ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Πάνω από το Γαλλικό Ινστιτούτο και τη Γερμανική Εκκλησία και το σχολείο του Πικιώνη, στα υψώματα της Νεάπολης, απλώνεται σκαρφαλωμένη μια Αθήνα που ζεσταίνει τις αισθήσεις.

Σε έναν μεγάλο περίπατο «επιστροφής» στην οδό Πατησίων, σε εκείνο το κομμάτι το λιγότερο δαφνοστολισμένο, από τη στάση Καλλιφρονά έως τον Αγιο Λουκά, κράτησα ως επιστέγασμα αυτήν την εικόνα που θα περιγράψω.

Στο παλιό εμπορικό κέντρο της Αθήνας, εκεί που βρίσκει κανείς το Αθηναϊκό Τρίγωνο, ανάμεσα στην Αιόλου και την Αθηνάς, αναμορφωμένο την περασμένη δεκαετία με πεζοδρόμους και καθαρισμούς προσόψεων, αναφύονται σκόρπιες οι ξεχασμένες εκδοχές περασμένης ζωής.

Επτά έργα υποψήφια για το κορυφαίο ευρωπαϊκό βραβείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής Mies van der Rohe.

Είχα πάρει να ανεβαίνω την Εμμανουήλ Μπενάκη. Αριστερά είχα τον Λόφο, καταπράσινο, με δέντρα και χλωρά πράσινα χόρτα της αττικής γης. Δεξιά μου είχα τις πολυκατοικίες, ψηλές και πυκνές και γερασμένες με διαφυγές στα στενά της Νεάπολης.

Το ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση αναστολής της κατεδάφισης για μια μεσοπολεμική κατοικία στην πλατεία Κολιάτσου.

Συλλεκτικά είδη σήμερα τα έπιπλα της εταιρείας Zographos Designs Limited, εξοπλίζουν τους ορόφους αμέτρητων εταιρειών στον κόσμο, διαμορφώνοντας μια νέα αισθητική.

Είναι η κορύφωση της σύμπραξης της τέχνης και της αρχιτεκτονικής στην Αθήνα. Και ο συμβολισμός που φέρει για το ελληνικό κράτος είναι ευκρινέστατος.

«Το αθηναϊκό παλίμψηστο είναι ένα φαινόμενο σε εξέλιξη», επισημαίνει η αρχαιολόγος Κλεοπάτρα Παπαευαγγέλου-Γκενάκου.

Αν έχει μια σύγχρονη γοητεία η Αχαρνών, γοητεία σχεδόν πένθιμη και σπαρακτική, είναι αυτές οι αντιθέσεις της αστικής σκηνογραφίας της. Αντιθέσεις στην κόψη της τραχύτητας, αντιθέσεις με μια αύρα ποίησης, αντιθέσεις σαν θεατρικά σκηνικά, δραματοποιημένες ιστορίες αφανισμού και αναγέννησης.

Ένας δρόμος κατά παράδοση λαϊκός, με την πλήρη και ευρεία ερμηνεία του όρου.

Σατωβριάνδου και Βερανζέρου. Οι δύο δρόμοι μιας κοινής ατμόσφαιρας ανάμεσα στην Ομόνοια και την πλατεία Λαυρίου, πίσω από το Εθνικό και στη σκιά του Μινιόν. Τετράγωνα πυκνής αστικής ιστορίας, με τραγικές μνήμες από τα Δεκεμβριανά, με ιστορίες που διαδραματίστηκαν σε δωμάτια φτηνών ξενοδοχείων, με αντιπροσωπείες και μικρομάγαζα […]