Πολιτισμός

Υπάρχουν βραδιές που εγγράφονται στη συλλογική μνήμη με τρόπο μοναδικό. Η συναυλία που έδωσε η Νάνα Μούσχουρη στο κατάμεστο Ηρώδειο την περασμένη εβδομάδα είχε πολλαπλή σημασία. 

«Είναι ένα μικρό Μουσείο Μπενάκη», μου έλεγε ο δήμαρχος Δελφών Θανάσης Παναγιωτόπουλος για το μουσείο που υπάρχει στο Χρισσό, ένα από τα ωραιότερα χωριά της Φωκίδας.

Aκαταπόνητο, εργώδες και δημιουργικό, το Ιδρυμα Ωνάση δεν κατεβάζει ταχύτητες ούτε το καλοκαίρι. Με συνέπεια στην προσφορά, όπως εξάλλου επιτάσσει η κληρονομιά που φέρει, τοποθετεί και στο θερινό επίκεντρο την εκπαίδευση, τη μάθηση, την έρευνα. Και, μάλιστα, ξεκινώντας ήδη από την ερχόμενη Δευτέρα 9 Ιουλίου, στην Ωνάσειο Βιβλιοθήκη της Λ. Αμαλίας 56, ο μεγάλος Αλεξανδρινός Κ.Π. Καβάφης θα φωτιστεί έτι περαιτέρω με το 2ο Διεθνές Θερινό Σχολείο Καβάφη που διοργανώνει το Ιδρυμα Ωνάση.

Εάν τα δένδρα του Εθνικού Κήπου μπορούσαν να μιλήσουν, θα μας έλεγαν την ιστορία της σύγχρονης Αθήνας. Το σκέφτομαι αυτό κάθε φορά που περνώ δίπλα από την συστοιχία από τις υπερήφανες ουασινγκτόνιες, όταν περπατώ πλάι στους σκιερούς ευκαλύπτους, τα όμορφα κυπαρίσσια, τις μουριές. 

Το να εορτάζεις 100 ολόκληρα χρόνια και να μπορείς να κοιτάς το μέλλον με αισιοδοξία είναι μια σπουδαία υπόθεση. Η ιστορική έδρα Κοραή στο King’s College του Λονδίνου συμπλήρωσε μία εκατονταετία από την ίδρυσή της επί της πρωθυπουργίας του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1918, με την υποστήριξη μελών της ελληνικής διασποράς.

Τα μεσάνυχτα της 5ης Οκτωβρίου του 1998 ένα φορτηγό με αστυνομική συνοδεία σταμάτησε έξω από τη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη. Το πολύτιμο φορτίο του ήταν τα 1.277 έργα της συλλογής του Γεωργίου Κωστάκη (1913-1990).

Είναι μεγάλη υπόθεση να τιμάς το σπίτι σου. Πολλώ δε μάλλον, όταν το σπίτι αυτό είναι ωραίο και αρχοντικό. Στα προχθεσινά εγκαίνια της κομψής έκθεσης «ICARO – ΙΚΑΡΟΣ. Το εργοστάσιο Κεραμικών της Ρόδου 1928-1988. Συλλογή Γιάννου Ιωαννίδη», το παρελθόν του νησιού ήταν σε εναρμόνιση με το παρόν.

Να δοκιμάζεις γυαλιά σε ένα κατάστημα οπτικών που ικανοποιεί αφ’ εαυτού του την όραση ή να επισκέπτεσαι μία γκαλερί που αποτελεί και η ίδια έργο τέχνης ανήκει στις μικρές ενδείξεις ότι η Μύκονος, όσο κι αν δεν το περιμένεις, πρωτοστατεί στο εκάστοτε διεθνές contemporary γύρω από το ντιζάιν, τη μόδα, προφανώς το lifestyle και, τα τελευταία χρόνια, την τέχνη.

Υπάρχει ένα ωραίο ρητό: Στη Δύση οι άνθρωποι ψάχνουν καθηγητές, στην Ανατολή θέλουν δασκάλους. Ο Δημήτρης Μυταράς ανήκε πάντα στη δεύτερη κατηγορία. Λάτρευε να ζωγραφίζει, μα ήταν εξίσου χαρισματικός και στο να μοιράζεται τη γνώση και την αγάπη του για την τέχνη του χρωστήρα.

Ο μαστρο-Ντίνος Κορακής καθόταν στο καρνάγιο του στις Σπέτσες, παρέα με τον σκύλο του ονόματι Τυφώνα και έναν φίλο του. Τους συνάντησα να πίνουν τον πρωινό καφέ με δροσερό νερό και λουκούμι για δεκατιανό. 

Είναι λίγοι οι άνθρωποι που στη δύσκολη μάχη με μια σοβαρή ασθένεια θέτουν ως προτεραιότητα άλλους πάσχοντες. Λίγοι εκείνοι που παίρνουν κουράγιο και δύναμη, γνωρίζοντας ότι η δική τους ζωή μπορεί να χαθεί αλλά ότι η ανιδιοτελής τους προσφορά θα σώσει άλλες ζωές.

Ο Κώστας Βαρώτσος είναι ένας καλλιτέχνης που δεν σταματά να εξελίσσεται. Δηλαδή να ρισκάρει, δημιουργώντας νέα έργα, νέες φόρμες, με καινούργια υλικά.