Πολιτισμός

Κάθε φορά που βλέπω τα τρυφερά έργα του Νίκου Στεφάνου, εμπνευσμένα από το εργοστάσιο φωταερίου του Πειραιά, μπορώ να τον φανταστώ παιδάκι να θαυμάζει τον παππού, τον πατέρα, τον θείο και τον νονό του που δούλευαν για χρόνια εκεί. Εργάτες ανάμεσα σε φουγάρα, καζάνια και μηχανήματα που τόσο του έκαναν εντύπωση.

Ηταν μια οφειλόμενη τιμή. Πριν από λίγες ημέρες, η Νάνα Μούσχουρη πέρασε το κατώφλι της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα για να λάβει από τον Κριστόφ Σαντεπί τη μέγιστη αναγνώριση του γαλλικού κράτους. 

Το θερμόμετρο στο κοντέρ του αυτοκινήτου έδειχνε 12 βαθμούς Kελσίου, ώρα επτά το απόγευμα, μήνας Ιούλιος. Πλησιάζαμε τη Βοβούσα στο Ανατολικό Ζαγόρι και ένα κοπάδι από ράθυμες αγελάδες στην άσφαλτο, μας έκαναν να σταματήσουμε. 

Ενα τμήμα μιας ξύλινης προκυμαίας, που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στο λιμάνι, έχει τοποθετηθεί πάνω στις πέτρινες πλάκες της πλατείας Μακαρίου στην Υδρα.

Τα «Ξόμπλια», τα κεντίδια, τα πλουμίδια, τα στολίδια, στις παραδοσιακές φορεσιές από όλους τους ελληνικούς τόπους, έγιναν πλέον συνώνυμο με μια έκθεση που έχει γοητεύσει όσους την είδαν. Τα «Ξόμπλια» έγιναν υπόδειγμα για τη συνομιλία παράδοσης και σύγχρονης τέχνης με ένα τρόπο ουσιώδη και χαμηλόφωνο.

Στην Πάτρα, σταθερά και αθόρυβα, καλλιεργείται μια νέα σχέση με την τέχνη. Το 4ο Διεθνές Street Art Φεστιβάλ Πάτρας/ArtWalk 4 ολοκληρώθηκε, δίνοντας στην πόλη μια σειρά από νέες τοιχογραφίες σε μεσοτοιχίες πολυκατοικιών ή σε μεγάλες επιφάνειες, με την υπογραφή κορυφαίων στο είδος τους Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.

Η Δράμα είναι ένας τόπος ιδιαίτερος, με στρώσεις Ιστορίας, διάχυτη ατμόσφαιρα, καπνομάγαζα του παλιού καιρού, νέες υποδομές και υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον. 

Συγγραφείς και ζωγράφοι μοιράζονται κάτι: τη μοναξιά της παραγωγικής διαδικασίας. Κλείνονται στο γραφείο ή στο ατελιέ τους, στο κουκούλι του εαυτού τους, και δημιουργούν σαν αλχημιστές, μετατρέποντας ερεθίσματα σε έμπνευση.

Υπάρχουν φορές που αρκούν απλά πράγματα, αλλά τόσο θεμελιώδη, για να κινηθούν μυλόπετρες και σήμερα να μιλάμε για αναβίωση του ενδιαφέροντος για το έργο του Στράτη Μυριβήλη. 

Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου, στην καρδιά δηλαδή της παλιάς εμπορικής Αθήνας, απέναντι και ανάμεσα στα ζωντανά μέρη που αγαπούν οι σύγχρονοι Αθηναίοι, έχει γεννηθεί το σπίτι της «Σχεδίας». 

Στη φιλόξενη και δροσερή πρεσβευτική κατοικία παρέθεσαν λαμπρή δεξίωση για την 4η Ιουλίου ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα και η σύζυγός του. Δεν ήταν μόνο τα εδέσματα που γαργαλούσαν τη μύτη μας, καθώς τα μπέργκερ ψήνονταν επιτόπου, αλλά και η χαρούμενη ατμόσφαιρα με μια στρατιωτική ορχήστρα που έπαιζε τζαζ μελωδίες.

Η Υδρα δεν είναι μόνον ένα νησί για φιλότεχνους, αλλά και για φιλόμουσους. Αναμφισβήτητα, η εκδήλωση που ξεχωρίζει κάθε θέρος είναι ένα πολυαναμενόμενο κοντσέρτο, το οποίο διοργανώνεται στα μέσα Αυγούστου για να τιμήσει τη μνήμη ενός ξεχωριστού ανθρώπου.