Πολιτισμός

Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στο Παρίσι, επιδραστική κριτικός τέχνης και δημοσιογράφος, μα κυρίως ερωτευμένη με την Ελλάδα, πατρίδα του συζύγου της ζωγράφου Γιάννη Κόττη, η Πολίν Σιμόν είναι ξεχωριστή περίπτωση. 

Θυμάμαι τον Οκτώβριο του 2015 τη δεξίωση γνωριμίας που παρέθεσε ο νέος πρέσβης της Γαλλίας στην Αθήνα, Κριστόφ Σαντεπί, σε μια χώρα που βρισκόταν ακόμα σε παραζάλη από τα έντονα γεγονότα του θέρους. «Βρίσκομαι εδώ μόλις έναν μήνα, όμως καταλαβαίνω πόσο η Ελλάδα ζει, δονείται και θέλει να οραματίζεται το μέλλον της», ήταν τα πρώτα λόγια του.

Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι περίπου 300.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο προσβάλλονται από καρκίνο. Το δίχτυ προστασίας που απλώνει μια κοινωνία στους μικρούς ασθενείς και στους γονείς τους, μαρτυρά τη συνολική της ταυτότητα: τη συμπόνια, τη συμπαράσταση, τη στήριξη των οικονομικά αδυνάτων αλλά και το επίπεδο της δημόσιας υγείας της. 

«Πότε ήρθα Αμερική; Πού να θυμάμαι τώρα, κορίτσι μου. Τόσο παλιά, που πρέπει να έφτασα μαζί με τον Κολόμβο!». Ο Κεφαλονίτης μπαρμπα-Παναγιώτης με το στριφτό μουστάκι έχει κέφια. Κάθεται μαζί με τον φίλο του Κυριάκο Μουταφόπουλο έξω από το μπακάλικο του τελευταίου και τα λένε.

Ο Καναδάς είναι μία από τις πιο αξιοθαύμαστες χώρες του σημερινού κόσμου, που κατάφερε να διατηρήσει πολλές από τις ευρωπαϊκές αξίες στο σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό οικοδόμημά της. 

«Μπαμπά, έτρεξα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και νίκησα! Θα το μάθει ο Δίας;». Ενας τρισχαριτωμένος πεντάχρονος φώναζε ενθουσιασμένος που τα κατάφερε να διακριθεί σε μια τόσο δύσκολη διοργάνωση. Αγωνίστηκε εναντίον ενός ψηφιακού αντιπάλου σε μια πλατφόρμα διάδρασης.

Τη Βαρβάρα Τερζάκη την πρωτογνώρισα στην έκθεση «Η Αποστολή “Πηνελόπη Gandhi” υφαίνει στο Μουσείο Μπενάκη» πριν από μερικά χρόνια. Μια αρχοντογυναίκα, βέρα Κρητικιά που αποφάσισε να φέρει στην Αθήνα παραδοσιακούς αργαλειούς και υφάντρες από το νησί, ώστε να μας θυμίζει πως τα γυναικεία χέρια κάνουν θαύματα.

Ο νεαρός πατέρας Ευαγόρας έβαλε το κλειδί στο λουκέτο.  Τράβηξε την αλυσίδα και άνοιξε την πόρτα του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν. «Μπαίνουμε σε εργοτάξιο, να προσέχετε το κεφάλι σας», μας προειδοποίησε.

Επειτα από μια θητεία σχεδόν πέντε ετών, κατά την οποίαν άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και συνέβαλε ουσιαστικά στην ενδυνάμωση των σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ, η πρέσβειρα Ιρίτ Μπεν Αμπά φεύγει από τη χώρα μας. 

Ενα από τα πράγματα για τα οποία οι Αμερικανοί μπορούν να δώσουν θαυμάσια μαθήματα στον υπόλοιπο κόσμο είναι πώς διατηρούν την υστεροφημία ενός σπουδαίου ανθρώπου. Δεν είναι μια στείρα αναπαραγωγή των τεκταινόμενων της ζωής του, αλλά η προβολή εκείνων των στοιχείων που θα τον έκαναν ξεχωριστό ανάλογα με το πνεύμα της εκάστοτε εποχής. Είναι λοιπόν πολύ θετική η προσπάθεια που κάνει η Τράπεζα της Ελλάδος, όχι μόνον να αναδεικνύει τα αρχεία προσωπικοτήτων που έχει στην κατοχή της αλλά να φωτίζει πτυχές που είναι επίκαιρες σήμερα.

Πιστό στην παράδοση να αναδεικνύει σημαίνοντες Ελληνες καλλιτέχνες, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή φωτίζει με τη φετινή του αναδρομική έκθεση τη ζωή του Ντίκου Βυζάντιου. Το αφιέρωμα, που εγκαινιάζεται το Σάββατο στην Ανδρο, έχει συμβολική χροιά.

Το 1981 εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο Great Ormond Street του Λονδίνου ένα μωρό μόλις τεσσάρων εβδομάδων. Ηταν ο Νίκολας Κοντογιάννης. Η κατάσταση της υγείας του ήταν κρίσιμη και η πάθησή του σχεδόν άγνωστη. Διαγνώστηκε με τη σπάνια και μη εύκολα αναγνωρίσιμη ώς τότε νόσο της Ιστιοκυττάρωσης Χ. Από τότε για την οικογένεια Κοντογιάννη και τον θεράποντα ιατρό του δρα Τζον Πρίτσαρντ έγινε στόχος ζωής η κατανόηση και η εύρεση της θεραπείας της νόσου.