Πολιτισμός

Η προώθηση σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών στη διεθνή σκηνή είναι ένα μεγάλο θέμα, με όλες τις δυσκολίες που έχει μια μικρή αγορά όπως η ελληνική. Η επικείμενη έκθεση του εικαστικού Κωνσταντίνου Πάτσιου στο Λονδίνο και μάλιστα σε μια πολύ καλή και κεντρική γκαλερί, όπως είναι η Galery 8, στην Ντιουκ Στριτ, στην περιοχή του Σαιντ Τζέιμς, […]

Οι Κασιώτες έχουν τέτοιο δέσιμο με το νησί τους που το κουβαλάνε όπου και αν βρεθούν. Φέρουν μέσα τους τον λιλιπούτειο –αλλά μέγιστο– τόπο τους ακόμη και στα πέρατα του κόσμου που έφτασαν ως μέτοικοι ή θαλασσινοί.

Είναι από τους παλαιότερους ναυτιλιακούς θεσμούς στη χώρα μας, που κινείται ήδη στην ένατη δεκαετία της δράσης του. Το Ρropeller Club του Πειραιά είναι ένα ιστορικό κοινωνικό σωματείο.

Για εμάς τους δημοσιογράφους, το όνομά τους έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Το ζεύγος Βουδούρη ξεκίνησε το 1983 μια πρωτοπόρο έκδοση στη χώρα μας, τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον «Τύπο της Κυριακής».

Σε ένα μικρό στενό κοντά στο Χίλτον, στην οδό Ορμινίου στον αριθμό 3, βρίσκεται η νέα ιδιόκτητη έδρα του Καναδικού Ινστιτούτου στην Ελλάδα, ενός δραστήριου φορέα που κάνει αρχαιολογικές ανασκαφές σε ολόκληρη τη χώρα μας, αλλά και εκπαιδευτικές δράσεις.

«Το ανώτατο δικαστήριο μιας χώρας έχει ως μοναδικό του όπλο την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στους δικαστές και ως πυρομαχικό τις συλλογικές ελπίδες μιας κοινωνίας», έλεγε ο γνωστός Αμερικανός δικαστής Ιρβιν Κάουφμαν, μία από τις εμβληματικές μορφές της Δικαιοσύνης στις ΗΠΑ, για να τονίσει τον θεμελιώδη ρόλο της ως πυλώνα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ηταν μια πολύ ωραία ιδέα, που θυσιάστηκε προσωρινά στον βωμό της πανδημίας, αλλά τώρα ελεύθεροι πλέον από περιορισμούς, μπορούμε να δούμε την υλοποίησή της. Πρόκειται για μια πλωτή έκθεση που θα ταξιδέψει κειμήλια του Αγώνα του 1821 σε διάφορους ναυτότοπους της Ελλάδας, ώστε να μας θυμίσει πως η θάλασσα αποτέλεσε τον τόπο όπου θεμελιώθηκε το […]

«Μόλις 3%, ίσως 4% των ανθρώπων δηλώνουν ότι τους αρέσει η κλασική μουσική. Εγώ ξέρετε τι λέω; Πως αρέσει σε όλους, απλώς δεν το γνωρίζουν. Γιατί αυτό που κάνουμε, συνήθως, είναι να χωρίζουμε τη ζωή μας σε πράγματα που μας ευχαριστούν ή μας είναι αδιάφορα, σε ασχολίες που μπορούμε να κάνουμε και άλλες που θεωρούμε […]

Το συλλέγειν είναι, συνήθως, υπόθεση προσωπική. Σπανίως αποτελεί οικογενειακή, και είναι μεγάλο ευτύχημα αν, τελικά, ωφελήσει και το δημόσιο βλέμμα. Ο νομικός Αντώνης Χατζηιωάννου και η σύζυγός του Αζια, όταν ξεκίνησαν να αγοράζουν έργα πριν από 40 χρόνια, το έκαναν για να βάλουν την τέχνη στο ίδιο τους το σπίτι. Σε αυτήν την ατμόσφαιρα μεγάλωσαν […]

Τα οικοδομήματα έχουν τη δική τους νηπιακή και παιδική ηλικία. Ωριμάζουν μέσα στον χρόνο και στο βλέμμα των ανθρώπων, παίρνουν αξία από τις εμπειρίες που βιώνουμε εντός τους. Πείτε με ρομαντική, δεν με πειράζει καθόλου, αλλά όταν την Παρασκευή πέρασα το κατώφλι του, 40 μέρες μετά τα επίσημα εγκαίνια, ήταν σαν να βλέπω τα γεννητούρια […]

Τα μικρά ενδημικά σαυράκια της Δήλου –τα κροκοδείλια– έτρεχαν σαστισμένα να κρυφτούν την ώρα που οι μουσικοί της Ορχήστρας Νέων της Ευρωπαϊκής Eνωσης μαζί με Ρώσους και Ουκρανούς σολίστ έπαιρναν τις θέσεις τους για τη χθεσινή συναυλία στον χώρο που ήταν το σκλαβοπάζαρο του νησιού κατά την αρχαιότητα.

Τη δεκαετία του ’50, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος έδωσε μια ιδέα στον Ηλία Λαλαούνη, που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή. Τον προέτρεψε να σχεδιάσει κοσμήματα με έμπνευση από την ελληνική αρχαιότητα. Αυτό ήταν! Τα δημιουργήματά του ήρθαν να δώσουν πνοή σε μια χαμένη παράδοση αιώνων.