ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Μυστήριο πώς «διαβάζουν» την κοινωνία και πώς ερμηνεύουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εκείνοι των άλλων κομμάτων της λεγόμενης Αριστεράς στην Ελλάδα.

Ο εν αναμονή πρόεδρος των ΗΠΑ, έως την ορκωμοσία του την 20ή Ιανουαρίου, Τζο Μπάιντεν, ανεδείχθη στην εξουσία χάρη στη στήριξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που επετεύχθη μετά την απόσυρση τον Απρίλιο του 2020 –κατόπιν συμφωνίας– του άλλου διεκδικητού του χρίσματος των Δημοκρατικών, Μπέρνι Σάντερς.

Ηταν έντονη η ψευδαίσθηση στα στελέχη της Αριστεράς πως υπερέχουν ηθικά έναντι των ιδεολογικών τους αντιπάλων.

Γιατί η Αριστερά της πλάκας (το κύριο, δυστυχώς, είδος Αριστεράς που διαθέτει η χώρα) επιμένει τόσο πολύ να πραγματοποιηθεί η πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, σε συνθήκες επιδεινούμενης πανδημίας;

Δεν θα απαντηθεί ποτέ το ερώτημα εάν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει ένα ακόμη πιο πιεστικό ερώτημα: μπορεί να υπάρξει σοβαρή αντιπολίτευση μετά τη διακυβέρνηση; 

Το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, που ψηφίσθηκε χθες από τη Βουλή και είναι πλέον νόμος του κράτους, είναι ένα σοβαρό βήμα προς τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες περιμένει η κοινωνία. 

Ο κωμικός Μορτ Σαλ συνήθιζε να λέει ότι «Συντηρητικός Ρεπουμπλικανός είναι κάποιος που πιστεύει πως τίποτε δεν πρέπει να δοκιμάζεται για πρώτη φορά. Φιλελεύθερος Ρεπουμπλικανός είναι κάποιος που πιστεύει ότι πρέπει να δοκιμάσει κάτι για πρώτη φορά, αλλά όχι τώρα».

Στην αρχή αμφέβαλλαν για την ύπαρξή του. Θεώρησαν υπερβολικές τις αντιδράσεις και ακόμη υπερβολικότερες τις εκτιμήσεις για τη μεταδοτικότητά του, κοινώς τη δύναμή του. 

Το κείμενο που θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο πολιτικής αυτοσυνειδησίας του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει το ανομολόγητο μυστικό της Αριστεράς. 

Το ερώτημα είναι απλό: δεν νιώθουν καμιά ντροπή; Δεν αναφερόμαστε στον κ. Παύλο Πολάκη και σε όσα αήθη έγραψε για τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ν.Δ. κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο. 

Η​​ στενότητα του χώρου της επιφυλλίδας δικαιολογεί σχηματικές διατυπώσεις. Τις δικαιώνει (ή όχι) η πρόκληση προβληματισμού που κομίζουν.

Ο διαχωρισμός Αριστεράς και Δεξιάς έχει νόημα, και μεγάλο μάλιστα. Η αντιπαράθεση διεξάγεται στις πολιτισμένες χώρες μέσα σε πλαίσιο υποκείμενης συναίνεσης.