AΠOΓPAΦEΣ

Ορθώς ο κ. Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να ακολουθήσει τη συμβουλή του Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ και προτίμησε να γίνει δυσάρεστος αντί να γίνει ακόμη πιο καταστροφικός για τη χώρα. Τώρα θα ζήσουμε πολλά, αλλά μπορεί να αποφύγουμε τα χειρότερα, σαν κι αυτά που ετοιμαζόταν να «πατάξει» το υπουργείο Υγείας.

Ουδείς γνωρίζει ποια ήταν η ακριβής ετυμηγορία του βεβιασμένου και με τα μπερδεμένα ερωτήματα δημοψηφίσματος της Κυριακής, που απερισκέπτως προκήρυξε και ανοήτως κέρδισε ο κ. Αλέξης Τσίπρας.

Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στη δυστοπία που είχε παρουσιάσει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος, να μπουκάρουν δηλαδή οι αρχές στα σπίτια για να πάρουν τα λεφτά από τα στρώματα των πολιτών και της αποκάλυψης που έκανε η υφυπουργός Οικονομικών, Νάντια Βαλαβάνη, για κρατικό έλεγχο στις θυρίδες. Ναι!

Τελικώς δεν αποφύγαμε και την τυπική χρεοκοπία. Ηταν μια στάλα στην αρχή -κάτι ΠΝΠ για υποχρεωτική κατάθεση αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος- κι εξελίσσεται ως χιονοστιβάδα: ζούμε capital controls, με περιορισμούς στις αναλήψεις, ακούμε για «κυβερνητικό χέρι» στις ιδιωτικές θυρίδες.

Από την περασμένη εβδομάδα οι νέοι, που είχαν συνηθίσει αλλιώς, δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση ούτε στο PayPal, ούτε στο Ebay. Δεν μπορούν να κάνουν ηλεκτρονικές συναλλαγές. Δεν μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια για το εξωτερικό, παρά μόνο τοις μετρητοίς.

Εχει ένα δίκιο ο σύντροφος του left.gr όταν έγραψε «Για κάποιους οι τράπεζες έκλεισαν πριν από 5 χρόνια» (30.6.2015). Για λίγους· αφού και οι άνεργοι από τα ΑΤΜ έπαιρναν το επίδομα. Ετσι η κυβέρνηση, σε μια κίνηση κομμουνιστικής αλληλεγγύης, αποφάσισε να κλείσει τις τράπεζες για όλους.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η επιστολή του γενικού γραμματέα Συντονισμού του Κυβερνητικού Έργου, κ. Χριστόφορου Βερναρδάκη, στον Σύλλογο Εταιρειών Δημοσκοπήσεων και Έρευνας Αγοράς (ΣΕΔΕΑ) και στο ΕΣΡ για τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας οφείλεται σε κάτι ποταπό, π.χ. τον επαγγελματικό ανταγωνισμό (ο κ. Βερναρδάκης ήταν και μπορεί να είναι ακόμη δημοσκόπος) ή τη ζήλια.

Οπως την 25η Ιανουαρίου 2015 δεν καταλάβαμε ότι τελικώς ψηφίζαμε για το «ευρώ ή τη δραχμή», έτσι και τώρα δεν κατανοούμε ότι την Κυριακή (5.7.2014) πιθανότατα θα ψηφίσουμε υπέρ ή κατά ενός αυταρχικού καθεστώτος στην Ελλάδα.

Οσοι πιστεύουν ότι το κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο» είχε σχέδιο -για τη ρήξη, και την εγκαθίδρυση τελικώς ενός λατινοαμερικανικού τύπου αυταρχικού καθεστώτος- κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλη χάρη. Μια κυβέρνηση, που δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε μια πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο και συγκαλεί «έκτακτες» συσκέψεις μετά τρεις μέρες αφού τοξικά αέρια έπνιξαν την πρωτεύουσα, δεν έχει σχέδιο για το παραμικρό.

Οσοι παρακολουθούν μόνο τις εκρήξεις της προέδρου της Βουλής χάνουν το καλύτερο. Ολόκληρες οι παρεμβάσεις της –στις πολλές επιτροπές όπου προεδρεύει– είναι περιβόλι παραληρηματικού λόγου. Βεβαίως, η άγνοια για τα «άπαντα της Ζωής» είναι αιτιολογημένη.

Είναι λάθος αυτό που λένε μερικοί ότι η Δημοκρατία παράγει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, αν και διά του διαλόγου μεγιστοποιεί τις πιθανότητες αυτών.

​Είπε μια αλήθεια προχθές, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (15.6.2015), ο πρωθυπουργός: «Τώρα (σ.σ.: μετά πέντε μήνες) ξεκινά η πραγματική διαπραγμάτευση».