιρεσίες κάποιων εργοδοτών είναι το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ). Αυτό το εργαλείο του κράτους πολλές φορές δεν λειτουργεί όπως πρέπει, δεν προστατεύει επαρκώς τους εργαζομένους.

Πέρυσι τέτοιο καιρό παιζόταν η ελληνική έξοδος και οι εφημερίδες του κόσμου είχαν γεμίσει με Grexit, όπως σήμερα με το Brexit. Αλλά δεν υπήρχε πουθενά το σλόγκαν Gremain.

Θα περίμενε κανείς από έναν νεοφιλελεύθερο –όπως θέλει η ΣΥΡΙΖΑϊκή προπαγάνδα τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη– απλώς να ευλογεί τις επιχειρήσεις και τους επιχειρηματίες.

​Λέτε να ωρίμασε τόσο πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ του «Ή εμείς ή αυτοί», για να μιλά ο κ. Νίκος Φίλης περί πλήρους κατάργησης του μπόνους στο πρώτο κόμμα, ώστε «να μπούμε σε μια κουλτούρα, ακόμη βαθύτερα και ουσιαστικότερα, προγραμματικών συμφωνιών και συγκλίσεων των κομμάτων που θα συγκροτούν την κυβέρνηση»;

Δύο σημαντικές ερωτήσεις κατέθεσαν την προηγούμενη εβδομάδα τέσσερις βουλευτές του Ποταμιού. Η πρώτη, των Γιώργου Αμυρά και Σπύρου Δανέλλη, απευθύνεται στον υπουργό Οικονομικών.

​​«Με ήρεμο και νηφάλιο ύφος, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Κατρούγκαλος ανέλυσε στην εκπομπή “Ανατροπή” την έννοια του όρου “βία”, επισημαίνοντας τον εννοιολογικό αχταρμά στον οποίον καταφεύγουν όσοι εξισώνουν τη φασιστική βία με το δικαίωμα των πολιτών να αντιστέκονται στην καταπίεση της εξουσίας», έγραφε ένας από τους ενημερωτικούς βραχίονες του ΣΥΡΙΖΑ, το left.gr, το 2014.

«Το πρόβλημα στον κόσμο», είχε πει ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρναρντ Ράσελ, «είναι ότι οι ανόητοι και οι φανατικοί είναι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους, και οι συνετοί είναι γεμάτοι αμφιβολίες». Ετσι μπορεί να εξηγηθεί και ο έντονος διάλογος που ξεκίνησε…

Ενα παλιό καλό ανέκδοτο ήθελε τον γιο ενός κομμουνιστή να ρωτά τον πατέρα του: «Μπαμπά, πετάει ο ελέφαντας; «Τι ανοησίες είναι αυτές;», απαντά ο άνθρωπος που είχε φάει τη διαλεκτική με το κουτάλι. «Φυσικά όχι. Γιατί ρωτάς;», «Μα το γράφει η “Πράβδα”…», «Ε, καλά τώρα. Ενα, δύο μέτρα μπορεί να σηκωθεί. Αν αυτό λογίζεται…».

Νέες επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν ότι τα χρυσόψαρα μπορούν να αναγνωρίζουν πρόσωπα και συνεπώς έχουν μνήμη.

Από μια κυβέρνηση που έκανε τη γελοιότητα να ζητήσει από τον ελληνικό λαό να ψηφίσει αν πρέπει να γίνει αποδεκτό το «Preliminary Debt Sustainability Analysis», όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς.