AΠOΓPAΦEΣ

«Δεν υπάρχει καμία παράτυπη διαδικασία στην εξέταση του προστατευόμενου μάρτυρα με την κωδική ονομασία “Μάξιμος Σαράφης”», δήλωσε την Τετάρτη (19.2.2020) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών.

Χθες, κατά τα δημοσιογραφικά ειωθότα, «νέκρωσε η Ελλάδα». Για την ακρίβεια η ζωή συνεχίστηκε κανονικά και μόνο οι δημόσιες συγκοινωνίες, «νέκρωσαν», ταλαιπωρώντας τους πολίτες ειδικώς εκείνους που δεν έχουν τα λεφτά για να μετακινηθούν με άλλους τρόπους.

Ηταν λογικές και θεμιτές οι αντιδράσεις στο ερώτημα που απηύθυνε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, «πώς θα μπορέσει τη δεύτερη φορά η Αριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβει την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;» (ομιλία στην Κ.Ε. 16.2.2020). Οσοι έχουν ελάχιστη γνώση της Ιστορίας, ξέρουν ότι τέτοιες κουβέντες δεν λέγονται ούτε ως αστείο. 

Το 2015 ο δεύτερος όροφος της πολυκατοικίας όπου διαμένω στην Αθήνα νοικιάστηκε από τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση Praxis, για να στεγάσει πρόσφυγες. Επί της ουσίας έχω μια μικρή δομή φιλοξενίας πάνω από το κεφάλι μου ή –όπως θα έλεγε και ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης– έχω τους μετανάστες σπίτι μου κι ας μην ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε «Διεθνής Ακαδημία Ελευθερίας» μέχρις ότου οι εκπρόσωποι της «Ενωσης Αιτωλοακαρνάνων Πανεπιστημιακών» κοινοποιήσουν με επιστολή «το παλλαϊκό αίτημα για την επανίδρυση και επαναλειτουργία της». 

Ενα παράπονο έχουμε όλοι οι δημοσιολογούντες σε αυτή τη χώρα. Κάθε φορά που δημοσιεύεται ο απολογισμός κάποιου κόμματος, μιας κυβερνητικής θητείας –αν και όταν συνταχθεί και δημοσιευτεί– αναφωνούμε: «Ναι, αλλά δεν έχει ίχνος αυτοκριτικής».

Περισσεύουν οι μεγάλες κουβέντες σε αυτή τη χώρα, και δυστυχώς η ανοησία δεν είναι προνόμιο μιας και μόνον παράταξης.

Ο μεγάλος Αμερικανός θεολόγος Ρέινολντ Νίμπουρ προσευχήθηκε κάποτε λέγοντας «Θεέ μου, χάρισέ μου το κουράγιο ν’ αλλάξω όσα μπορώ, τη γαλήνη να δεχθώ τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, και τη σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά». Είναι μια προσευχή που πρέπει να κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, ειδικώς όσοι πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να λυθεί με έναν νόμο κι ένα άρθρο ή έστω με ένα μητρώο.

Οσοι μεγάλωσαν στην Κοζάνη τη δεκαετία του ’80 θα θυμούνται πως υπήρχε ένα αίτημα και μια συζήτηση. Το αίτημα τυπωνόταν για πολλά χρόνια στην πρώτη σελίδα της τοπικής εφημερίδας «Χρόνος» και ήταν «η κατασκευή της παρακαμπτηρίου Πολυμύλου – Αγίας Βαρβάρας, για να βγει η Δυτική Μακεδονία από την απομόνωση».

Το είπε ο πρωθυπουργός, το επαναλαμβάνουν οι υπουργοί, το αναμασούν και όλες οι ομιλούσες κεφαλές της τηλεόρασης. Υπάρχουν –λένε– λογιών λογιών Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στα νησιά.

Στο παράλληλο σύμπαν των ψεκασμένων, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν εξέχουσα θέση. Αποτελούν τα όργανα του Σατανά· ή του Τζορτζ Σόρος, που είναι το ίδιο πράγμα. 

Ενός παραλογισμού μύριοι έπονται. Ετσι, η αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες των κατηγορουμένων για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, αλλά τα κανάλια συνέχισαν να θολώνουν τα πρόσωπά τους.