Πολιτισμός

Είναι από τους ανθρώπους που έχει συμβάλει αποφασιστικά στις γνώσεις μας για το έπος της ελληνικής ναυτιλίας.

«Θα ήθελα κάποιοι νέοι Γερμανοί επιστήμονες να γνωρίσουν και να αγαπήσουν την Ελλάδα. Να τους κινήσουμε το ενδιαφέρον και ίσως κάποιοι να θελήσουν να μείνουν και να δουλέψουν εδώ. Ακόμη και ένας, είναι κέρδος».

Είχα την ευτυχία να το ζήσω κάποτε από κοντά και έτσι μπορώ να περιγράψω ως αυτόπτης τη συγκίνηση που προκαλεί η σκηνή αυτή στην ομογένεια.

Το διατύπωσε ευφυέστατα ένας από τους σπουδαιότερους επιχειρηματίες του 20ού αιώνα: «Οταν μια επιχείρηση παράγει μόνο χρήμα, τότε είναι φτωχή», έλεγε ο Χένρι Φορντ, θεωρώντας ότι για να είναι κανείς ηγέτης στο επιχειρείν οφείλει να συνεισφέρει πρωτίστως στην ευημερία της κοινωνίας.

Το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τραπέζης εδώ και πολλά χρόνια επιτελεί ένα αθόρυβο, συστηματικό έργο: έχει ειδικό εκθεσιακό πρόγραμμα αφιερωμένο στα σχέδια σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, δίνοντας σε αυτό το ζωγραφικό είδος τη θέση που του αξίζει.

Μια συγκινητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στον προαύλιο χώρο της Ογκολογικής Μονάδας Παίδων «Ελπίδα».

Δεν χρειάζεται μακροσκελής εισαγωγή. Αν δει κανείς τους ανθρώπους με ειδικά χαρίσματα να αγωνίζονται στους Special Olympics, θα πειστεί ότι το μόνο που μας κρατά μακριά από την κατανόηση των ταλέντων τους είναι οι προκαταλήψεις μας.

Το φως επιδρά, έρχεται φιλτραρισμένο, αντανακλάται στις ξύλινες επιφάνειες, και το βλέμμα ηρεμεί. Αν πιστεύει κανείς στην αξία του μινιμαλισμού, στον φιλοσοφικό πυρήνα του και στην αισθητική του αυταξία, τότε η είδηση ότι το «Τσάι» βραβεύτηκε για την αρχιτεκτονική του ποιότητα δεν αιφνιδιάζει.

Είναι ωραία η αίσθηση να περπατάς στην ανοιξιάτικη Αποστόλου Παύλου και να ξέρεις ότι πίσω από κάποια παράθυρα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται την Αθήνα και σχεδιάζουν. 

Πίσω από τις λαμαρίνες που κλείνουν την πρόσβαση προς το λιλιπούτειο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στην Πλάκα, εκεί όπου κάποτε έψελνε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ακούγεται ο θόρυβος από τους μάστορες.

Ο Κυριάκος Βαρβαρέσος  (1884-1957) θα μείνει στην ιστορία ως ο ενορατικός, ρεαλιστής οικονομολόγος. Αυτός που κατανόησε έγκαιρα και σε βάθος τα εγγενή προβλήματα της Ελλάδος, τα οποία –ακόμη και σήμερα– την κρατούν μακριά από την ανάπτυξη.

Δύσκολα θα φανταζόταν κανείς ότι θα έβρισκε έναν τόσο ελκυστικό χώρο στη λεωφόρο Κηφισού. Οσες φορές και να επισκεφθεί κανείς το «Αθηνέο», πάντα θα έχει αφορμές να επιστρέψει, όχι μόνο γιατί προσφέρεται πάντα φρέσκια μπίρα, αλλά γιατί είτε θα υπάρχει μία ομιλία, ιδιαίτερη πάντα, είτε μία έκθεση.