Πολιτισμός

Παρακολουθώ τη δουλειά του Νίκου Μόσχου από τα πρώτα του βήματα και σε κάθε νέα του έκθεση αισθάνομαι μια μικρή δικαίωση. Οχι γιατί το ταλέντο του είχε φανεί από πολύ νωρίς, αλλά για την εσωτερική του ανάγκη να πηγαίνει τη ζωγραφική του πιο μακριά. Οι προσωπικές συστάσεις με τον καλλιτέχνη έγιναν με το πρώτο έργο που είχε εκθέσει, στη μεγάλη ομαδική έκθεση «Ομοιότητα περίπου», για τον Αντώνη Μπενάκη, στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς, το 2004.

Τα ξενοδοχεία είναι ο χώρος υποδοχής, το «σαλόνι» μιας πόλης. Το πρώτο σημάδι πως η Αθήνα άφησε πίσω της την περίοδο της κρίσης ήταν το γεγονός ότι ολόκληρες γειτονιές ή σημεία της πρωτεύουσας μεταμορφώθηκαν χάρη σε νέες ξενοδοχειακές μονάδες, οι οποίες έφεραν έναν αέρα αισιοδοξίας.

H Βρετανίδα πρέσβειρα στην Αθήνα, Κέιτ Σμιθ, επαναλαμβάνει με σοφία πως οι ελληνοβρετανικές σχέσεις δεν απειλούνται από το Brexit, καθώς οι δεσμοί ανάμεσά μας είναι τόσο παλαιοί και ανθεκτικοί.

Στο βιβλίο του «Περί της βασιλείας στη νεότερη Ελλάδα», ο Κώστας Μ. Σταματόπουλος αναφέρεται στον λατινικό όρο damnatio memoriae. 

Συμπτωματικά, ο Σύλλογος Ιμβρίων της Αθήνας είναι στη γειτονιά μου, τη Νέα Σμύρνη, και πολύ συχνά παρατηρώ τις ευγενικές μορφές των μελών του να πηγαίνουν στις καθορισμένες συνελεύσεις τους αλλά και στις γιορτές τους.

«Χαίρομαι που το έργο της “ΕΛΠΙΔΑΣ” μεγαλώνει όσο περνάνε τα χρόνια. Είμαι στο πλευρό σας για ό,τι με χρειαστείτε» είχε πει συγκινημένη η Μαρινέλλα στα τέλη Ιανουαρίου, όταν η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο, Μαριάννα Βαρδινογιάννη, την είχε ανακηρύξει «Καλλιτέχνη για την ΕΛΠΙΔΑ» διά βίου ώστε να τιμήσει τη μεγάλη προσφορά της στο όραμα της ίασης εκατοντάδων παιδιών που δίνουν τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής τους. 

Για τη σημερινή Αργεντινή ο Αστορ Πιατσόλα (1921-1992) είναι ένας θρύλος της μουσικής, ο άνθρωπος που έδωσε νέα πνοή στο ταγκό. Δεν τον αντιμετώπιζαν πάντοτε έτσι, ούτε τον έβλεπαν όλοι οι συμπατριώτες του με θαυμασμό.

Μια πρόγευση της λαμπρότητας αλλά και του πνεύματος που θα χαρακτηρίσει τον ανάπλου στη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους πήραμε την περασμένη Παρασκευή στο Μέγαρο Μουσικής, όπου παρουσιάστηκε πρόγραμμα των εκδηλώσεων της «Πρωτοβουλίας 1821-2021».

Για εμάς τους Ελληνες, η ανθρώπινη μορφή αφηγείται την ίδια την ιστορία μας, από τα σκαλισμένα σε μάρμαρο κυκλαδικά ειδώλια και τα αγάλματα του Πραξιτέλη μέχρι τα λιγνά κορμιά των αγίων. Είναι η συνεκτική ουσία ανάμεσα στις διαφορετικές εποχές και δίχως αυτή την ταύτιση είναι δύσκολο να καταλάβουμε το παρελθόν μας.

Μας άφησε κάτι θετικό η δεκαετής κρίση; Αναμφισβήτητα την αναγνώριση της εθελοντικής προφοράς, που πάντοτε ήταν συνυφασμένη με το ελληνικό φιλότιμο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια εκδηλώθηκε τόσο με αυθόρμητες ατομικές όσο και με οργανωμένες συλλογικές μορφές.

Υπάρχει ένα υπέροχο μέρος στην καρδιά της Αθήνας, σε τοποθεσία ειδυλλιακή. Με κτίρια του Χάνσεν και του Τσίλλερ, ένα εκπληκτικό τηλεσκόπιο των αρχών του 20ού αιώνα για κατόπτευση των πλανητών και έναν χειροποίητο τεράστιο χάρτη της σελήνης, που σε ταξιδεύει κατευθείαν στον Ιούλιο Βερν.

Δύο καλλιτέχνες από τη βαθιά Ευρώπη συνομιλούσαν με το κοινό στο Κολωνάκι, τη βραδιά των εγκαινίων της κοινής τους έκθεσης.