AΠOΓPAΦEΣ

Και για να έχουμε το καλό ρώτημα στη φιλοκυβερνητική «Εφημερίδα των Συντακτών»: πότε ακριβώς έπρεπε να μάθουν οι Ελληνες ότι «φυγή καταθέσεων που κινήθηκε σε ομόλογα του εξωτερικού ή προς τα “στρώματα” ανέρχεται σε 30 με 35 δισ.»;

Πλην της κυβέρνησης –που ουδείς κατανοεί τι στην ευχή κάνει– οι υπόλοιποι γνωρίζουν τα χάλια της ελληνικής οικονομίας. Τα βλέπουν στην καθημερινότητά τους· στους τζίρους των μαγαζιών τους· στις κρατήσεις στον τουρισμό που μειώνονται· στους μισθούς (του ιδιωτικού τομέα) που καθυστερούν.

Η μόνη προεκλογική υπόσχεση (ή έστω διαπίστωση) που βγήκε αληθινή στις πρώτες εκατό ημέρες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ήταν εκείνη που κοσμούσε τις αφίσες του μεγαλύτερου εταίρου: «Η Ευρώπη αλλάζει.

Το 2007 είχε γελάσει κάθε πικραμένος, όταν η αλήστου μνήμης κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε αρνηθεί να ενημερώσει τη Βουλή για το ύψος των μισθών που έπαιρναν τα στελέχη της ΕΡΤ.

Αν ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης είχε το χιούμορ του Γκράουτσο Μαρξ, στην ερώτηση «ήταν λάθος η είσοδος της Ελλάδος στην ΟΝΕ;» θα απαντούσε ότι «δεν έπρεπε να μπούμε σε ένα κλαμπ που θα δεχόταν ακόμη και την Ελλάδα ως μέλος του».

Υπάρχει μια απορία. Πότε προλαβαίνει να δουλεύει στο υπουργείο του ο κ. Δημήτρης Στρατούλης;

​Τρεις μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ όλα είναι χειρότερα στη χώρα. Η αγορά που έδειχνε κάποια σημεία επανάκαμψης τελμάτωσε.

Ο διάλογος που προανήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης με τους κουκουλοφόρους δεν πάει και πολύ καλά. Οχι με δική του υπαιτιότητα.

Αφού η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν κατάλαβε πώς μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο γιατί δεν τηλεφωνούν στον κ. Νίκο Χουντή να τους τα εξηγήσει;

​Τι είπε στον ελληνικό λαό η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου για την πρωτοφανή εισβολή των αναρχικών στον ιερότερο χώρο της Δημοκρατίας;

Αν η εξεταστική επιτροπή για τα προηγούμενα μνημόνια, που αποφάσισε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, είναι σαν την «ενημέρωση» που έκανε προχθές (30.3.2015) για το νέο Μνημόνιο, καλύτερα να μην μπει στον κόπο.

​Λένε πως την ώρα που ξεψυχά κάποιος βλέπει σε γρήγορη κίνηση ολόκληρη τη ζωή του. Κάπως έτσι πρέπει να είναι και με το θρυλούμενο τέλος της μεταπολίτευσης. Στη δίμηνη ζωή αυτής της κυβέρνησης βλέπουμε τις παθογένειες ολόκληρης της τεσσαρακονταετίας σε fast forward.